สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ อ. (ตัวย่อ) ตอนนี้ฉันอายุ 18 ปี ฉันอยากจะมาแชร์ประสบการณ์การแอบชอบของฉัน มันเป็นความรักที่ใสใสมาก555 ฉันจะเริ่มเล่าคนแรกที่ฉันแอบชอบนะคะ ฉันก็จำได้คราวๆนะคะ ตอนนั้นพึ่งเริ่มเข้าม.1 รร.มัธยมแห่งหนึ่ง ฉันก็ได้เจอกับรุ่นพี่สุดฮอตคนหนึ่ง ตอนนั้นพี่เขาอยู่ม.3 พี่เขาเป็นคนที่หล่อมากๆๆๆ หน้าตาดี นิสัยดี เรียนเก่ง พี่เขาฮอตมากในตอนนั้น ฉันก็ได้เเค่แอบชอบนะคะ ไม่กล้าไปบอกหรอก เราขี้เหร่มากตอนนั้น อ้วนดำเลยแหละ ก็เลยปล่อยไป เราก็เลยไม่กล้าหวังสูงไปแอบชอบรุ่นพี่อีกเลย พอเราขึ้นม.3 เราก็ได้ไปแอบชอบเพื่อนค่ะ ซึ่งเพื่อนที่เราแอบชอบเราเป็นคนดีมากจริงๆ ตอนแรกเราก็ไม่อะไรหรอกนะคะ แต่มันกลับมาหวั่นไหวตรงที่เพื่อนสนิทที่นั่งข้างเราเขาชอบเพื่อนผช.คนนั้นอยู่แล้ว เพื่อน(ผญ.ที่นั่งข้างเรา)มักจะมาปรึกษาเรา คนในห้องก็รู้นะคะว่าเพื่อน(ผญ.)ชอบคนนั้น แต่เรากลับไปชอบเพื่อนผช.คนนั้น อาจจะดูงงๆนะคะ 5555 เรารู้สึกผิดกับเพื่อนมาก เราก็เลยไม่กล้าแอบชอบรุ่นเพื่อนอีกตามเคย 55555 แน่นอนว่ามีรุ่นพี่ รุ่นเพื่อนแล้ว ก็ต้องมีรุ่นน้องใช่ไหมคะ555555 พอเราขึ้นม.4 เราก็ตัดใจจากเพื่อนคนนั้น เราได้เริ่มต้นความรักใหม่ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรากับเพื่อนชอบไปอยู่บนโดม(สนามกีฬาชั้นสองของรร.)เเละจะมีน้องๆขึ้นมาเล่นบาสกัน เราก็ไปแอบปิ๊งน้องบอล(นามสมมุติ) น้องเขาขาวเด่นมาก เรามองน้องเขา น้องเขาก็มองเรา แต่โชคของเรื่องความรักก็ไม่เคยเข้าข้างเราเลย ใช่ค่ะ น้องเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยนกอีกแล้วว เห้อออออ ก็ต้องตัดใจตามเคยค่ะ เราเคยอ่านเจอค่ะ เขาบอกว่า "ถ้าไม่เจอคนใหม่ก็ไม่สามารถตัดใจจากคนเก่าได้" มันจริงค่ะ555 พอเราขึ้นม.5 เราก็ยังไปนั่งดูเขาเล่นบาสกัน ก็จะมีรุ่นน้องม.4 มาเล่นค่ะ แล้วเราก็ได้เจอกับน้องแบงค์(นามสมมุติ) 555555น้องเขาสูงเด่นมากในนั้น น้องเขาสูงไม่ได้ขาว ทำไมเราถึงมองน้องเขานะหรอค่ะ เพราะว่าน้องเขาเป็นเพื่อนน้องบอลค่ะ แต่ตอนนี้น้องเขาอยู่คนละห้องกัน เราดูเลวมะ555 ตัดใจจากอีกคนก็มาชอบเพื่อนเขาต่อเลย แต่น้องเเบงค์เรารู้สึกว่าเราเหมือนโดนมนต์สะกด เรามองเเต่น้องเขา เราไม่สามารถละสายตาจากน้องได้เลย แม้ว่าเพื่อน้องจะหล่อแค่ไหน ในสายตาเรากลับมีแต่น้อง และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งในไดอารี่ที่เราเขียน
