1.คือช่วงเมื่อปีก่อนที่ผ่านมาเราเอาเงินไปลงทุนในตลาดฟอเร็ก 5 แสน ตรงนี้ไม่อยากพูดถึงว่าใครอะไรทำไมค่ะ แต่ขาดทุนไป4แสน เพราะตัวเอง ส่วนนึงแต่เอาพอร์ตไปให้คนอื่นแก้ แล้วเขาทำพังหมด ตรงนี้ผ่านมาแล้ว มันเป้นสาเหตุส่วนนึงคือเงินที่เราหามาได้จากการทำงานหนักของผู้หญิงที่เลี้ยงลูกลำพัง มันคือค่อนข้างเยอะเงินที่ประหยัดที่อุตส่าห์หามา (นี่คือ1สาเหตุ)
2.เรื่องภาระที่แบกไว้เรายังคงต้องหาใช้จ่ายในบ้าน คือเรามีความรู้สึกหมดไฟ งานค้าขายที่ทำค่อนข้างคลอนแคลนมานาน งานที่เป้นคนกลางมีปัญหาทั้งกับคนที่ผลิตงานให้เเละความที่ลูกค้าชอบดึงเวลาการจ่ายเงิน เราเบื่อหน่าย เราท้อ สินค้าที่ขายเป็นเงินเครดิตร ถึงเวลาไม่จ่ายดึงออกไปอีกหลายๆสัปดาห์ ได้มาก็จ่ายไปไหนจะลูกไหนจะลงทุน เราอยากเปลี่ยนงาน งานที่ทำต้องขับรถทั้งวันทำคนเดียวติดต่องานดิวงานเก็บเช้ควางบิล มาระยะ2ปีหลังเราไม่หาลูกค้าเพิ่มมีคนมาขายของตัดราคาเรา เราเครียดไม่อยากคุยลูกค้า บางทีลูกค้าเอาเงินไปใช้ก่อน เรา ก็ทวงกลายเป้นลูกค้าโกรธเคืองเรา ช่างที่รับงานก็ทำงานไม่ได้มาตรฐานแต่เวลาจะเอาเงินคือเบิกตลอด คือเราบอกตามตรงเราเครียดกับงานนี้มากๆ
3. ตอนนี้เริ่มลงขายสินค้าออนไลน์ ค่ะแต่ไม่พีคแบบที่ใจคิดไม่กล้าสั่งสต๊อกสินค้ามาลง คือตรงนี้ เราคิดว่าเป็นที่ตัวเราส่วนนึง เราไม่ทำให้เต็มที่เพราะเราต้องทำงานเดิมด้วย แต่เราอยากตัดใจสั่งของมาสต๊อกแล้วขายๆเพื่อให้ตัวเองเป้นที่รู้จักก่อน ตรงนี้เครียดในระดับนึง
4. เครียดเรื่องลูกชายเรียนช่างไม่ค่อยอ่านหนังสือ ค่อนข้างขาดความรับผิดชอบ ในตัวเอง เราห่วงเขาพี่สาวเขาดีมากมีความรับผิดชอบ เราจึงห่วงคนเล็กมากๆ
สรุปคือเราเครียด ไม่อยากออกไปทำงานเหมือนเดิม บางทีฟังอะไรที่มันโดนๆใจเราก็ร้องไห้ เราเสียใจกับทุกๆอย่างที่เราทำลงไป เพราะเราแค่อยากเกษียณตัวเองอยู่บ้านเพื่อที่จะมีเวลาให้ลูกๆ คอยดูแลเขาให้เขา เป็นคนดี
ยิ่งนั่งฟังปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิตเรายิ่งร้องไห้ไม่อยากพูดคุยกับใครนึกย้อนเวลาจากเด็กจนโตเรารู้สึกตัวเองต่ำต้อย หามาได้ขนาดนี้ทำไมต้องเจอเรื่องเเบบนี้ทำไมลูกต้องเถียงทำไมลูกค้าต้องจ่ายช้า ทำไมทำงานให้เราไม่ดี ทำไมต้องลดราคาสินค้าลง อีกเพราะคุณขอเครดิตร3เดือน
ตอนนี้เรามีเงินเก็บอยู่จำนวนนึงคิดว่าจะลุยตลาดออนไลน์ให้เต็มที่เลยดีไหม ลงขายๆไป ระหว่างรอร้านติดอันดับก็ขายของให้ลูกค้าขาประจำไปก่อน
เครียดจนบางทีนอนไม่หลับ เป้นลมพิษทั้งตัว ค่ะ บางทีก็คิดว่าอยากตายจะได้จบๆไปทุกๆอย่างไม่ต้องแบกอยากปลดปล่อยทุกอย่างไป ทำไมคนอื่นไม่คิดถึงเราเลย บางคนก็บอกลดให้เขาไปเอากำไรน้อยกว่าเดิมเพื่อรักษาลูกค้าเราคิดว่ามันไม่ถูก เราคิดว่าราคาที่เราขายถูกแล้ว เครดิตร90 วัน เราให้ได้เท่านี้
เราจะโทรไปที่สายด่วนสุขภาพจิตเราก็ยังไม่กล้าค่ะ เราก้อคิดแล้วคิดอีก ที่จะเอามาลงพันทิพเพราะคอมเม้นท์อาจบั่นทอนเราไปอีก แต่ใจเราตอนนี้ไม่ไหวมันทดท้อไปหมด อยากกลับไปเป้นคนเดิมที่เคยเป้นคนเก่งลุยงานไม่กลัวอะไร การล้มครั้งที่ผ่านมายอมรับเลยเราหมดสิ้น เราคิดว่าหมดหมดเเล้ว
