สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา พิมพ์ในมือถือนะคะ อาจจะอ่านยากก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า น้องชายอายุ18 ตอนกลางคืนชอบเปิดเพลงเสียงดังมาก พอเราบอกเค้าว่าเบาเสียงหน่อย มันทะลุมาถึงห้องนอนเราเเล้ว(ห้องน้องชายกับห้องเราอยู่ตรงข้ามกัน ห่างกันประมาน1 ก้าว) สักพักก็จะมีเสียงดังเหมือนโยนข้าวของ เเล้วเสียงกระเเทกประตูดังมาก

นี่ไม่ใช่ครั้งเเรก ตอนไหนทนได้เราก็ทน มันเกินไป ทั้งๆเราก็พูดดีๆตลอด เเต่การพูดดีๆเเล้วเค้ากระฟัดกระเฟียดใส่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเดียว ทั้งเรื่องงานบ้าน สั่งวันนี้ทำอีกทีอาทิตย์หน้า ถ้าบ่นมากก็หงุดหงิดใส่อีก เรื่องกลับบ้านดึกโดยไม่บอก ต้องโทรตามถึงจะรู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ 

วีรกรรมเค้าเยอะมาก ไม่ใช่เเค่กับเรา กับเเม่เราก็คือเยอะกว่านี้ กับเเม่คือเค้าเถียงทุกอย่าง ที่เรางงว่าเถียงทำไม เถียงเพื่อ เเต่เค้าก็เถียงไว้ก่อน  กับอาจารย์ที่โรงเรียนก็เคย เช่นอาจารย์ว่าทำไมไม่ส่งงาน เค้าก็ชักสีหน้าใส่เลย(อาจารย์เล่าให้ฟัง) เราเองที่ไม้รู้เรื่องนี้เพราะพอตอนอยู่บ้านเรากับเเม่ถามมีการบ้านไหม เค้าก็ตอบว่าไม่มี เราก็ปล่อยเค้าทำกิจกรรมของเค้าไป

เเม่เราถือคติยอมได้ก็ยอมแต่เราเป็นคนตรงๆ ติดที่เค้าไม่ฟังเลย 

พยายามยกเหตุผล เช่น เธอเปิดเพลงเสียงดัง มันรบกวนฉัน ฉันก็ต้องบอกให้เธอเบาหน่อย เเล้วเธอจะมาหงุดหงิดใส่ฉันทำไม กลายเป็นว่าเค้าอาการหนักกว่าเดิม บางครั้งคือปิดตาปิดหูเเล้วร้องไห้ ปาโทรศัพท์จนมันเเตก หักเเว่นที่ตัวเองใส่

สุดท้ายกลายเป็นว่าเราพูดอะไรไปก็คือศูนย์เปล่าเค้าก็กลับกลายมาเป็นเเบบเดิม

เรายอมรับว่าบางทีเราโมโห เเล้วเวลาเราด่าเราจะด่าเเรงมาก ไม่ค่อยหยาบเเต่จะด่าที่เค้าเป็นเค้า (น้องเราไม่เคยโดนตีนะคะ เเม่ห่วงน้องมาก รักเค้ามากกว่าเรา เเต่เราก็รัเค้าเหมือนกันเรื่องนี้เลยไม่ได้นอยอะไร)

เราเองก็เหนื่อยใจ เเม่เราก็คือปลงไปเเล้ว

เเต่อนาคตเราเปนห่วงว่าถ้าเค้ายังเป็นอยู่เเบบนี้ เเล้วคนอื่นเค้าไม่ได้ใจดีเเบบเรากับเเม่ ไม่ได้ยอมเค้า ไม่ได้ทนเค้า

เราควรจะทำยังไงดีคะ

อยากให้เค้าปรับปรุงตัว เลิกนิสัยกระฟัดกระเฟียด(ไม่เเน่ใจว่าจะเรียกว่าอะไร เเต่คือการที่เราว่าอะไรเค้านิดหน่อยเเล้วจะมีอาการเเสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบหรือกำลังหงุดหงิดอย่างมาก) 

เเล้วก็เรื่องเถียงการปละเเสดงกริยากับผู้ใหญ่โดยเฉพาะเเม่เราค่ะ อยากให้เค้ารู้จักกาละเทศะด้วย (ไม่ได้หมายความว่าผู้ใหญ่ถูกเสมอนะคะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เเต่คำว่ากาละเทศะคือใกล้เคียงที่สุดเเล้วค่ะ)

เเล้วก็อยากให้เค้าฟังเราบ้าง เพราะทั้งหมดทั้งมวลนี่ก็คือเป็นห่วงเค้าค่ะ