ขอพูดจากประสบการณ์
โลกนี้ ไม่ได้ตรงไปตรงมาขนาดนั้น ต้องดูรายละเอียดอื่นๆ และสิ่งแวดล้อมรอบข้าง เพื่อเอามาวิเคราะห์ร่วมด้วย
สถานการณ์หนึ่ง อาจอยากเลือกน้อง A ในอีกสถานกาณ์หนึ่ง อาจสนใจน้อง B ปัญหาในตัวแต่ละคน และอุปสรรครอบข้าง มันมีโอกาสที่จะทำให้ต่างไปได้มาก จนทำให้คำตอบสำเร็จรูปใช้งานไม่ได้


จะพูดตอบคำถามนี้ตรงๆ เลยก็ได้ว่า "ตอบไม่ได้ จากแค่การเลือกที่นั่งอย่างเดียว"
แล้วทำไงถึงจะได้คำตอบ ที่ใกล้เคียงความเป็นจริงมากกว่า
คำตอบ: สังเกต ดูพฤติกรรมต่อ อ่านจากลักษณะการพูด ดูท่าทาง ดูสายตาส่งออกมา จะได้ข้อมูลชัดเจนกว่ายึดมั่นถือมั่นคำตอบตายตัวเรื่องตำแหน่งโต๊ะ เพราะส่งข้อมูลอะไรออกมามากมาย ประเมินได้ง่ายกว่า
คิดแบบนักสืบต่อ เพิ่มความละเอียดลงไป แล้วมีอะไรเป็นอุปสรรค มีอะไรเป็นโอกาส ใครนั่งบ้างบนโต๊ะ มีอะไรบ้างวางบนโต๊ะ โต๊ะนี้อยู่ที่ไหน เป็นโต๊ะทำงานหรือโต๊อาหาร หรือโต๊ะสาธารณะอะไร เสียงรอบข้างดังไหม ฯลฯ เอามาประมวลประกอบ เป็นตัวแปรชั่งน้ำหนักมากน้อยใส่เข้าไปในการคิด จะได้ผลแตกต่างกันไป



ช่วยขยายความอีกละกัน
หลักจิตวิทยาที่เขียนไว้ เอาไปวิเคราะห์แล้วผลที่ออกมามีโอกาสคลาดเคลื่อนสูง "ถ้าใช้เพียวๆ" คิดแบบตรงไปตรงมา
เอาตัวอย่างหลักจิตวิทยาที่นิยมกันซักข้อ
เขียนไว้กันเยอะ ในหลายตำรา ว่าเห็นคนกอดอก ให้ตีความว่าจะเป็นพวกอยากปกป้องตัวเอง
แต่ในหลายกรณี ไอ้คนที่กอดอกบ่อยครั้ง มันกำลังนึกถึงในหนังตอนพระเอกแอ๊คท่า ยักไหล่ จริงๆ มันแค่คิดในใจ "กรูอยากเท่" แค่นั้นเอง ไม่ได้มีสถานกาณ์อะไรให้ปกป้องตัวเองเลย บางที ผ่อนคลาย ถ่ายรูปกับเพื่อนอยู่ด้วยซ้ำ
ถ้าไม่สังเกต แล้วไปยึดถือตายตัว ก็จะได้คำตอบเพี้ยนไปสุดกู่

หลักพวกวิธีการพิสดารอะไรต่างๆ เหมือนกัน ที่ไปบ่นว่าตำราใช้ไม่ได้ เพราะคิดแบบตายตัวแบบตรงไปตรงมา ไม่ได้มองโลกจริง
ถึงได้กำเนิดคำว่า "ประยุกต์" ขึ้นมา

มีตัวแปรจากสิ่งแวดล้อมมากมาย มาทำให้หลักการพวกนี้เปลี่ยแปลงผลไป
เรื่องที่จริงจังกว่านั้น พวก "กลยุทธ์" ในการวางแผน ที่มีการเขียนเป็นข้อๆ ก็ยังใส่คำว่า ต้องรู้จัก "ยืดหยุ่น พลิกแพลง" เข้าไป โดนกระทบแล้ว "อ่อน ยีดหยุ่น" จะทนทานกว่าพวก "แข็ง ดื้อดึง" เพราะ "เปราะ หักง่าย"

พวกพริ้วไหว ไปตามสถานการณ์ จะไปได้ดีกว่าพวกใช้วิธีคิดตรงๆ แบบบื้อๆ
พวกรู้จักลื่นไหล ปรับเปลี่ยนไปมาตามสถานการณ์ ถึงตีสนิทคนอื่น ได้ดีกว่าคนที่อ่านตำราจีบสาวมา