พระอรหันต์ เจ็บ แต่!! บริหารทุกข์ เป็นการหนีทุกข์ไหม?
เมื่อเราเกิดความร้อน เราเป็นทุกข์แล้ว แล้วเราเปิดพัดลมไล่ความร้อน ถ้าเป็นเช่นนี้จะเป็นการหนีความทุกข์ไหม?
อันนี้ต้องแบ่งเป็น ๓ ระยะ
ระยะที่ ๑ ช่วยบรรเทา เป็นการบริหารจัดการช่วยบรรเทา
ระยะที่ ๒ ไม่มีไม่ได้ หมายความว่า เราเกิดความร้อนจะต้องมีพัดลมมาค่อยพัดไล่ หรือต้องอยู่ในห้องแอร์เท่านั้น ขั้นนี้เริ่มหนีทุกข์แล้ว
ระยะที่ ๓ เราจะต้องได้รับอย่างยิ่งยวดกว่านั้น คือ ไม่ให้มีความร้อนเลย เจอความร้อนก็ไม่เอา ก็จะหนักขึ้นไป จะเกิดความทุกข์มาก ตรงนี้แล้วแก้ทุกข์ก็จะยิ่งทุกข์
เราร้อนแล้วเปิดพัดลม เป็นการบริหารทุกข์ ช่วย บรรเทา ซึ่งเราอยู่ในภูมินี้เป็นเรื่องปกติ เพียงแต่ว่าอย่าให้ไปสู่ระยะที่ ๒-๓ แต่ระยะที่ ๑ เราอยู่ในภูมิขั้นนี้จะต้องมี
แต่ถ้าภูมิของพระอรหันต์ จะบริหารจัดการทุกข์อย่างไร?
พระอรหันต์ไม่มีความจำเป็น แต่ถ้ามีก็จะอยู่ในระยะที่ ๑ เพราะว่า พระอรหันต์จะไม่ถูกสิ่งแวดล้อมครอบงำ เวลานี้ร้อน ท่านก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร เวลาหนาวก็หนาวปกติ ไม่เห็นมีอะไร
ถ้าอย่างนี้จะกลายเป็นว่า พระอรหันต์ทรมานตนเองไหม?
ไม่ใช่ ก็เป็นภูมิของท่านจะเรียกว่าเป็นการทรมานได้อย่างไร ก็เพราะว่าท่านไม่ได้ทรมาน แต่ท่านพร้อมต่างหาก
อย่างเช่นเราขับรถจากเชียงรายไปเชียงใหม่ จะเรียกว่าทรมานตนเองไหม?
ก็ไม่ใช่ แต่มีความสุขต่างหาก
ถ้าเราไม่พร้อมแล้วเราขี่รถยนต์ไปสิ นี่แหละเราทุกข์ไหม?
ถ้าอย่างนั้น ถ่านไฟแดงๆ หนึ่งก้อน แล้วพระอรหันต์จะจับไหม?
พระอรหันต์จะจับทำไม? ในเมื่อจับแล้วมันทุกข์ แล้วท่านไม่ให้เป็นทุกข์ แล้วมันจะผิดตรงไหน? จำเป็นต้องจับด้วยเหรอ? ถ้าบอกว่าจำเป็นต้องจับ จับให้คนทั่วไปรู้ อันนี้กลายเป็นอวดแล้ว ไม่ใช่พระอรหันต์
ถ้าพระอรหันต์ประสบอุบัติเหตุ รถล้ม แล้วเป็นแผลที่ขา จะทำยังไง?
ท่านก็เจ็บ แต่ท่านก็เห็นเป็นปกติ ท่านก็สามารถร้องไห้ได้ ร้องโอ๊ยเจ็บได้ด้วย แต่ก็เป็นปกติ ร้องแป๊บเดียวก็หยุด เพราะว่าท่านเห็นเป็นเวรกรรมแล้วก็หยุด แล้วก็หัวเราะได้
แต่ท่านก็ยังต้องเจ็บต่อนี่?
เจ็บต่อเป็นภาวะภูมินั้น เสร็จแล้ว มันเป็นภาวะภูมินั้นว่า ที่เป็นเพราะเป็นภาวะวิบากกรรมตรงนี้ เราก็ต้องแก้ไขตรงนี้มันไปสิ แล้วทำไมต้องให้วิบากกรรมต้องมาเอาชีวิต เอาจิตใจของเราไปหมด เราจะต้องทำอย่างอื่นด้วย ไม่ใช่ว่าเจ็บตรงนี้แล้วจะต้องตาย เราจะต้องมีลมหายใจต่อไปไหม?
แล้วท่านจะต้องไปใส่ยาไหม?
ก็ต้องไปใส่ยาเหมือนกัน ไม่ใส่ก็โง่สิ
อย่างนี้จะเรียกว่าหนีทุกข์ไหม?
ไม่หนีทุกข์ แต่ท่านบริหารทุกข์ ในเมื่อยังมีสังขารอยู่ก็ต้องบริหารสังขาร
คนบอกว่าตรงนี้เจ็บอย่าไปสนใจมัน กลัวว่าจะเป็นการหนีทุกข์ ไม่สนใจมัน อันนี้จบ เพราะเป็นมิจฉา เป็นการอวด เป็นการอวดศักดา แม้ว่าจะไม่มีคนเห็น ก็เป็นการอวดศักดาว่าตนเองว่าตนเองเก่ง นี่แหละ หลอกตัวเอง นี่แหละไม่มี "จิตจเร" ควบคุม เลยเป็นนิสัยขี้อวด
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
พระอรหันต์ เจ็บ แต่!! บริหารทุกข์ เป็นการหนีทุกข์ไหม?
