คือเรากับเพื่อนคนนี้รู้จักกันตอนม.4 ตอนเราทำงานเกษตรอยู่ครูก็แนะนำเขามา ครูบอกประมาณว่า 'นี่ คนนี้ชื่อA(นามสมมุติ) เป็นซึมเศร้าไม่มีเพื่อนเลย ฝากหน่อยนะ' โดยให้เหตุผลว่า 'เราก็ผ่านมาคล้ายๆกันแต่หนูยังร่าเริงได้ อยากฝากหน่อย' (ต้องท้าวความหน่อยว่าตอนเราม.ต้นอะ เราทำตัวแบบ น่ารำคาณเพราะเราอ่อนไหวง่าย และเป็นสมาธิสั้น เพื่อนในห้องเลยไม่ค่อยเอาเรา เราก็เศร้าแหละ แต่เราหาที่ที่เราอยู่แล้วมีความสุขได้) เราก็เออ ไม่อยากให้ใครต้องเศร้าหรือโดดเดี่ยว ก็ทำความรู้จักกันไป นางก็แบบ ออกตัวแรงมาก กูมาเลย เราก็เออ ไม่เป็นไรหรอก จะได้สนิทกัน หลังจากนั้นทุกเที่ยงเราต้องไปนั่งกินข้าวในสวน(ซึ่งผิดกฎ)เป็นเพื่อนนาง เราก็อึดอัดแหละ แล้วพอนางรู้ว่าเราสนิทกับB(นามสมมุติ) นางก็เซ้าซรี้เราให้เราขอBให้พาเข้าทีมเต้น และพอเราคุยกับB Bก็บอกว่า 'เนี่ย นางมาขอเข้าทีมหลายรอบมากๆ แต่นางเต้นไม่โอเคเลยเต้นแบบแย่มากๆ แล้วมีปัญหาหลายๆ อย่างคนในทีมบางคนอึดอัด และก็ยังมาทักมาตีสนิท แกก็อย่าไปยุ่งมากนะ' เราป็เออ เคๆ แต่แบบ ด้วยที่เคยผ่านเรื่องแย่ๆมาก็ไม่อยากให้ใครเจออีก เราก็คบไป หลังจากนั้นสักพัก งานเริ่มเยอะขึ้นมาก เราก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันแล้วก็หายไปเลน แต่มาเมื่ออาทิตย์ที่ เจอนางอีกที ก็ทักกันจนรู้ว่านางเอาปากกาทิ่มกรีดตัวเอง เราก็เห็นเป็นเพื่อนไง ก็เออ แก มีอะไรก็คุยเราได้เสมอนะ ด้วยความไม่สนิทก็ใช้แก แต่อยู่ๆนางมาเลย เราก็ แบบ ช่างเถอะ ก็ปลอบกล่อมกัน ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ละเราคุยกับคนคุยเราอยู่ก็มาถามว่าใครเราก็ตอบแบบอ้อมๆไปเชิงไม่อยากตอบ นางก็ยังเซ้าซี้ถาม เย็นนั้น เรานั่งรถตู้รร. อยู่ๆนางคอลไลน์มา ก็คุยแบบ พยายามให้เสียงเบาจะได้ไม่รบกวนคนอื่น หลังจากนั้นก็ทักมาตลอดเลยประมาณอยากตาย ไม่เหลือใครแล้ว เราก็ห่วงแบบวิตกเลย แต่เป็นเวลาเรียนอะ เราก็คุยแบบ คุยในแชทพยายามเบี่ยงเบงความสนใจนาง จนพักเที่ยง ก็นัดกันมากินข้าวปกติ แต่ล่าสุดที่ไม่ไหวแล้วคือเช้านี้ หลังเข้าแถว เราขึ้นห้องมาแลเว อยู่ๆนางบอกอยากตาย ไม่ไหว ไม่เหลือใคร นี่ก็วิตกอีก ก็คุยๆจนนางบอก เนี่ย วันนี้มีเรียนชั้นบนๆ เดี๋ยวจะโดดลงมา เราก็panicเลย เราถามอยู่ไหน นางอยู่ชั้น1 เราก็รีบวิ่งลงไปหา ด้วยความที่สุขภาพเราไม่ดีอยู่แล้ว เลยเหนื่อยหนักเลย แต่เขาดูปกติดีนะ เราก็เออ ซึมเศร้าไม่จำเป็นต้องแสดงออกปะ ละเราก็พูดไปเดินขึ้นชั้น7เป็นเพื่อนไป เสร็จแล้วเราก็รีบวิ่งลงมาเรียนชั้น4 ละไม่ถึง3นาที นางก็แชทมาบอกว่า กูจะโดดละนะ เราก็ต้องรีบคอลไปอีก นางก็ไม่รับ จนครูมาเราก็จำใจเข้าเรียน สักพัก แชทมาอีก มีคัทเตอร์ไหม เราก็ไม่ นางก็จะเอาละแบบ จะกรีดแขนตัวเอง แต่งานเราท่วมหัวไง และเริ่มรู้สึกว่านางไม่ได้จะทำอะไรรุงแรงจริงหรอก เหมือนเรียกร้องความสนใจอะ และก็โทรมาตลอดเลยวันหยุดที่ผ่านมา เราก็บอกไปแล้ว ไม่ว่าง นางก็โทรมาตลอดแม้เราจะไม่รับสาย เพราะพอรับแต่ละทีเหมือนนางแค่หาเรื่องคุยอะ เราก็เครียด ม.5แล้ว ทุกวันนี้เหมือนแค่ตัวรองรับอารมณ์แบบ เขาไม่ระบายความรู้สึกเรื่องที่เจอนะ เขาจะแบบ อยากตาย จะกีดแขนลูกเดียว้ลย เราเหนื่อย เราเริ่มรู้สึกแย่เองละ แถมนี่ก็ยังโชว์แผลตัวเองให้เราให้เพื่อนที่เราหยุดคุยแค่แป็บเดียวดูอีก คือเราก็มีอีกนะเพื่อนที่เป็นโรคซึมเศร้าอะ แต่ไม่มีใครทำตัวแบบนี้เลย ทุกคนคือปิดแผลไม่เรียกร้องอะไร แต่นางไม่ใช่อะ เราไม่มีเวลาส่วนตัวเลย เราแค่เดินไปหยิบของ นางก็ตาม เราอึดอัดอะ เราเครียด เราควรทำไงดีคะ