พอดีเรารู้สึกกลัวว่าเราจะเป็นโรคพวกนี้น่ะค่ะ​ ถ้าไม่ใช่จะได้สบายใจหน่อยว่าไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง
ช่วง1-2เดือนที่ผ่านมา​ เรารู้สึกเริ่มมีอาการ​ เวลาที่เครียดหรือกังวลอะไร​ จะรู้สึกปวดหัวมาก​ รู้สึกดาวน์ๆเหมือนสมองตื้อๆ​ บางทีก็จะร้องไห้ออกมาเองแบบหาสาเหตุไม่ได้(หรือวาเหตุมากเกิน)​ บางทีก็รู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอ้วกค่ะ​ เหมือนอยากขย้อนอะไรออกมาซักอย่าง​ และไม่อยากอาหารด้วยค่ะ

ส่วนตัวเป็นคนนอนดึก​ และเครียดในหลายๆเรื่องในชีวิตค่ะ(เรียน​ เงิน​ ครอบครัว​ อนาคต​ ส่วนตัว​ ฯลฯ)​ พยายามหาทางแก้แล้วแต่ไม่ดีขึ้น​ เป็นเรื้อรังมาหลายเดือนแล้ว​  และจริงๆเป็นมาเป็นปีแต่หนักๆช่วงนี้​
เวลาอยู่คนเดียวที่ห้องก็จะชอบเพ้อเจ้อไปเรื่อย​ คิดว่าตัวเองเกิดมาทำไม​ เพื่ออะไร​ มีประโยชน์​อะไร​ มีชีวิตเพื่อใคร​ ถ้าไม่มีเราได้มั้ย? เหนื่อยมาก​ รู้สึกว่าถ้าตายตอนนี้ก็จะไม่เสียดายเพราะไม่รู้จะเสียดายอะไร

อย่างนี้เราเพ้อเจ้อไปเองใช่มั้ยคะ​ เพราะทำอะไรก็ไม่ดีขึ้นเลย​ พยายามหาเรื่องคลายเครียดแล้วแต่ก็ไม่ดีขึ้น​ เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้เลยค่ะ....
*เราอยู่หอคนเดียว​ ไม่มีเพื่อนสนิทสุดๆ​ ไม่มีแฟน​ พ่อแม่อยู่ในตัวเมือง​ เรามาเรียนชานเมืองค่ะ​ และท่านไม่ค่อยว่าง​ ปกติจะทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด

อยากได้วิธีวิเคราะห์เบื้องต้นค่ะ​ เพราะไม่อยากไปหาหมอ​ ยังไม่บรรลุนิติภาวะ​ที่จะไปตรวจเองได้​ และไม่อยากบอกพ่อแม่ค่ะ​ กลัวคำตอบและการกระทำของท่าน.. เดาๆไว้ว่าถ้าไม่เครียดเรื่องเราก็คงด่าและหาว่าเพ้อเจ้อ..

แล้วมีวิธีรักษา​ หรือคลายเครียด​ คลายความกังวลมั้ยคะ?