เด็กหนุ่ม

     ชีวิตคือสิ่งเเสนพิศวงที่ไม่สลักสำคัญ

คำกล่าวเช่นนี้วนเวียนอยู่ในสมองอันสับสนวุ่นวาย​ของเด็กหนุ่มผู้หมดกำลังใจในการใช้ชีวิตที่มีอยู่

โลกาภิวัตน์​อันเเสนโหดร้ายได้ดำเนินต่อไปเสมือนดั่งนรกบนดิน ความกดดันจากบุคคลใกล้ตัว สิ่งเเวดล้อมที่ไร้ชีวิตชีวา​
ความกังวลเเละความเครียดนั้นถาโถม​เข้ามามากเกินกว่าที่เขาจะรับได้

ทางออกที่เขาทำได้นั้นมีไม่มาก ตัวเลือกของเขานั้นก็เหลือน้อยเต็มที
ความรู้สึกในใจเขาเลวร้ายจนไม่มีสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นความสุขเลย

เขาอยากจะออกไปจากความรู้สึก​สับสน​วุ่นวาย​ที่รบกวนจิตใจให้เขาอยู่ทุกชั่วขณะ​
ในที่สุดเขาก็ได้ตัดสินใจ​กระทำบางสิ่งบางอย่าง​      ปัง
หัวใจของเขาถูกทำลายอย่างถาวรทั้งทางร่างกายเเละจิตใจ

           จบสักทีชีวิตอันเเสนสั้น

สวัสดีครับ ผมมือใหม่หัดเขียนครับ พอดีผมสงสัยว่าเรื่องที่ผมเขียนนับว่าเป็นเรื่องสั้นไหมครับ

ถ้าเขียนเเย่อย่างไรก็ช่วยวิพากษ์วิจารณ์​กันได้นะครับ