21-12-60 พยายามตัดใจจากน้องแบงค์(นามสมมุติ) (ฉายาน้อง "ยีราฟ")
23-02-61 เจอน้องที่โดม น้องมาเล่นบาส น้องมองหน้าเราด้วย ต่างคนต่างยิ้ม ต่างคนต่างหลบตา เราตัดใจไม่ได้จริงๆ มันรักไปแล้ว เราใจเต้นทุกครั้งที่เจอ โคตรเขิน
28-02-61 วันนี้เจอน้องที่โดมอีกแล้วว (มีความแต่งๆไปเฝ้าเพื่อนเล่นวอลเล่ย์) กูเอง55555
วันนี้มันเป็นความบังเอิญ หรือเรามโนเอง55 ว่าคือ วันนี้เราใส่พละ น้องก็ใส่พละ แต่เพื่อนน้องใส่นร. เราก็มโนไปว่า น้องเขาใส่ตามเราหรอ?? บ้าอีมโน!!!! ต่อ วันนี้น้องเขาแสดงท่าทางอะไรก็น่ารักดูดีไปหมด จนเราไม่สามารถมองคนอื่นได้เลย เรามองน้องเขา มันเขินจนเพื่อนเราบอกว่าเราหน้าแดงมาก คือมันเล่นวอลเลย์อยู่กลางสนามอ่ะ แล้วน้องก็เล่นบาสในสนามด้านหลังมัน(เพื่อน) คือน้องก็ต้องเห็นว่าเราหน้าแดงใช่ป่ะ คือมันเขินมากโว้ยยยย ทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ ไม่เคยชอบใครแล้วแสดงอาการออกมาขนาดนี้ คือคนนี้กูชอบจริงๆอ่ะ เพ้อหา เขินหน้าเเดง ใจเต้น ทำไรไม่ถูก
01-05-61 (เปิดเทอม1 ม.6) โฮมรูมเราอยู่ข้างกัน มันบังเอิญไปไหมละ)
เราขึ้นโฮมรูมกับเพื่อน ครูบอกให้ทำความสะอาดห้อง เราก้เข้าไปทำกับเพื่อน น้องแบงค?ก้ยังคงอยู่โฮมรูมห้องข้างห้องเรา เรากำลังทำความสะอาด แล้วเราก้มองออกมาตรงประตู แล้วเจอน้องนั่งข้างนอกตรงนั้น น้องมองเรา (เราทำตัวไม่ถูกเลย) แล้วต่างคนต่างหลบตากัน แล้วเราก้เสียงดังใส่เพื่อน (คือทำตัวไม่ถูก) แล้วน้องก้ไป วันแรกมาก็เจอ มันก้เขินๆหน่อย เขินทุกครั้งที่เจอ
02-05-61
เราไปเฝ้าเพื่อนเล่นวอลเล่ย์ตามเคย วันนี้เราว่าง3คาบสุดท้าย เรามาแบบไม่ได้รออะไรนะ แต่มันก็อดที่จะมองหาไม่ได้ อยากเจอมาก แต่น้องก็ไม่มา
03-05-61
เราเข้าแถวบนโฮมรูม แน่นอนว่าจะต้องเจอน้อง เราว่าวันนี้เรามาสาย คิดว่าจะไม่เจอน้อง แต่ก็ได้เจอ น้องมองเราอยู่ มายืนอยู่คนสุดท้ายของแถวฟ้องน้องที่ต่อจากผช.ห้องเรา รู้สึกเหมือนน้องแอบมอง แล้วยิ้ม เราอาจจะคิดไปเองก็ได้ ยังไงเราก็เขินทุกท่าทางของน้องอยู่แล้ว ยิ่งยิ้มแบบเขินๆ มันยิ่งน่ารักมาก พอลงมาเรียนต่อ ตึก2 เรายืนรอเข้าห้อง น้องก้มาเรียนตึก2ด้วยอีกแล้ว แม้จะไม่ใช่ห้องข้างกันเหมือนปีที่ผ่านมา อย่างน้อยก็ตึกเดียวกัน
