เราคบกับแฟนมาปีกว่าตอนนี้เรารู้สึกเบื่อไม่รู้ว่ารักไหมหรือเราเริ่มชิน
ความรู้สึกนี้มันเกิดจากที่ แฟนเราไม่สนใจเรา ไม่มาเจอเรา ไปหาเพื่อนบ่อย เราก็ไม่ว่า
เวลาบอกว่าทำไมให้เพื่อนมากกว่าทำไมไม่มาหาบ้างหรือไปเที่ยวกินข้าวบ้าง ก็เหมือนไม่พอใจ
บางทีก็ไม่ได้คุยกันแต่เราเข้าใจว่าทำงานก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ตอนเราทำงานเราไม่รู้ว่าผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนไหม คือเวลาเราทำงานเลิกงานมันก็มีแบบวันนี้เหนื่อยพอเลิกงานเราก็อยากโทรศัพท์คุยกับแฟนบ้างมันก็จะทำให้ตัวเองอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยเราเคยบอกเขาแบบนี้นะ เขาทำแค่ไม่กี่ครั้งแล้วก็เหมือนเดิมไม่ทำอีก
เรารู้สึกว่าเราใส่ใจอยู่ฝ่ายเดียว
คือพอเราเริ่มโตขึ้นเราก็ไม่อยากจะต้องมาทำความรู้จักกับใครใหม่บ่อยๆถูกไหม?
ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเราเห็นคู่อื่นคนที่อยู่ไกลหรือคนรอบตัวเราแฟนไม่ได้อยู่ใกล้ๆเขาพยามมาหามาเจอกัน แต่พอมามองดูตัวเองอยู่ใกล้กันมาก ใกล้มากกว่าเพื่อนอีกเราคือทางผ่านเลยก็ว่าได้ รู้สึกบางทีเป็นอาทิตย์ก็ไม่เจอ เราไม่เคยโดนเซอร์ไพรส์หรือได้ของขวัญเลย เราจำได้ว่าเขาเคยให้เสื้อเราแล้วครั้งเดียวแค่นั้นเมื่อนานมาแล้วแต่เราก็ไม่ได้หวังที่จะได้อะไรหรอก แต่พอมีหลายๆมันทำให้เรารู้สึกว่าเราควรอยู่ไหม
เรามีความสุขอยู่จริงๆหรอ เขาไม่เคยตื่นเต้นในเรื่องที่เราสนใจ หรือไม่สนใจประโยคที่เราอยากบอกอยากพูด เขามักจะตอบกลับมาว่า
"จะให้ตอบยังไง ก็รู้แล้วไง" แล้วเขาก็มักจะตอบประชดกลับมาว่า อ้อ หรอ ดีใจด้วยแนวประชดเรากลับมา
เรามักจะถามแฟนเราบ่อยมากว่าเบื่อเราไหม ยังรักเราไหม เขาก็ตอบไม่เบื่อ รักเหมือนเดิม
แฟนเราไม่เคยโพสรูปเราหรือแท็กหาเราเลยช่วงแรกๆก็แท็กนะหลังๆไม่เลยนานแล้วเวลาแท็กไปบางทีก็ไม่ตอบหรือตอบก็ตอบผ่านๆ
หรือเราหมดโปร หรือเราแค่ผูกพันธ์กัน บางทีเราไม่มีความสุขที่ก็หลายเดือนแล้วเรารู้สึกไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เวลาเราคุยกับเขาว่าเราอยากได้แบบคนอื่นบ้างที่ใส่ใจกันบ้างโทรมาบ้างมาหาบ้างไปเที่ยวกันบ้าง เขาก็ชอบว่าทำไมต้องเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
คือเราไม่ได้เปรียบเทียบกับคู่อื่นๆนะ เราก็อยากได้การกระทำแบบนั้นบ้าง
อีกอย่างเลยคือแฟนมักจะไม่อยากเป็นที่ปรึกษาให้เรา เรามักจะได้คำตอบหรือบางทีเรามีปัญหาอยากให้เขาช่วยหาทางออกเขาก็ไม่สามารถให้คำตอบเราได้ เราคิดว่าอย่างน้อยๆเขาเป็นแฟนเราเขาก็น่าจะเป็นคนที่รับฟังที่ดีให้คำตอบที่ดีกับเราไม่มากก็น้อย
ล่าสุดคือเรามีแพลนว่าเราจะไปเรียนต่อ เขาก็ดูไม่ได้ใส่ใจหรือรู้สึกอะไรเลยไม่ถามไม่อะไรเลยแค่รับรู้ว่าไปเฉยๆ
จริงๆก็ยังมีอะไรยิบๆย่อยๆที่เขาทำให้เราเสียความรู้สึกและรู้สึกแย่กว่าเรื่องพวกนี้อีกแต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ควรเกิดขึ้นจนทำให้อีกฝ่ายต้องมารู้สึกแบบนี้
เพื่อนๆเคยมีความรู้สึกแบบนี้ที่เราเป็นไหมคะ แล้วเพื่อนๆทำยังไงกันบ้าง เราพอแล้วดีไหม หรือลองพยายามคุยกันอีกทีดีคะ
มีใครเคยน้อยใจแฟนไหม
ความรู้สึกนี้มันเกิดจากที่ แฟนเราไม่สนใจเรา ไม่มาเจอเรา ไปหาเพื่อนบ่อย เราก็ไม่ว่า
เวลาบอกว่าทำไมให้เพื่อนมากกว่าทำไมไม่มาหาบ้างหรือไปเที่ยวกินข้าวบ้าง ก็เหมือนไม่พอใจ
บางทีก็ไม่ได้คุยกันแต่เราเข้าใจว่าทำงานก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ตอนเราทำงานเราไม่รู้ว่าผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนไหม คือเวลาเราทำงานเลิกงานมันก็มีแบบวันนี้เหนื่อยพอเลิกงานเราก็อยากโทรศัพท์คุยกับแฟนบ้างมันก็จะทำให้ตัวเองอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยเราเคยบอกเขาแบบนี้นะ เขาทำแค่ไม่กี่ครั้งแล้วก็เหมือนเดิมไม่ทำอีก
เรารู้สึกว่าเราใส่ใจอยู่ฝ่ายเดียว
คือพอเราเริ่มโตขึ้นเราก็ไม่อยากจะต้องมาทำความรู้จักกับใครใหม่บ่อยๆถูกไหม?
ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเราเห็นคู่อื่นคนที่อยู่ไกลหรือคนรอบตัวเราแฟนไม่ได้อยู่ใกล้ๆเขาพยามมาหามาเจอกัน แต่พอมามองดูตัวเองอยู่ใกล้กันมาก ใกล้มากกว่าเพื่อนอีกเราคือทางผ่านเลยก็ว่าได้ รู้สึกบางทีเป็นอาทิตย์ก็ไม่เจอ เราไม่เคยโดนเซอร์ไพรส์หรือได้ของขวัญเลย เราจำได้ว่าเขาเคยให้เสื้อเราแล้วครั้งเดียวแค่นั้นเมื่อนานมาแล้วแต่เราก็ไม่ได้หวังที่จะได้อะไรหรอก แต่พอมีหลายๆมันทำให้เรารู้สึกว่าเราควรอยู่ไหม
เรามีความสุขอยู่จริงๆหรอ เขาไม่เคยตื่นเต้นในเรื่องที่เราสนใจ หรือไม่สนใจประโยคที่เราอยากบอกอยากพูด เขามักจะตอบกลับมาว่า
"จะให้ตอบยังไง ก็รู้แล้วไง" แล้วเขาก็มักจะตอบประชดกลับมาว่า อ้อ หรอ ดีใจด้วยแนวประชดเรากลับมา
เรามักจะถามแฟนเราบ่อยมากว่าเบื่อเราไหม ยังรักเราไหม เขาก็ตอบไม่เบื่อ รักเหมือนเดิม
แฟนเราไม่เคยโพสรูปเราหรือแท็กหาเราเลยช่วงแรกๆก็แท็กนะหลังๆไม่เลยนานแล้วเวลาแท็กไปบางทีก็ไม่ตอบหรือตอบก็ตอบผ่านๆ
หรือเราหมดโปร หรือเราแค่ผูกพันธ์กัน บางทีเราไม่มีความสุขที่ก็หลายเดือนแล้วเรารู้สึกไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เวลาเราคุยกับเขาว่าเราอยากได้แบบคนอื่นบ้างที่ใส่ใจกันบ้างโทรมาบ้างมาหาบ้างไปเที่ยวกันบ้าง เขาก็ชอบว่าทำไมต้องเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
คือเราไม่ได้เปรียบเทียบกับคู่อื่นๆนะ เราก็อยากได้การกระทำแบบนั้นบ้าง
อีกอย่างเลยคือแฟนมักจะไม่อยากเป็นที่ปรึกษาให้เรา เรามักจะได้คำตอบหรือบางทีเรามีปัญหาอยากให้เขาช่วยหาทางออกเขาก็ไม่สามารถให้คำตอบเราได้ เราคิดว่าอย่างน้อยๆเขาเป็นแฟนเราเขาก็น่าจะเป็นคนที่รับฟังที่ดีให้คำตอบที่ดีกับเราไม่มากก็น้อย
ล่าสุดคือเรามีแพลนว่าเราจะไปเรียนต่อ เขาก็ดูไม่ได้ใส่ใจหรือรู้สึกอะไรเลยไม่ถามไม่อะไรเลยแค่รับรู้ว่าไปเฉยๆ
จริงๆก็ยังมีอะไรยิบๆย่อยๆที่เขาทำให้เราเสียความรู้สึกและรู้สึกแย่กว่าเรื่องพวกนี้อีกแต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ควรเกิดขึ้นจนทำให้อีกฝ่ายต้องมารู้สึกแบบนี้
เพื่อนๆเคยมีความรู้สึกแบบนี้ที่เราเป็นไหมคะ แล้วเพื่อนๆทำยังไงกันบ้าง เราพอแล้วดีไหม หรือลองพยายามคุยกันอีกทีดีคะ