ตอนนี้ผมเพิ่งจบปวส.มาครับ ตอนนี้กำลังรอเรียกงานอยู่กังวลใจมากเลยครับขนาดกินไม่เป็นอันกินนอนก็เป็นอันนอนมันคิดแบบวนลูปซ้ำๆมันหยุดไม่ได้จริงยิ่งต้องเลี้ยงน้องด้วยผมปวดหัวมากเลยตอนนี้กังวลถึงเรื่องในอนาคตถ้าเราไม่สมหวังเราจะทำอะไรดีถ้าเราได้งานแล้วเราจะทำได้ไหมกังวลไปในทุกๆสิ่งที่ยังไม่เกิดผมไม่เคยกังวลถึงเรื่องในอดีตอยู่แล้วตอนนี้คิดแต่กับไอเรื่องที่ยังไม่เกิดในอนาคตอ่ะครับ พยายามจะอยู่กับปัจจุบันแล้วแต่มันไม่ได้จริงๆครอบครัวก็ส่วนนึงพูดโน่นพูดนี่ให้เราเก็บมาคิดมากเพิ่มพูนขึ้นมาอีกจะคุยกับใครก็ไม่มีใครรับฟังผมต้องฟังธรรมะบ้างฟังยูทูปเกี่ยวกับระงับความกังวลบ้างแต่ตอนผมตื่นนอนตอนเช้าสิครับ ความคิดต่างๆนานาๆมันมาอีกแล้ว อ่อคือผมนอนคนเดียว ไม่กล้าปรึกษาใครเลยผมอยากหายครับมันทรมาณมาก เวลาผมทุกข์แม้แต่คนรับฟังสักคนยังไม่มีเลย และอีกอย่างครับความกังวลถ้าเรากังวลกับมันมากเกินไปมันสามารถเกิดขึ้นจริงได้ไหมครับ