ขอเกริ่นก่อนว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้า คบกับแฟนมาหลายปี ตั้งแต่ม.ต้นคะ อายุห่างกัน5ปี ตอนแรกๆคบเขาตามใจทุกอย่าง เราก้เอาแต่ใจตั้งแต่แรกมาเลย ตอนนั้นเขาคือแรงบันดาล เรียกได้ว่าส่วนเติมเต็ม ด้วยครอบครัวหนูเรียกว่าแตกแยกแม่รักพ่อเลี้ยงมาก. จนเหมือนเราตัวคนเดียว มีเขามาซัพพอรท ส่วนเขาก้ม่มีแม่ หนูคิดว่าเราจะเปนส่วนเติมเต็มแก่กันละกัน ด้วยปัญหาทางบ้าน เขาทำงานส่งหนูเรียนตลอด จนหนูป่วย ต้องผ่าตัดก้ดรอปเรียน ตอนนี้หนูกลับไปเรียนใกล้จบม.6แล้ว เขาจะพูดเสมอว่า อ่อนแอแบบนี้เรียนไม่จบหรอก ขี้เกียจแบบนี้เสียเวลาเปล่า ด้วยสุขภาพร่างกายเกี่ยวกับเกร็ดเลือด ด้วยอารมณ์โรคซึมเศร้า มันเหมือนการตัดทอนกำลังใจ ทั้งที่ยุรร.เพื่อนจะพูดเสมอว่าอยากเก่งทุกด้านเหมือนหนู เกรดเฉลี่ยก้3.93ที่ทำไม่ได้คือพลศึกษาเพราะร่างกายไม่แข็งแรง เราท้ออยากตายวันละหลายๆรอบ ป่วยม่อยากกินยาม่อยากรักษา ม่อยากหาย เหมือนไร้ค่ามากก แรกๆเขาสุขุม อบอุ่นด้วยพ่อเสียตั้งแต่หนูไม่จำความ เขาคือคนที่หนูติดมากก แต่วันนี้เขาเหมือนไม่ใช่คนที่หนูรัก เขาตะคอก เขาด่าว่าหนูบ่อยๆ เขาคงอยากให้หนูปรับปรุงที่เอาแต่ใจ เขาไม่รู้หรอก ยุรร.เปนเด็กกิจกรรม เป็นผู้นำ แล้วยังต้องประคองเกรดตัวเอง หนูแทบม่มีเวลาทำอะไร คือถ้าม่มีเขายุหนูจะทำแต่งาน อ่านหนังสือ ติวข้อสอบเรื่อยๆ แต่ถ้ามีเขา หนูอยากยุกับเขา อยากใช้เวลายุด้วยมากที่สุด ยอมเล่นเกมที่เขาชอบ ทั้งที่ก่อนหน้าจะแต่งงานม่เคยเล่นเกมมาก่อน หนูพยายามประคองความรักของหนู ชวนเขาไปที่ๆชอบไปบ่อยๆ ตอนคบแรกๆ แต่...เขาม่ไป เหมือนเขาทำทุกอย่างเพื่อห่างหนู อยู่บ้านก็ม่ค่อยยุด้วยกับหนู ปีหน้าก้เรียนมหาลัยแล้วว ก้คงจะห่างกันไปอีก หนูคิดว่าเราต้องเลิกกันแน่ๆ หนูจะเดินหน้าต่อยังไง เพราะเขาคือทุกอย่างสำหรับหนู ถึงวันนี้เขาจะทนด้วยหน้าที่ หรือความรักที่เหลือยุบ้างงแต่นิสัย การกระทำ คำพูดหยาบคาย เขาทำให้หนูรู้สึกว่า มันไม่ใช่ผู้ชายที่หนูเคยรู้จัก หนูม่รู้ว่าหนูคิดไปเอง หรือมันคือปัญหาทางจิตของหนู เขาชอบด่า ชอบซ้ำเติมเวลาร้องไห้ เขาม่ได้สนใจเลยวาหนูพบจิตแพทย์ เป็นโรคซึมเศร้านะ ทุกการร้องไห้ คือความรู้สึก ไม่ใช่การเสแสร้ง หนูเดินหน้าชีวิตคู่ยังไง ให้มันไม่พัง. หรือต้องรอลมหายใจสุดท้ายของหนู เขาถึงจะคิดได้
คบกับแฟนมานาน 1-2ปีแรกแฟนตามใจมากก จนเราเอาแต่ใจ วันนี้เขาอยากเปลี่ยนแปลงเรา จนเขาเปลี่ยนไป จะประคองชีวิตคู่ยังไง