สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเด็กม.ปลายคนนึง
อยากจะขอแนวทางในการที่ความสัมพันธ์จะกลับมาเป้นเหมือนเดิม..ตอนนี้มีเรื่องกลัดกลุ้มใจอยู่นั่นก็คือ..เรื่องกลุ่มแก๊งค์เพื่อนสนิทค่ะ
ก่อนขึ้นม.ปลายนั้นพวกเราเป้นแค่กลุ่มแก๊งค์ที่ไม่ค่อยมีใครคนอื่นเค้ามาคบ พวกเรามีกันแค่สี่คน ชายหนึ่งหญิงสาม ถึงแม้พวกเราจะไม่มีใครสนใจแต่จะเป็นที่ต้องการในการทำงานห้องหรือวิชาต่างๆเช่นไทย สังคมหรือคอม อันนี้พวกเราไม่โกรธหรอกค่ะที่เพื่อนเค้าจะเห็นค่าพวกเราแค่ในการทำงานแต่การที่คนในแก๊งค์ต่างไม่เหมือนเดิมนี่สิคะ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเอามากๆเลย
ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พวกเราต่างคนต่างแยกโดยเฉพาะฉันกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ขอใช้นามแฝงว่า มก.นะคะ ฉันกับมก.เราจะสนิทกันมากในช่วงม.ต้นเพราะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คล้ายกันและเค้าก็เป็นคนที่นำอะไรใหม่ๆมาให้ตัวฉันด้วย ถึงกระนั้น...
เวลาที่ฉันโกรธหรืองอนหรืออยู่เงียบๆไม่คุยกับคนในแก๊งค์ก็จะมีเค้าที่คอยเข้าใกล้ฉัน คอยถามไถ่ คอยห่วงฉันว่าฉันเป็นอะไร พวกเขาทำอะไรผิดรึเปล่า มันเหมือนกับว่าไม่ว่าฉันจะเป็นอะไร มก.ก็คอยอยู่ข้างฉันตลอด แต่ช่วงหลังๆก่อนขึ้นม.ปลาย วันนั้นเป็นวันที่อึดอัดที่สุดในชีวิต
ฉัน มก.และเพื่อนอีกสองคน เราไม่คุยกันเลยเพราะไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่คุยกัน น่าแปลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นแบบนี้บ่อยมาก มันเหมือนว่าถ้าพวกเขาไม่สนฉัน ฉันก็จะงอนจะโกรธ งงกับตัวเอง..
มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนกำลังจะเปิดเทอมม.ปลาย เพื่อนชายคนเดียวในกลุ่ม ขอใช้นามแฝงว่า ฟ. เค้านั้นชวนฉัน มก. เพื่อนอีกคนและเพื่อนใหม่สองคนไปดูหนังกัน ทันทีที่ฉันถึงโรงหนัง มก.เค้ายังไม่มา ฉันก็เลยถามเพื่อนอีกคนขอใช้นามแฝงว่า ก. ว่าทำไมมก.ยังไม่มา ก.ก็บอกว่ามก.กำลังมา ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าเค้าคงจะสนจะขอโทษฉันถึงแม้เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดก็เถอะ
พอมก.มา มันก็เป็นไปตามคาด ฉันกับเค้ามองกันสักพักก่อนที่มก.จะวิ่งเค้ามากอดและบอกว่าเป็นอะไร ทำไ/มถึงเงียบ ทำไมถึงไม่สนใจกัน มันเหนื่อยมันทรมานรู้มั้ย ฉันก็บอกว่าเปล่า ไม่ได้เป็นอะไรพร้อมกับผลักหัวเค้าแล้วจูงมือไปดูหนัง เอาง่ายๆคือตอนนั้นฉันกับมก.เราคุยกันแล้วค่ะ...
แต่...
มาตอนม.ปลาย ฉัน ฟ.และก.เราได้อยู่ห้องเดียวกัน ส่วนมก.อยู่อีกห้องหนึ่ง ตอนแรกๆก็คุยกันดีแต่สักพักไม่รู้อะไรที่ทำให้พวกเราแตกคอกันอีกแล้ว ยอมรับว่าตอนนั้นเรานัดกันว่าจะกินข้าวกลางวันด้วยกันแต่เค้าไม่มา เห็นอีกทีนั่งกินข้าวกับเพื่อนใหม่ที่อยู่ห้องเดียวกันกับเค้า ฉันรู้สึกงอนและเสียใจมากๆเลยค่ะ และพวกเราก็ทะเลาะกันชนิดที่ว่าต่างฝ่ายต่างไม่คุยกันอีกเลยจนมาถึงปัจจุบันนี้ เวลาเห็นเค้ามีความสุขกับเพื่ออนใหม่หรือกับเพื่อนในแก๊งค์ที่ไม่ใช่ฉัน ใจนึงก็รู้สึกอึดอัด อีกใจนึงก็เศร้าเสียใจมากๆเลยค่ะ มีอยู่ครั้งนึงตอนนั้นจู่ๆพวกเราก็มานั่งคุยกัน ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะรู้สึกเดียวกันแบบฉันมั้ยเพราะฉันคิดว่า
มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เวลาที่ฉันบอกเค้าว่าไม่คิดจะชวนคุยไม่คิดจะทักบ้างเหรอ เค้าก้ตอบกลับมาว่า แล้วจะให้คุยเรื่องอะไร เป็นคุณคุณจะรู้สึกยังไง..