รู้สึกตัวเองมีสภาวะความเครียดสูงค่ะ ทั้งๆที่พยายามมองทุกอย่างให้เป็นบวก อยากได้รับคำปรึกษา
2.เรื่องภาระที่แบกไว้เรายังคงต้องหาใช้จ่ายในบ้าน คือเรามีความรู้สึกหมดไฟ งานค้าขายที่ทำค่อนข้างคลอนแคลนมานาน งานที่เป้นคนกลางมีปัญหาทั้งกับคนที่ผลิตงานให้เเละความที่ลูกค้าชอบดึงเวลาการจ่ายเงิน เราเบื่อหน่าย เราท้อ สินค้าที่ขายเป็นเงินเครดิตร ถึงเวลาไม่จ่ายดึงออกไปอีกหลายๆสัปดาห์ ได้มาก็จ่ายไปไหนจะลูกไหนจะลงทุน เราอยากเปลี่ยนงาน งานที่ทำต้องขับรถทั้งวันทำคนเดียวติดต่องานดิวงานเก็บเช้ควางบิล มาระยะ2ปีหลังเราไม่หาลูกค้าเพิ่มมีคนมาขายของตัดราคาเรา เราเครียดไม่อยากคุยลูกค้า บางทีลูกค้าเอาเงินไปใช้ก่อน เรา ก็ทวงกลายเป้นลูกค้าโกรธเคืองเรา ช่างที่รับงานก็ทำงานไม่ได้มาตรฐานแต่เวลาจะเอาเงินคือเบิกตลอด คือเราบอกตามตรงเราเครียดกับงานนี้มากๆ
3. ตอนนี้เริ่มลงขายสินค้าออนไลน์ ค่ะแต่ไม่พีคแบบที่ใจคิดไม่กล้าสั่งสต๊อกสินค้ามาลง คือตรงนี้ เราคิดว่าเป็นที่ตัวเราส่วนนึง เราไม่ทำให้เต็มที่เพราะเราต้องทำงานเดิมด้วย แต่เราอยากตัดใจสั่งของมาสต๊อกแล้วขายๆเพื่อให้ตัวเองเป้นที่รู้จักก่อน ตรงนี้เครียดในระดับนึง
4. เครียดเรื่องลูกชายเรียนช่างไม่ค่อยอ่านหนังสือ ค่อนข้างขาดความรับผิดชอบ ในตัวเอง เราห่วงเขาพี่สาวเขาดีมากมีความรับผิดชอบ เราจึงห่วงคนเล็กมากๆ
สรุปคือเราเครียด ไม่อยากออกไปทำงานเหมือนเดิม บางทีฟังอะไรที่มันโดนๆใจเราก็ร้องไห้ เราเสียใจกับทุกๆอย่างที่เราทำลงไป เพราะเราแค่อยากเกษียณตัวเองอยู่บ้านเพื่อที่จะมีเวลาให้ลูกๆ คอยดูแลเขาให้เขา เป็นคนดี
ยิ่งนั่งฟังปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิตเรายิ่งร้องไห้ไม่อยากพูดคุยกับใครนึกย้อนเวลาจากเด็กจนโตเรารู้สึกตัวเองต่ำต้อย หามาได้ขนาดนี้ทำไมต้องเจอเรื่องเเบบนี้ทำไมลูกต้องเถียงทำไมลูกค้าต้องจ่ายช้า ทำไมทำงานให้เราไม่ดี ทำไมต้องลดราคาสินค้าลง อีกเพราะคุณขอเครดิตร3เดือน
ตอนนี้เรามีเงินเก็บอยู่จำนวนนึงคิดว่าจะลุยตลาดออนไลน์ให้เต็มที่เลยดีไหม ลงขายๆไป ระหว่างรอร้านติดอันดับก็ขายของให้ลูกค้าขาประจำไปก่อน
เครียดจนบางทีนอนไม่หลับ เป้นลมพิษทั้งตัว ค่ะ บางทีก็คิดว่าอยากตายจะได้จบๆไปทุกๆอย่างไม่ต้องแบกอยากปลดปล่อยทุกอย่างไป ทำไมคนอื่นไม่คิดถึงเราเลย บางคนก็บอกลดให้เขาไปเอากำไรน้อยกว่าเดิมเพื่อรักษาลูกค้าเราคิดว่ามันไม่ถูก เราคิดว่าราคาที่เราขายถูกแล้ว เครดิตร90 วัน เราให้ได้เท่านี้
เราจะโทรไปที่สายด่วนสุขภาพจิตเราก็ยังไม่กล้าค่ะ เราก้อคิดแล้วคิดอีก ที่จะเอามาลงพันทิพเพราะคอมเม้นท์อาจบั่นทอนเราไปอีก แต่ใจเราตอนนี้ไม่ไหวมันทดท้อไปหมด อยากกลับไปเป้นคนเดิมที่เคยเป้นคนเก่งลุยงานไม่กลัวอะไร การล้มครั้งที่ผ่านมายอมรับเลยเราหมดสิ้น เราคิดว่าหมดหมดเเล้ว