สวัสดี ฉันชื่อเวฟ เป็นคนพิการ เพราะอุบัติเหตุ เมื่อ ปี2552...
เมื่อปี 2552 วันที่ 15 พฤษภาคม 2552 ฉันได้เตรียมตัวเดินทาง จากสมุทรปราการ ไปจังหวัดกาญจนบุรี
เพราะวันที่ 16 พฤษภาคม โรงเรียนเปิด ฉันกำลังจะขึ้น ป.5 แต่ทุกอย่างมันทำให้ชีวิต ฉันเปลี่ยนไป อนาคตดับลง
ความฝันมันสลายไป เพราะก่อนขึ้นรถฉันได้นั่งหน้ามอเตอร์ไซ ส่งพี่เขยไปทำงานที่ตลาด และ ได้ประสับอุบัติเหตุ
ชนท้ายรถยน ไปกันสามคน ทุกคนไม่เป้นอะไร ยกเว้นฉัน ไม่สลบ แต่เจ็บปวดไปหมด จนไปรู้ตัวอีกที อยู่โรงบาล ขาชา ไม่รู่สึก
ช่วงล่างลงไป ไม่รู้อะไรเลย 😢 ฉันเป้นคนพิการตั้งแต่ตอนนั่น แม่มาเฝ้าที่โรงบาล 1 เดือน พอกลับบ้านได้ 1อาทิต ไม่ก็เป้นมะเร็งเม็ดเลือด
ระยะสุดท้าย และเสียลงต่อหน้าฉัน มันทำให้ชีวิตยิ่งไม่มีหนทาง เพราะ เหลือแค่ย่า ที่ตาบอด ตอนนั่นฉันอายุ 10 ขวบ จนวันนี่ ผ่านมาจะ 15 ปี
จนปีแรก ฉันพยายามทุกอย่างดิ้นรน หางานทำ เอาข้าวโพดมาลงกรีด ข้ามวันข้ามคืน เพื่อให้ได้เงิน วันละไม่เกิน 150 บาท ฝืนตัวเองจน เริ่มได้รู้จัก
กับแผล กดทับและติดเชื้อ และโรงบาล น้อคเข้าโรงบาล พอ ออกจากโรงบาลเริ่มหายดี ก็ทำต่อ จนเข้าๆออกๆ โรงบาล ทั้งปี จนวันนี้ ที่พยายามมา
เจอแต่ อะไรแย่ๆ ความเจ็บปวด ทรมาณ จนเริ่มอยากฆ่าตัวตาย !! แต่ฉันไม่กล้า เลยเริ่มสู้ใหม่ เริ่มจากขาย หวย เบอร์ทอง ขายน้ำหอม ขายขนม 
แล้วทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็พังลง เพราะร่างกายทุกวันนี่ มันเจ้บปวดแผล ตลอด เงินที่สะสมมาก็ ถูกโกง จะเรียกว่าเราโง่เขลา รึไม่ทันคน รึคนที่ทำมันใจบาป ซึ่งตอนนี่ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันอยากมีรายได้เสริม หรือ อะไรสักอย่าง ที่ช่วยให้ชีวิตฉันดีขึ้น รึฉันควร ตาย ?? ให้ทุกอย่างมัน จบ !! จะได้ไม่ต้อง ทรมาณอีก
มันคงอธิบาย ความรู้สึกมาเป็นคำพูดได้ จากเรื่องราว 15 ปี ที่พยายามมา แล้วพังทุกอย่าง จนปัญญาแล้ว ไม่ไหวแล้ว 
รึถ้ามันจะยิ่งทำยิ่งแพ้ ยิ่งพยายาม ยิ่งทรมาณ ไม่ชนะ สักที ให้มันจบดีไหม ไม่อยากพยายามแล้ว เหนื่อยและท้อ การที่เป้นคนพิการ และต้องพยายามมาทุกอย่างคนเดียวแล้วมาเจอคน ที่คอยเหยียบนี่ มันต้องเข้มแข็งยังไงไหว // ตายดีไหม ?? จะได้จบ 😢 หรือ จะฝืนไปให้ทรมาณแบบนี่ต่อไป "แล้วชีวิตเลือกอะไรได้บ้าง #ใครพอแนะนำ งานออนไลน์หรือ คำแนะนำดีๆให้ฉันบ้าง หนูไม่ไหวแล้ว