คือผมต้องขอเกลิ่นก่อนเลยนะครับว่าผมเป็นเกย์ครับ(ชอบผู้ชาย) ผมเป็นคนตัวเล็กผิวขาวเหลืองหน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้เเต่ก็ไม่ได้ดีเท่าพี่ณเดช5555
ผมรู้ตัวเองว่าชอบผู้ชายตั้งเเต่ยังเป็นเด็กๆสมัยเรียนประถม/มัธยมก็ชอบคุยเล่นกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงเพื่อนๆในกลุ่มผมค่อนข้างเรียบร้อยเเละตั้งใจเรียนกันทุกคนครับส่วนมากก็ไม่ค่อยได้ไปไหนกันเท่าไรมีแต่นัดทำงานกลุ่มอ่านหนังสือไปหาอะไรกินบ้างครั้งคราวสมัยมัธยมผมไม่เคยมีเเฟนเลยอาจเป็นเพราะในโรงเรียนไม่ค่อยมีเกย์ด้วยส่วนหนึ่งเเละผมเป็นหลานครูด้วยเลยค่อยข้างอยู่ในกฏระเบียบเเละสายตาของครูทุกๆคนเเต่ก็เป็นข้อดีที่ทำให้ผมเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบตามวัยผมก็คิดว่าสักวันหนึ่งถ้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยเดี๋ยวก็มีเเฟนเองเเหละพอเข้ามหาวิทยาลัยผมก็เข้าทั้งกิจกรรมต่างๆของมหาวิทยาลัยและการเรียนก็ไม่ทิ้งด้วยผมก็เป็นเหมือนคนปกติมีเเอดเฟสทักเเชทคนที่เราเเอบชอบไปบ้างแม้กระทั่งAppหาคู่ผมก็ลองเล่นมาหมดเเล้วเเต่จุดประสงค์ของการเล่นAppของผมคือหาเเฟน/หาคนคุยเเต่ก็ไม่เคยได้ผลเลยมีเเต่คนนัดทำอะไรเเบบนั้นบางคนผมคุยด้วยเขาก็ไม่ตอบผมเหนื่อยใจมากๆเเม้ในชีวิตจริงผมก็ไม่เคยจะมีใครเข้ามาจีบหรือสนใจผมบ้างเลยผมพยายามทำทุกอย่างที่ดีกับตัวเองและคนรอบข้าง  เข้าโครงการต่างๆเเข่งทักษะความสามารถทางวิชาการต่างมหาวิทยาลัยเป็นนักศึกษาทุนของพระเทพฯเคยได้ทุนไปเรียนต่างประเทศระยะสั้นมีโอกาสได้ฝึกงานที่สนามบินสุวรรณภูมิจนกระทั่งเรียนจบจนคว้าเกียรตินิยมอันดับ1มาเเต่ก็ไม่มีคนสนใจในตัวผมเลยผมคิดว่าผมก็ไม่ได้เเย่ขนาดนั้นเเต่ทำไมไม่มีคนที่เข้ามาบ้างเลยมีเเต่ผมคนเดียวที่เป็นฝ่ายเข้าหาตอนนี้ผมก็เข้าทำงานที่บริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งก็ไม่มีเเววที่จะมีคนเข้ามาบ้างผมเหนื่อยใจมากๆในเเต่ละวันผมคิดว่าถ้าหาไม่ได้จริงๆก็คงต้องสู้ดิ้นรนทำงานต่อไปอย่างน้อยคนที่อยู่ข้างหลังเราก็รอเราอยู่นั่นคือครอบครัวเเต่บางครั้งก็คิดน้อยใจตัวเองเสมอว่าทำไมคนอื่นเขามีแฟนกันหมดเพื่อนผมก็มีกันหมดเหลือเเต่ผมคนเดียวที่ไม่มีใครซึ่งอนาคตก็คงจะไม่มีความหวังก็คงจะริบหรี่ขึ้นทุกวันๆ#ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านฟังผมระบายความทุกข์นะครับ