เมื่อเราเกิดความร้อน เราเป็นทุกข์แล้ว แล้วเราเปิดพัดลมไล่ความร้อน ถ้าเป็นเช่นนี้จะเป็นการหนีความทุกข์ไหม?
อันนี้ต้องแบ่งเป็น ๓ ระยะ
ระยะที่ ๑ ช่วยบรรเทา เป็นการบริหารจัดการช่วยบรรเทา
ระยะที่ ๒ ไม่มีไม่ได้ หมายความว่า เราเกิดความร้อนจะต้องมีพัดลมมาค่อยพัดไล่ หรือต้องอยู่ในห้องแอร์เท่านั้น ขั้นนี้เริ่มหนีทุกข์แล้ว
ระยะที่ ๓ เราจะต้องได้รับอย่างยิ่งยวดกว่านั้น คือ ไม่ให้มีความร้อนเลย เจอความร้อนก็ไม่เอา ก็จะหนักขึ้นไป จะเกิดความทุกข์มาก ตรงนี้แล้วแก้ทุกข์ก็จะยิ่งทุกข์
เราร้อนแล้วเปิดพัดลม เป็นการบริหารทุกข์ ช่วย บรรเทา ซึ่งเราอยู่ในภูมินี้เป็นเรื่องปกติ เพียงแต่ว่าอย่าให้ไปสู่ระยะที่ ๒-๓ แต่ระยะที่ ๑ เราอยู่ในภูมิขั้นนี้จะต้องมี
แต่ถ้าภูมิของพระอรหันต์ จะบริหารจัดการทุกข์อย่างไร?
พระอรหันต์ไม่มีความจำเป็น แต่ถ้ามีก็จะอยู่ในระยะที่ ๑ เพราะว่า พระอรหันต์จะไม่ถูกสิ่งแวดล้อมครอบงำ เวลานี้ร้อน ท่านก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร เวลาหนาวก็หนาวปกติ ไม่เห็นมีอะไร
ถ้าอย่างนี้จะกลายเป็นว่า พระอรหันต์ทรมานตนเองไหม?
ไม่ใช่ ก็เป็นภูมิของท่านจะเรียกว่าเป็นการทรมานได้อย่างไร ก็เพราะว่าท่านไม่ได้ทรมาน แต่ท่านพร้อมต่างหาก
อย่างเช่นเราขับรถจากเชียงรายไปเชียงใหม่ จะเรียกว่าทรมานตนเองไหม?
ก็ไม่ใช่ แต่มีความสุขต่างหาก
ถ้าเราไม่พร้อมแล้วเราขี่รถยนต์ไปสิ นี่แหละเราทุกข์ไหม?
ถ้าอย่างนั้น ถ่านไฟแดงๆ หนึ่งก้อน แล้วพระอรหันต์จะจับไหม?
พระอรหันต์จะจับทำไม? ในเมื่อจับแล้วมันทุกข์ แล้วท่านไม่ให้เป็นทุกข์ แล้วมันจะผิดตรงไหน? จำเป็นต้องจับด้วยเหรอ? ถ้าบอกว่าจำเป็นต้องจับ จับให้คนทั่วไปรู้ อันนี้กลายเป็นอวดแล้ว ไม่ใช่พระอรหันต์
ถ้าพระอรหันต์ประสบอุบัติเหตุ รถล้ม แล้วเป็นแผลที่ขา จะทำยังไง?
ท่านก็เจ็บ แต่ท่านก็เห็นเป็นปกติ ท่านก็สามารถร้องไห้ได้ ร้องโอ๊ยเจ็บได้ด้วย แต่ก็เป็นปกติ ร้องแป๊บเดียวก็หยุด เพราะว่าท่านเห็นเป็นเวรกรรมแล้วก็หยุด แล้วก็หัวเราะได้
แต่ท่านก็ยังต้องเจ็บต่อนี่?
เจ็บต่อเป็นภาวะภูมินั้น เสร็จแล้ว มันเป็นภาวะภูมินั้นว่า ที่เป็นเพราะเป็นภาวะวิบากกรรมตรงนี้ เราก็ต้องแก้ไขตรงนี้มันไปสิ แล้วทำไมต้องให้วิบากกรรมต้องมาเอาชีวิต เอาจิตใจของเราไปหมด เราจะต้องทำอย่างอื่นด้วย ไม่ใช่ว่าเจ็บตรงนี้แล้วจะต้องตาย เราจะต้องมีลมหายใจต่อไปไหม?
แล้วท่านจะต้องไปใส่ยาไหม?
ก็ต้องไปใส่ยาเหมือนกัน ไม่ใส่ก็โง่สิ
อย่างนี้จะเรียกว่าหนีทุกข์ไหม?
ไม่หนีทุกข์ แต่ท่านบริหารทุกข์ ในเมื่อยังมีสังขารอยู่ก็ต้องบริหารสังขาร
คนบอกว่าตรงนี้เจ็บอย่าไปสนใจมัน กลัวว่าจะเป็นการหนีทุกข์ ไม่สนใจมัน อันนี้จบ เพราะเป็นมิจฉา เป็นการอวด เป็นการอวดศักดา แม้ว่าจะไม่มีคนเห็น ก็เป็นการอวดศักดาว่าตนเองว่าตนเองเก่ง นี่แหละ หลอกตัวเอง นี่แหละไม่มี "จิตจเร" ควบคุม เลยเป็นนิสัยขี้อวด
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต