เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมสดๆร้อนๆเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ

ผมแอบชอบสาวคนหนึ่ง น้องอายุต่างจากผมเกินหนึ่งรอบ แอบชอบมาหนึ่งปี จึงค่อยๆเปิดเผยทีละนิดจนเธอรู้ตัว
แต่เธอก็แสดงตัวเบาๆว่าเธอไม่ได้รักหรือชอบผมแบบหนุ่มสาว แต่เธอบอกเธอรักเคารพผมเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง
ผมก็ยังไม่หมดรักเธอ ยังรักต่อไป แต่ไม่มีอะไรมากกว่าเจอกัน พูดคุยกัน ทำดีต่อกัน และผมกับเธอเจอกันนานๆครั้ง (2-3 เดือนเจอกันที)

ทุกครั้งที่เจอกันก็พูดคุยกันบ้าง และผมก็ไม่อะไรมาก ผ่านไปหนึ่งปีแล้วไม่มีอะไรคืบหน้า ผมก็ค่อยๆเดินออกมา ค่อยๆเอาเธอออกจากใจ
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ไปเที่ยววัดทำบุญกันกลุ่มใหญ่สิบกว่าคน แน่นอนมีน้องคนนี้ไปด้วย ผมเจอผมก็ทักทายตามปกติ
แต่ไม่อะไรมากแล้ว เพราะคิดว่าหมดทางแล้วเธอคงไม่คิดอะไรเกินพี่ชาย

ตอนไหว้พระที่วัด มีรูปหล่อของหลวงปู่ เป็นวัดที่เธอชอบไปทำบุญและเธอก็เคารพนับถือหลวงปู่องค์นี้มาก
ผมก็เลย พูดในใจกับหลวงปู่ว่า "ถ้าผมไม่มีบุญกรรมที่ดีต่อกัน ขอให้เราสองคนค่อยๆห่างกันออกไป แต่หากผมและน้องยังมีบุญกรรมต่อกันในทางที่ดี ขอให้ผมและน้อง ได้พูดคุยและสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้นด้วยเทอญ"

หลังจากไหว้พระแล้ว ผมก็เดินไปที่โรงทานเพื่อหาของมากิน เมื่อได้ของกินแล้วผมก็เดินไปหาที่นั่งกินเงียบๆไกลจากผู้คน สักสองนาทีผมก็เห็นเธอเดินมาตรงที่ผมนั่งแล้วนั่งกินข้าวพร้อมกับผม สักพักก็มีเพื่อนในกลุ่มเดินมาอีกสองคน แต่เธอนั่งหันหน้าตรงกับผม แล้วเธอบอกว่า "แป๊ปนะพี่อย่าเพิ่งอิ่ม เดี่ยวหนูจะไปเอาของอร่อยๆมาให้ค่ะ"
แล้วเธอก็เดินไปเอาของมาให้ผมอีกสองสามอย่างจนผมต้องบอกเธอว่า พอแล้วๆนั่งกินเถอะ ระหว่างนั่งกินกัน ก็มีโอกาสได้พูดคุยกันมากขึ้น ผมก็งงๆเพราะเมื่อก่อนไม่มีอะไรแบบนี้เลย เธอมักจะอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆของเธอ แต่วันนี้เธอเดินมาหาผมเฉยเลย และหลังจากกินข้าวเสร็จผมและเธอก็ช่วยที่วัดทำโน่นนี่นั้น พอดีมีงานบุญคนเยอะ เราเลยได้มีโอกาสสร้างบุญร่วมกัน นี่เป็นครั้งแรกในรอบปีกว่าๆที่ได้พูดคุยได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด

ถึงวันนี้ก็ไม่มีอะไรนะครับ ผมไม่อะไรต่อผมคิดว่าถ้าใช่อย่างไงก็ใช่ ผมปล่อยไปตามธรรมชาติฟ้าดินเวรกรรมและชาติปัจจุบันนำพาไปครับ