ทุกวันนี้ฉันพยายามขอโทษแล้วนะคะ ทำทุกวิธีทางไม่ว่าจะเป็นเพลงแรกที่เราฟังด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพที่เราถ่ายด้วยกันหรือการเรียกความสนใจให้เค้าสนฉัน แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย มีเพียงแค่เจอหน้าและมีแค่ฉันที่มานั่งอึดอัดใจ เศร้าใจอยู่คนเดียว ในขณะที่เค้าทักทาย คุยกับเพื่อนในแก๊งค์..
ปีหน้า..ฉันจะเป็นดรัมเมเยอร์เผื่อเค้าจะสนใจฉันบ้าง...
บอกมาขนาดนี้แล้วทุกคนอาจคิดว่าทำไมฉันไม่พูดขอโทษเค้า..ฉันไม่กล้าค่ะ มันรู้สึกเหมือนศักดิ์ศรีลดลงไปและก้อายด้วยค่ะ และก็ลุ้นด้วยว่าผลจะออกมาเป็นยังไงเพราะมก.ค่อนข้างจะนิ่งเฉย เฉยเมยค่ะ
นอกจากมก.ก็มี ก.ค่ะที่ฉันรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยสนใจฉันแล้ว...ฉันทำอะไรผิดเหรอคะ ฉันก็ให้ความสนใจให้ความเอาใจใส่เค้าแล้ว..ฉันแค่อยากจะมีเพื่อนสนิทสุดๆแบบคนอื่นหรือแบบที่มก.กับก.สนิทกันขั้นเรียน Best friend forever เลยค่ะ...
ต้องทำยังไงถึงความสัมพันธ์ของพวกเราสี่คนจะกลับมาเหมือนเดิมคะ ช่วยบอกหน่อยได้มั้ย
เพื่อนสนิทเปลี่ยนไป..ไม่สนิทกันเหมือนแต่ก่อน..เหมือนเป็นแค่คนรู้จัก
อยากจะขอแนวทางในการที่ความสัมพันธ์จะกลับมาเป้นเหมือนเดิม..ตอนนี้มีเรื่องกลัดกลุ้มใจอยู่นั่นก็คือ..เรื่องกลุ่มแก๊งค์เพื่อนสนิทค่ะ
ก่อนขึ้นม.ปลายนั้นพวกเราเป้นแค่กลุ่มแก๊งค์ที่ไม่ค่อยมีใครคนอื่นเค้ามาคบ พวกเรามีกันแค่สี่คน ชายหนึ่งหญิงสาม ถึงแม้พวกเราจะไม่มีใครสนใจแต่จะเป็นที่ต้องการในการทำงานห้องหรือวิชาต่างๆเช่นไทย สังคมหรือคอม อันนี้พวกเราไม่โกรธหรอกค่ะที่เพื่อนเค้าจะเห็นค่าพวกเราแค่ในการทำงานแต่การที่คนในแก๊งค์ต่างไม่เหมือนเดิมนี่สิคะ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเอามากๆเลย
ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พวกเราต่างคนต่างแยกโดยเฉพาะฉันกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ขอใช้นามแฝงว่า มก.นะคะ ฉันกับมก.เราจะสนิทกันมากในช่วงม.ต้นเพราะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คล้ายกันและเค้าก็เป็นคนที่นำอะไรใหม่ๆมาให้ตัวฉันด้วย ถึงกระนั้น...
เวลาที่ฉันโกรธหรืองอนหรืออยู่เงียบๆไม่คุยกับคนในแก๊งค์ก็จะมีเค้าที่คอยเข้าใกล้ฉัน คอยถามไถ่ คอยห่วงฉันว่าฉันเป็นอะไร พวกเขาทำอะไรผิดรึเปล่า มันเหมือนกับว่าไม่ว่าฉันจะเป็นอะไร มก.ก็คอยอยู่ข้างฉันตลอด แต่ช่วงหลังๆก่อนขึ้นม.ปลาย วันนั้นเป็นวันที่อึดอัดที่สุดในชีวิต
ฉัน มก.และเพื่อนอีกสองคน เราไม่คุยกันเลยเพราะไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่คุยกัน น่าแปลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นแบบนี้บ่อยมาก มันเหมือนว่าถ้าพวกเขาไม่สนฉัน ฉันก็จะงอนจะโกรธ งงกับตัวเอง..
มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนกำลังจะเปิดเทอมม.ปลาย เพื่อนชายคนเดียวในกลุ่ม ขอใช้นามแฝงว่า ฟ. เค้านั้นชวนฉัน มก. เพื่อนอีกคนและเพื่อนใหม่สองคนไปดูหนังกัน ทันทีที่ฉันถึงโรงหนัง มก.เค้ายังไม่มา ฉันก็เลยถามเพื่อนอีกคนขอใช้นามแฝงว่า ก. ว่าทำไมมก.ยังไม่มา ก.ก็บอกว่ามก.กำลังมา ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าเค้าคงจะสนจะขอโทษฉันถึงแม้เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดก็เถอะ
พอมก.มา มันก็เป็นไปตามคาด ฉันกับเค้ามองกันสักพักก่อนที่มก.จะวิ่งเค้ามากอดและบอกว่าเป็นอะไร ทำไ/มถึงเงียบ ทำไมถึงไม่สนใจกัน มันเหนื่อยมันทรมานรู้มั้ย ฉันก็บอกว่าเปล่า ไม่ได้เป็นอะไรพร้อมกับผลักหัวเค้าแล้วจูงมือไปดูหนัง เอาง่ายๆคือตอนนั้นฉันกับมก.เราคุยกันแล้วค่ะ...
แต่...
มาตอนม.ปลาย ฉัน ฟ.และก.เราได้อยู่ห้องเดียวกัน ส่วนมก.อยู่อีกห้องหนึ่ง ตอนแรกๆก็คุยกันดีแต่สักพักไม่รู้อะไรที่ทำให้พวกเราแตกคอกันอีกแล้ว ยอมรับว่าตอนนั้นเรานัดกันว่าจะกินข้าวกลางวันด้วยกันแต่เค้าไม่มา เห็นอีกทีนั่งกินข้าวกับเพื่อนใหม่ที่อยู่ห้องเดียวกันกับเค้า ฉันรู้สึกงอนและเสียใจมากๆเลยค่ะ และพวกเราก็ทะเลาะกันชนิดที่ว่าต่างฝ่ายต่างไม่คุยกันอีกเลยจนมาถึงปัจจุบันนี้ เวลาเห็นเค้ามีความสุขกับเพื่ออนใหม่หรือกับเพื่อนในแก๊งค์ที่ไม่ใช่ฉัน ใจนึงก็รู้สึกอึดอัด อีกใจนึงก็เศร้าเสียใจมากๆเลยค่ะ มีอยู่ครั้งนึงตอนนั้นจู่ๆพวกเราก็มานั่งคุยกัน ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะรู้สึกเดียวกันแบบฉันมั้ยเพราะฉันคิดว่า
มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เวลาที่ฉันบอกเค้าว่าไม่คิดจะชวนคุยไม่คิดจะทักบ้างเหรอ เค้าก้ตอบกลับมาว่า แล้วจะให้คุยเรื่องอะไร เป็นคุณคุณจะรู้สึกยังไง..
ทุกวันนี้ฉันพยายามขอโทษแล้วนะคะ ทำทุกวิธีทางไม่ว่าจะเป็นเพลงแรกที่เราฟังด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพที่เราถ่ายด้วยกันหรือการเรียกความสนใจให้เค้าสนฉัน แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย มีเพียงแค่เจอหน้าและมีแค่ฉันที่มานั่งอึดอัดใจ เศร้าใจอยู่คนเดียว ในขณะที่เค้าทักทาย คุยกับเพื่อนในแก๊งค์..
ปีหน้า..ฉันจะเป็นดรัมเมเยอร์เผื่อเค้าจะสนใจฉันบ้าง...
บอกมาขนาดนี้แล้วทุกคนอาจคิดว่าทำไมฉันไม่พูดขอโทษเค้า..ฉันไม่กล้าค่ะ มันรู้สึกเหมือนศักดิ์ศรีลดลงไปและก้อายด้วยค่ะ และก็ลุ้นด้วยว่าผลจะออกมาเป็นยังไงเพราะมก.ค่อนข้างจะนิ่งเฉย เฉยเมยค่ะ
นอกจากมก.ก็มี ก.ค่ะที่ฉันรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยสนใจฉันแล้ว...ฉันทำอะไรผิดเหรอคะ ฉันก็ให้ความสนใจให้ความเอาใจใส่เค้าแล้ว..ฉันแค่อยากจะมีเพื่อนสนิทสุดๆแบบคนอื่นหรือแบบที่มก.กับก.สนิทกันขั้นเรียน Best friend forever เลยค่ะ...
ต้องทำยังไงถึงความสัมพันธ์ของพวกเราสี่คนจะกลับมาเหมือนเดิมคะ ช่วยบอกหน่อยได้มั้ย