คืออยากจะเกริ่นว่าทำไมตั้งกระทู้แบบนี้ เพราะผมตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา รู้สึกชีวิตไม่แฮปปี้เอ็นจอย ประเด็นหลักของผมคือเรื่องเพื่อนเลยครับ จากที่กลุ่มตัวเองมีเพื่อนเยอะ เข้าใจกัน แต่พอโตมา ขึ้นม.ปลาย มันแยกสายกันอ่าครับ ต่างคนต่างไปทางของตน ซึ่ง ผมไม่โอเครกับเพื่อนที่ผมอยู่ด้วยมากๆ ผมก็พยายามบอกกับตัวเองว่า ลองดูข้อดีของเพื่อนคนนั้นดู แต่เหมือนใจมันอคติไปแล้วอ่าครับ พอเห็นหน้าก็เบื่อ ไม่อยากจะคุยด้วย แต่ก็มีแค่เพื่อนคนนี้ที่เวลาจับคู่ก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เพราะคนอื่นก็มีคู่จับกันหมด พอผมอยากแยก ก็เหมือนผมไปเป็นส่วนเกินของกลุ่มๆเพื่อนนั้นๆอ่าครับ ซึ่งไม่โอเครเลย เวลามีสอบอะไร ผมไม่หวงความรู้เลยครับ ผมเป็นคนชอบสอนเพื่อนมาก แต่ไม่รู้เป็นอะไรกับเพื่อนคนนี้ที่อยู่ด้วยกัน ผมไม่อยากสอน ไม่อยากให้เขารู้สิ่งที่เราสอนเพื่อนอีกคน ไม่อยากให้เขารู้อะไรเลย ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้อ่าครับ แล้วจะทำยังไงกับเพื่อนคนที่เราอยู่ด้วยเลย เราต้องทนอยู่กับเพื่อนคนนี้ไปจนจบม.ปลายเลยหรอครับ?  แค่คิดก็จะร้องไห้แล้วววววววว ฮืออออออ