ผมชอบดูศิลปะของฝรั่งกับของแขกครับ

ทั้งรูปวาด, รูประบายสี, รูปปั้น, วัตถุทางศิลปะ, เครื่องเรือน, สถาปัตยกรรมทั้งภายนอกและภายใน, รวมถึงเครื่องแต่งกาย ผมชอบดูทั้งหมด

โดยเฉพาะศิลปะของฝรั่งจากสมัยศตวรรษที่ 16 เรื่อยมาจนถึงจากสมัยศตวรรษที่ 19 ตอนต้น ผมจะชอบดูเป็นพิเศษ เพราะว่ามันถูกสร้างสรรค์อย่างพิถีพิถันมากๆ

เช่น รูประบายสี ก็ถูกระบายออกมาได้ดูสมจริงชนิดที่ว่าอีกนิดเดียวก็เป็นรูปถ่ายได้แล้วอะ, โต๊ะตัวเดียว ก็ถูกแต่งแต้มและแต่งเติมจนดูวิจิตร บางทีแค่หน้ากระดานโต๊ะแค่นี้ คือยังจะต้องมีรูปวาดและรูประบายสีที่เป็นเรื่องเป็นราวอยู่บนนั้น แถมลงรายละเอียดอย่างละเอียดถี่ยิบมากๆ ชนิดที่ว่าเข้าไปมองใกล้ๆยังทึ่ง, หรือกรอบของประตู ก็ถูกประดับประดาด้วยรูปปั้นและลวดลายที่ดูชดช้อยมากและเป็นสามมิติ

ของอย่างนี้มันไม่ใช่ใครก็ทำได้อย่างง่ายๆนะ หากแต่ว่ามันต้องใช้ความรู้, ความสามารถ, และความพิถีพิถันเพื่อที่จะสามารถสร้างสรรค์มันออกมาได้

ตรงกันข้ามกับศิลปะจากสมัยนี้ ที่ดูเรียบง่ายหรือดูสวยอย่างเรียบๆเป็นหลัก ช่างศิลป์ที่มีความรู้และความสามารถระดับที่จะสามารถสร้างสรรค์ศิลปะที่พิถีพิถันมากๆได้กลายเป็นคนกลุ่มน้อยและหาได้ค่อนข้างยากหรือเปล่า

แต่ขอยกเว้น ศิลปะเชิงเลข, The digital special effects, หรือ Les effets spéciaux numériques ซึ่งเป็นหนึ่งในศิลปะจากสมัยนี้ ไว้อันหนึ่งก็แล้วกัน เพราะว่าการที่จะสามารถสร้างสรรค์ศิลปะชนิดนี้ในระดับที่สมจริงได้ ก็ต้องใช้ความรู้, ความสามารถ, และความพิถีพิถันอย่างมากเช่นกัน ผมถือว่ามันเป็นความดีงามของศิลปะจากสมัยศตวรรษนี้และเป็นความสุดยอดของโลกอย่างหนึ่งครับ

อะไรที่ทำให้ฝรั่งสมัยก่อน สามารถอุทิศตนเพื่อความรู้, ความสามารถ, และความพิถีพิถันเพื่อที่จะสามารถสร้างสรรค์ศิลปะที่พิถีพิถันมากๆได้กัน

หมายเหตุ ไม่สะดวกที่จะเข้ามาที่นี่บ่อยๆ ทำให้อาจจะถกประเด็นต่อไม่ได้เลยหรืออาจจะได้แต่ไม่มาก เพราะว่าสามารถที่จะหายได้ทุกเมื่อครับ