เราจะไปดีไหม ปล.ด่ามาได้เลย เรารับได้ ช่วยเเนะนำเราด้วยนะ อ่านเเล้วเม้นตอบเราที
คือต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผชที่เเย่เเบบเกินคำว่าเเย่ไปจริงๆอะ ตอนเราอยู่ประถมเรามีเรื่องกับลูกชายของผู้อำนวยการเราเลยต้องย้ายโรงเรียนออกมา(เรื่องนี้เราเป็นฝ่ายถูกนะ) เราเลยต้องย้ายโรงเรียนออกมา ตอนที่ย้ายไปอยู่โรงเรียนใหม่เราไม่สนิทกับใครเลย เพราะเราคิดถึงเพื่อนเก่าที่โรงเรียนเก่าเรา เราเลยไม่อยากให้คนพวกนี้มาเป็นเพื่อนใหม่เราเรากลัวที่จะลืมพวกเค้า เราก็อยู่เเบบเงียบๆไม่ได้ทำตัวเด่นอะไรจนเวลาผ่านไป1ปี(ป3->ป4) เราก็เข้าเป็นวงดุริยางของโรงเรียนเราเลยเเริ่มป็นที่รู้จักของผญในรรเยอะขึ้น(ไม่ได้หน้าตาดีขนาดที่จะบอกว่าตัวเองหล่อ เเต่โรงเรียนนั้นคนหล่อมันมีน้อยอะเคนะ) จนมีผญคนนึงเธอเข้ามาคุยกับเราจนสักพักเรารู้สึกชอบคนคนนี้เราไปเที่ยวสวนสนุกที่มาจัดที่เมืองเราด้วยกัน ไปหาไรกินหลังเลิกเรียนด้วยกัน จนสุดท้ายเราขอให้เธอคบกับเรา(เธอก็ตกลงนะ) ทุกอย่างก็เป็นไปเหมือนเดิมเราก็ยังทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันเหมือนเดิม เเต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือตัวเราเริ่มที่จะเข้าหาคนมากขึ้นมีเพื่อนรู้จักรุ่นน้องเยอะตอนที่เราอยู่ป.6เราก็ยังคบกับเธออยู่เเต่เราดันผลาดท่าช่วงนั้นเราเริ่มออกลายเกเรมีเรื่องชกต่อยบ้าง โดนเรียนไปร้านเกมส์บ้าง จนเราโดนฝ่ายกิจการ(ผอ.นั่งคุมเองเลย)ตั้งกระทงเเรก(3กระทง=พักการเรียน=ไม่จบป.6)เราก้อไม่ได้อะไรก็เข้าใจเเล้วทำตัวเองให้ดีเรื่อยๆ เเต่ก็ดันโดนกระทงที่2ตั้งตามต่อมาคือชู้สาว คือเราอยู่กับเเฟนเราชิดกันเกินไป+เราเคยถ่ายรูปกันเสื้อนักเรียนตราโรงเรียนสง่าเลยเอาไปลงเฟสบุ๊กอีก ก็เป็นว่ามี2กระทงติดตัวเเล้วนะ ยังไม่เเย่ที่สุดนะที่เเย่ที่สุดคือ เรามีเเฟนใหม่ เราไปคบกับรุ่นน้อง ตอนนั้นคือกลัวมากว่าเราจะไม่จบป.6 เพราะเราก็สอบติดโรงเรียนมัธยมติดไว้เเล้วขอเเค่ให้จบป.6ก็มีที่เรียนเเล้ว นั้นคือเหตุผลที่เราเลิกกับเเฟนเรา เราไม่ได้บอกอะไรเธอเลยไม่ได้บอกเลิกกันด้วยซ้ำ(น้องๆก็อ่านเอาไว้เป็นอุทาหรณ์นะว่าเราอะมีวิจารณญาณเพียงพอเเล้วหรือยังที่จะไปชอบใครอะ) เราคบกับน้องไม่ถึง2เดือนหรอก(เราขอโทษเเล้วก็อธิบายเหตุผลให้น้องฟังเเล้วว่าทำไมถึงคบกับน้อง)ถึงตอนนี้เรื่องของ "ผุ้หญิงที่เข้ามาหาผมคนนั้น"กลายเป็นตราบาปที่ติดตัวผมจนถึงตอนนี้ผมอยู่ม.6เเล้ว นับว่าเป็นเวลาที่นานมากที่เราพยายามจะลืมเรื่องนี้เเต่มันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้จริงๆ เราร้องให้ เรารู้สึกผืด มาตลอด6ปีทุกครั้งที่คิดถึงเธอ เราก็จะร้องให้หนักมากจริงๆ เราอยากให้เค้าให้เอากาสเราใหม่ เเต่เราเข้าใจดีที่เธอจะไม่ให้โอกาสเรา เราไม่มีสิทธิ์ไปขอด้วยซ้ำ เธอก็มีความสุขกับชีวิตวัยเรียนเเละชีวิตรักของเธอดี ก่อนที่ผมจะจบม.6เเละไปเรียนต่อมหาลัย ผมอยากที่จะไปงานวันจบปีการศึกษาของเธอที่โรงเรียนของเธอ เราเเค่อยากไปเห็นเค้าเรากลัวที่ที่เราจะไม่ได้เจอเค้าอีกเเต่เราก็ไม่อยากที่จะเห็นเธออีกเพราะเราก็เยังสียใจอยู่เหมือนกัน เรามีเเผลนจะย้ายไปเรียนต่อมหาลัยที่อเมริกาไปกับครอบครัว เราไม่รู้ว่าเราควรจะโผล่ไปดีไฟม ไม่รู้ว่าจะโผล่ไปในฐานะอะไร ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง
"บาปรักตรวญวิญญาณ"
ลืมคนที่เรารักไม่ได้ เราจะกลับไปหาเขาดีไหม
คือต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผชที่เเย่เเบบเกินคำว่าเเย่ไปจริงๆอะ ตอนเราอยู่ประถมเรามีเรื่องกับลูกชายของผู้อำนวยการเราเลยต้องย้ายโรงเรียนออกมา(เรื่องนี้เราเป็นฝ่ายถูกนะ) เราเลยต้องย้ายโรงเรียนออกมา ตอนที่ย้ายไปอยู่โรงเรียนใหม่เราไม่สนิทกับใครเลย เพราะเราคิดถึงเพื่อนเก่าที่โรงเรียนเก่าเรา เราเลยไม่อยากให้คนพวกนี้มาเป็นเพื่อนใหม่เราเรากลัวที่จะลืมพวกเค้า เราก็อยู่เเบบเงียบๆไม่ได้ทำตัวเด่นอะไรจนเวลาผ่านไป1ปี(ป3->ป4) เราก็เข้าเป็นวงดุริยางของโรงเรียนเราเลยเเริ่มป็นที่รู้จักของผญในรรเยอะขึ้น(ไม่ได้หน้าตาดีขนาดที่จะบอกว่าตัวเองหล่อ เเต่โรงเรียนนั้นคนหล่อมันมีน้อยอะเคนะ) จนมีผญคนนึงเธอเข้ามาคุยกับเราจนสักพักเรารู้สึกชอบคนคนนี้เราไปเที่ยวสวนสนุกที่มาจัดที่เมืองเราด้วยกัน ไปหาไรกินหลังเลิกเรียนด้วยกัน จนสุดท้ายเราขอให้เธอคบกับเรา(เธอก็ตกลงนะ) ทุกอย่างก็เป็นไปเหมือนเดิมเราก็ยังทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันเหมือนเดิม เเต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือตัวเราเริ่มที่จะเข้าหาคนมากขึ้นมีเพื่อนรู้จักรุ่นน้องเยอะตอนที่เราอยู่ป.6เราก็ยังคบกับเธออยู่เเต่เราดันผลาดท่าช่วงนั้นเราเริ่มออกลายเกเรมีเรื่องชกต่อยบ้าง โดนเรียนไปร้านเกมส์บ้าง จนเราโดนฝ่ายกิจการ(ผอ.นั่งคุมเองเลย)ตั้งกระทงเเรก(3กระทง=พักการเรียน=ไม่จบป.6)เราก้อไม่ได้อะไรก็เข้าใจเเล้วทำตัวเองให้ดีเรื่อยๆ เเต่ก็ดันโดนกระทงที่2ตั้งตามต่อมาคือชู้สาว คือเราอยู่กับเเฟนเราชิดกันเกินไป+เราเคยถ่ายรูปกันเสื้อนักเรียนตราโรงเรียนสง่าเลยเอาไปลงเฟสบุ๊กอีก ก็เป็นว่ามี2กระทงติดตัวเเล้วนะ ยังไม่เเย่ที่สุดนะที่เเย่ที่สุดคือ เรามีเเฟนใหม่ เราไปคบกับรุ่นน้อง ตอนนั้นคือกลัวมากว่าเราจะไม่จบป.6 เพราะเราก็สอบติดโรงเรียนมัธยมติดไว้เเล้วขอเเค่ให้จบป.6ก็มีที่เรียนเเล้ว นั้นคือเหตุผลที่เราเลิกกับเเฟนเรา เราไม่ได้บอกอะไรเธอเลยไม่ได้บอกเลิกกันด้วยซ้ำ(น้องๆก็อ่านเอาไว้เป็นอุทาหรณ์นะว่าเราอะมีวิจารณญาณเพียงพอเเล้วหรือยังที่จะไปชอบใครอะ) เราคบกับน้องไม่ถึง2เดือนหรอก(เราขอโทษเเล้วก็อธิบายเหตุผลให้น้องฟังเเล้วว่าทำไมถึงคบกับน้อง)ถึงตอนนี้เรื่องของ "ผุ้หญิงที่เข้ามาหาผมคนนั้น"กลายเป็นตราบาปที่ติดตัวผมจนถึงตอนนี้ผมอยู่ม.6เเล้ว นับว่าเป็นเวลาที่นานมากที่เราพยายามจะลืมเรื่องนี้เเต่มันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้จริงๆ เราร้องให้ เรารู้สึกผืด มาตลอด6ปีทุกครั้งที่คิดถึงเธอ เราก็จะร้องให้หนักมากจริงๆ เราอยากให้เค้าให้เอากาสเราใหม่ เเต่เราเข้าใจดีที่เธอจะไม่ให้โอกาสเรา เราไม่มีสิทธิ์ไปขอด้วยซ้ำ เธอก็มีความสุขกับชีวิตวัยเรียนเเละชีวิตรักของเธอดี ก่อนที่ผมจะจบม.6เเละไปเรียนต่อมหาลัย ผมอยากที่จะไปงานวันจบปีการศึกษาของเธอที่โรงเรียนของเธอ เราเเค่อยากไปเห็นเค้าเรากลัวที่ที่เราจะไม่ได้เจอเค้าอีกเเต่เราก็ไม่อยากที่จะเห็นเธออีกเพราะเราก็เยังสียใจอยู่เหมือนกัน เรามีเเผลนจะย้ายไปเรียนต่อมหาลัยที่อเมริกาไปกับครอบครัว เราไม่รู้ว่าเราควรจะโผล่ไปดีไฟม ไม่รู้ว่าจะโผล่ไปในฐานะอะไร ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง
"บาปรักตรวญวิญญาณ"