ก่อนที่จะไปบรรจุเป็นข้าราชการที่นี่ ผมได้ลองค้นหารีวิวในพันทิพย์ ซึ่งมีไม่มากเลยเมื่อเทียบกับสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ บางอันที่มีก็ค่อนข้างเก่า ดังนั้น เพื่อความมั่นใจ ผมก็เลยตัดสินใจพาพ่อเเละเเม่ (วัย 50 ต้นๆทั้งคู่) ไปสำรวจเกาะกัน ท่ามกลางอากาศร้อนระอุกลางเดือนเมษา 

การเดินทางเริ่มต้นประมาณ 6 โมงเช้า เราขับรถมุ่งหน้าไปยังอำเภอเหนือคลอง เลี้ยวขวาตรงเเยกไปท่าเรือแหลมกรวด ระยะทางประมาณ 22 กิโลเมตร ขับไปจนสุดถนนจะเจอท่าเรือครับ ใช้เวลาจากตัวอำเภอเหนือคลองประมาณ 25 นาที 

สำหรับเรือหางยาวไปเกาะจำนั้น เริ่มรอบเเรกประมาณ 09.00 น. ไปจนถึง 17.30 น. ส่วนขากลับจากเกาะจำ เริ่มตั้งเเต่ 06.30 จนถึง 16.00 ในหน้า High Season ส่วนหน้า Low Season บางครั้งจะมีเรือรอบท้ายคือรอบบ่าย 2 เท่านั้นครับ

ใช้เวลาประมาณ 45 นาทีก็จะถึงท่าเรือมูตูบนเกาะจำครับ บางวันเมื่อลงจากเรือก็จะเจอชาวบ้านนำอาหารทะเลสดๆที่เพิ่งหามาได้มาวางขายกันเเบบนี้เลย

หลังจากนั้นเราก็หารถไปส่งที่โรงเเรมครับ บางโรงเเรมจะมีบริการรถรับส่งจากท่าเรือเลย แต่พวกเราต้องหารถไปเองครับ ซึ่งบริเวณนั้นจะมีรถกระบะรับจ้างคอยให้บริการ ผมก็เลยให้คนขับรถไปส่งที่ Andaman Beach Resort ในราคาคนละ 50 บาท

เป็นที่พักแบบประหยัด ราคาไม่เเพงครับ เราจองห้องเเบบ Family มี Sea View ราคาประมาณ 1200 บาทต่อคืน 

และวันนี้ก็จะเป็นวันเเห่งการสำรวจเกาะครับ! ผมเช่ารถมอเตอร์ไซค์ที่รีสอร์ท เช่าเเค่ครึ่งวัน สนนราคา 150 บาท และเมื่อกายพร้อม ใจพร้อม ครีมกันเเดด (ไม่พร้อม! ไม่ได้เอามา ) ทิ้งให้พ่อกับเเม่พักผ่อนกันตามอัธยาศัย ผมก็เริ่มออกเดินทางท้าทายเเสงเเดดจ้า 

ผมขับไปเรื่อยๆไปทางทิศเหนือของเกาะ ถนนบนเกาะขับง่ายมาก เพราะถนนบนเกาะมีเเค่เส้นเดียว มั่นใจว่าไม่หลงเเน่นอน สักพักก็มาถึงหาด Golden Pearl Beach ซึ่งมีมุม Signature คือต้นมะพร้าว 3-4 ต้นเเบบรูปด้านบน  ยิ่งไปกว่านั้น ชายหาดเเห่งนี้น้ำใสมาก ทรายอาจไม่ได้ขาวเหมือนเกาะดังๆที่อื่น เเต่เรื่องความสมบูรณ์ของธรรมชาติไม่เป็นรองใครครับ 