04-05-61
วันนี้เศร้าหน่อย เหมือนเดิมที่โดม ไปเฝ้าเพื่อนเล่นวอลเล่ย์ และเราก็ยังคงมองหาน้องตลอด ว่าจะมาไหม?? สุดท้ายน้องมาจริง แต่วันนี้เมินมากน้องไปเล่นอีกฝั่งซึ่งเราก็มองไม่เห็น เราก็พยายามทำตัวไม่สนใจ แต่มันอดที่จะมองหาไม่ได้ ตอนเย็นเราก็เจอกันอีก น้องเห็นเราแต่หลบหน้า เราก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ
05-05-61
ทุกครั้งที่เจอเราเขินตลอด เราใจเต้นตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นคนนี้ ที่ทำร้ายเราขนาดนี้ ทักไปหาทุกช่องทาง น้องไม่อ่าน ไม่ตอบเลย เราเสียใจ เราพยายามจะลืม แต่เราเจอกัน เราก็ห้ามใจตัวเองไม่เคยได้ คิดไปเองตลอด มันก็เหนื่อยนะที่ต้องพยายามมากขนาดนี้ เราทั้งเจ็บ,ทั้งเหนื่อย แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เราก้ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว และที่สำคัญ เราอยู่ม.6 น้องอยู่ม.5 มันเหลือเวลาไม่ถึงปีแล้ว ที่เราจะเจอกัน เป็นไปได้ เราก้อยากจะเจอน้องทุกวัน เก็บความทรงจำ เก็บความรู้สึกนี้ไว้ หวังว่าวันหนึ่งน้องจะเข้าใจเราบ้าง
#แย่ #พัง
07-05-61
วันนี้เรามีความสุขมากๆๆๆๆๆ เรามารร.เราเจอน้องแบงค์คนเเรก แล้วน้องก้มอง เขิน แล้วพอขึ้นเรียนคาบแรก เรียนครูสุราง ตึกสังคม ห้อง125. และน้องเรียน126. โคตรดีๆๆๆ แล้วน้องก้ขึ้นมา แต่เราอยู่ในห้องแล้ว แต่น้องมานั่งตรงหน้าห้องเรา นั่งตรงประตูด้านหลัง เราหันไปเจอน้องพอดี หรือน้องจะมานั่งมองเรา เราเขินจริงๆนะเนี่ย น้องนั่งสักพักก้เข้าห้องไปเรียน เราก้เรียนของเรา เราคิดว่าเรามีกำลังใจในการเรียนมากกกก55555 และวันนี้คาบ 8 เราว่าง เพื่อนๆก้เลยมาเล่นวอลเล่ย์บอล แล้วน้องแบงค์ก็มาโดม เหมือนจะมาเล่นบาส มาเดิน นั่ง อยู่ตรงนั้นแบบเดียว แล้วก็นั่งมองเรา มอง 2-3 รอบเราเขินมาก เก็บอาการสุดๆ แล้วน้องก็เดินไปข้างนอก ตอนเดินไป ยังแอบมองเราอยู่เลย แล้วสักพักก็กลับเข้ามา เราไม่ได้คิดไปเองชะ ว่าน้องกลับมาหาเรา55555555 แล้วน้องก็เดินออกไปเข้ารด. เวลาเจอกันแค่แปปเดว แล้วไม่เจออีก มันทำให้คถ.มากจริงๆ
