ผมคอนเฟิร์มอีกคนว่า คนเกาหลี เป็นพวกโผงผางรุนแรง เอะอะตบ เอะอะจะมีเรื่อง พูดเสียงดัง และพวกนี้ดูถูกคนไทย คนไทยมักจะโดนหนังเกาหลีหลอก ทำให้วาดภาพพจน์ว่าเกาหลีช่างสวยงาม ผมไปโซลครั้งนึงยาวสุดคือ หกเดือน ไปเรื่องงาน บริษัททางไทยส่งไป บอกได้เลยว่าคนแถวนั้นไม่ได้เหมือนในละครในหนังนะ ยกเว้นหน้าพลาสติกที่คล้ายกัน เวลาเข้างานพวกนี้ไม่เคยเป็นมิตร เราแค่ไปเรียนงาน แต่เขามองว่าเราเป็นศัตรู เวลาพูดถึงไทยก็จะพูดถึงแต่ พัฒน์พงษ์ หรือ ผู้หญิงขายตัว มีบอกให้เราพาไปหน่อยถ้าพวกเขาไปไทย ซึ่งผมก็รู้ว่าพวกนี้มันเหยียดเรา เหยียดผู้หญิง สรุปอยู่ไปครบ สาปส่งประเทศนี้เลย มันเหมือนในหนังกวนมึนโฮ นั่นแหละครับ ที่พระเอกบอกว่า นอกจากไอ้สถานที่ท่องเที่ยว ตามรอยหนังรอยละคร ประเทศนี้มันมีอะไรน่าเที่ยวอีก

สำหรับผมหกเดือนในเกาหลี ผมไม่แปลกใจอะไรว่าจะเจอแบบนี้ เพราะแม่ผมเคยบอกไว้แล้วตั้งแต่ก่อนมา เพราะแม่ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยไต้หวัน แม่เคยแจงสรรพคุณพวกนี้ไว้ก่อนแล้ว เพราะเพื่อนร่วมเรียนกับแม่เป็นคนเกาหลีเยอะ แต่ข้อดีของคนพวกนี้มีหลายอย่างที่ควรเอามาเป็นแบบ คือ ความมีวินัย อดทน และรู้จักหน้าที่ของตัวเอง ซึ่งคนไทยที่ไปควรเรียนรู้จากเขาในเรื่องพวกนี้ วัฒนธรรมเกาหลีจริงๆไม่มีอะไร ไปเอาของจีน ของญี่ปุ่นมาผสมปนๆกัน โต๊ะของพวกผู้มีตำแหน่งสูงๆ ก็เขียนกำกับตำแหน่งด้วยภาษาจีน เป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นผมไม่ได้ประทับใจอะไรกับของพวกนี้ของเกาหลีเลย

การจะสัมผัสคนเกาหลีจริงๆ ต้องอยู่นานพอควร รู้จักคนให้มากๆและหลายสังคม ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ดีหรือเลวไปเสียหมด แต่ความเข้ากันได้กับรากเหง้าของเรา ซึ่งเป็นพวกอ่อนน้อม ใจเย็นๆ เห็นใจคนอื่น มันขัดกับสิ่งที่เกาหลีสร้างให้คนเขาเป็น มันเลยเหมือนโดนของหนัก และของแสลงทิ่มแทงตลอด อะไรๆก็ดูขัดตา โดยเฉพาะวิธีปฏิบัติกับผู้หญิงของคนเกาหลีนี่ ผมว่าสุดๆประเทศนึงเลยเท่าที่เคยเจอ