ท่ามกลางแดดร้อนๆเเบบนี้ สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือ คาเฟ่! ก็เลยลองเสิร์ชใน Tripadvisor ดูซิว่าบนเกาะแห่งนี้มีคาเฟ่อยู่บ้างหรือเปล่า สุดท้ายจึงมาลงเอยที่นี่ครับ ดูในรูปวิวสวยใช้ได้เลย

การเดินทางมายัง Terrace Cafe นั้นไม่ยากเลยครับ ตรงมาทางทิศเหนือของเกาะอย่างเดียวจนเจอป้ายทางขวามือครับ ทางเข้าจะเป็นสวนยางพารา ขับเข้ามาประมาณ 100 เมตรก็จะเจอทางเข้าซึ่งก็เป็นสวนยางอีกนั่นเเหละ บรรยากาศร่มรื่นชื่นใจจริงๆ

มาถึงก็จับจองที่นั่งได้เลยครับ เเต่คงเป็นเพราะผมมาเช้าเกินไปก็เลยไม่มีใครเลย! ดังนั้น คาเฟ่นี้จึงเป็นของผม ฮ่าๆ

ได้มานั่งดื่มชาเขียวเย็นๆ พร้อมกับดูวิวทะเลสีครามแบบนี้ สายลมพัดมาปะทะหน้าเเบบนี้ มันช่าง ..

เอาล่ะ ไปต่อกันที่ เกาะจำ รีสอร์ท

ถนนทางเข้ารีสอร์ทเป็นอะไรที่ดาวอังคารมาก ต้องใช้ทักษะในการบังคับรถที่ค่อนข้างสูงเลย บางช่วงจะเป็นแอ่งน้ำเล็กๆพร้อมโคลนสาดกระเซ็น แต่เพราะผมเห็นวิวสวยๆในรีวิวต่างๆของคนที่เคยเข้ามาพักที่นี่ ก็เลยตั้งใจว่าจะมาเดินดูบรรยากาศซะหน่อย หลังจากสอบถามพนักงาน พนักงานก็อนุญาตให้เดินถ่ายรูปเล่นได้ครับ ขอเเค่ไม่ส่งเสียงรบกวนเเขก 

ตัวห้องพักจะอยู่บนเนิน บรรยากาศร่มรื่น ได้ทั้งทะเลเเละภูเขาในที่เดียวกัน โอย ถ้ามาครั้งหน้าจะมาพักที่นี่  

ขณะนี้เวลาเที่ยงตรง ผมขับรถมุ่งหน้าไปหาของกินที่หมู่บ้านตรงท่าเรือของชาวบ้าน เเถวนี้จะเป็นโซนของชาวพุทธครับ แต่บริเวณอื่นๆของเกาะ ชาวบ้านจะนับถือศาสนาอิสลามกันเป็นส่วนใหญ่

ตกเย็น ทั้งครอบครัวก็ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ดูพระอาทิตย์ตกที่ชายหาดด้านหน้ารีสอร์ทครับ

พระอาทิตย์อาจขึ้นเเละตกเหมือนเดิม เเต่สิ่งที่ต่างกันคือบรรยากาศเเละผู้คนที่มองดูพระอาทิตย์ด้วยกันกับเรา ทำให้ผมไม่เคยเบื่อที่จะเเหงนมองพระอาทิตย์ขึ้นเเละตกเลยสักครั้งเดียว

คืนนี้เราเข้านอนพร้อมเสียงคลื่นที่คอยขับกล่อมบรรเลงเสียงเพลงเเห่งธรรมชาติ

เช้าวันต่อมาก็ได้เวลาเดินทางกลับครับ เราเช็คเอาท์กันตั้งเเต่เช้า รู้สึกว่าสมองปลอดโปร่งเพราะได้พักผ่อนชาร์จเเบตเตอรี่เต็มๆ เกาะจำอาจไม่ครึกครื้นเเละมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากเท่าที่อื่น เเต่ที่นี่เต็มไปด้วยเสียงเพรียกแห่งธรรมชาติ ที่รอคอยทุกท่านไปสัมผัส

สวัสดีครับ