28-05-61
เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไง เราร้องไห้ คิดมาก อึดอัด จนเรียนไม่รู้เรื่อง คถ.แต่น้อง เราไม่กล้าเข้าไปทัก ใจหนึ่งก็เขิน ใจหนึ่งก้กลัวผิดหวัง กลัวมันจะไม่เหมือนเดิม แต่ทุกครั้งที่เจอกัน เราก้มองกันตลอด เรากลัวทุกอย่าง เเล้วมันก้เหลือเวลาไม่มากแล้ว เราไม่กล้าเข้าไปทักจริงๆ
04-06-61
เป็นวันที่ตัดสินใจให้จดหมายกับน้องแบงค์ เราเขียนความรู้สึกตั้งแต่แรก จนถึงตอนนี้ไป  ตอนส่งจดหมายให้กับน้องเราดีใจมาก ใจสั่นหมด หายใจไม่ออกเลย65555 เราไม่คิดด้วยซ้ำว่าวันนี้จะได้เอาให้จริงๆ ถึง4วันคือวันโฮมรูม เราต้องเจอกันบนโฮมรูม แต่เราคิดว่า เราต้องนกแน่นอน มันลุ้น หนักใจเข้าไปอีก ถ้าน้องไม่อ่านเลยละ ถ้าน้องเขาฉีกทิ้งอ่ะ เราจะรู้สึกยังไง เราซื้อขนมกับนมไปให้น้องด้วย หวังว่าน้องจะชอบ เราไม่เคยทำให้เเบบนี้เลย ปีสุดท้ายแล้วเนอะ จะทำอะไรก็ควรทำให้สุดๆไปเลย เราจะได้ไม่ต้องมาเครียด มาคิดมากแบบนี้อีก เราคิดมากจริงๆ  เพื่อนน้องก็ เหมือนรู้ว่าคนที่ส่งจดหมายคือเรา น้องก็คงรู้แหละว่าเป็นเรา เครียดหว่ะ (ที่เขียนจดหมายไปเพราะน้องไม่เล่นเฟส)
07-06-61
วันนี้เราเจอกันที่เดิม เรามองน้องเขา แต่น้องเขาไม่มองเราเลย มองเราแค่รอบเดียว พอขึ้นห้องคาบ5 น้องเรียนข้างห้องเรา แต่ครูไม่มาเหมือนกัน เลยนั่งหน้าห้องเหมือนกัน เรามองน้องเขาหลายรอบมาก พยายามมองเก็บความทรงจำไว้ น้องเขายิ้มตลอด และเหมือนเพื่อนน้องจะคุยอะไรด้วยก็ไม่รู้(ฉายาน้องหน้าจีนเพื่อนน้อง) แล้วน้องก็เดินไปทั่วเลย55. เดินไปหาครู เล่นกับเพื่อน แล้วยิ้ม เหมือนเขินเราอ่ะ แต่เราก็ได้แค่คิดไปเอง
และนี่ก็เป็นแค่บางส่วนที่เราเขียนไว้ แต่มันก็ต้องเศร้าจนวันสุดท้ายที่เราจะต้องเจอกันก็มาถึง วันปัจฉิม เราอยากจะเข้าไปคุยต่อหน้าน้อง ไปบอกความรู้สึกทุกอย่าง แต่เราก็ไม่กล้าพอ เห้ออ  ขึ้นปี1เดี๋ยวก็ลืมเอง เก็บความทรงจำดีๆไว้ดีกว่า แต่ก็ต้องมาเจ็บแบบเริ่มต้นปี1 อีกแล้วว เห้ออ ฉันต้องเจ็บแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่ เจ็บที่ต้องทำได้แค่แอบชอบ กระทู้ต่อจะเป็น "แอบชอบคนมีเจ้าของ" เห้อจบไม่สวยอีกตามเคย ฝากไปอ่านกระทู้แอบชอบด้วยนะ