สวัสดีค่ะ วันนี้จะมารีวิวอีกด้านนึงของ W&T
หลายๆคนน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าการมา W&T คือการมาทำงานก่อนแล้วค่อยเที่ยว และก็น่าจะทราบกันดีว่างานที่นี่มันเหนื่อยมาก แต่แลกกับการได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาในต่างแดนก็คุ้ม แต่จะคุ้มมากน้อยแค่ไหนก็อยู่ที่งานที่ได้ทำและสังคมที่เจอด้วย

ไม่ยืดเยื้อ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
เราได้มา W&T ที่ Southampton, New York
เราอยากตั้งกระทู้นี้เพื่อให้น้องๆคิดให้ดีก่อนตัดสินใจจะมา W&T ที่นี่ค่ะ เพราะเพื่อนๆคนไทยที่มาพักที่เดียวกันกว่า 20 ชีวิต ทุกคนลงความเห็นกันว่าเรามาตั้งกระทู้กันดีไหม น้องๆจะได้ไม่พลาดแบบเรา...

เราขอแบ่งเป็น 3 เรื่องเพื่อความกระชับนะคะ
คือ เรื่องบ้านพัก, เรื่องงาน, เอเจนซี่

เรื่องบ้านพัก
ต้องบอกเลยว่าเป็นจุดประสงค์หลักที่ทำให้ทุกคนลงความเห็นกันว่า เรามาตั้งกระทู้กันเถอะ
เพราะบ้านพักแพงมากกกกก และห่วย!
ค่าบ้านพักอาทิตย์ละ $200/คน
ซึ่งทางเอเจนซี่ไม่ได้แจ้งให้ทราบก่อนด้วยว่าค่าบ้านจะแพงขนาดนี้ เพิ่งมาแจ้งตอนใกล้ๆจะไปแล้วซึ่งมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วก็ต้องจำใจมาที่นี่




ชื่อบ้านพักคือ “The B.....” เป็นบ้านไม้ดูเก่าหน่อยๆ มีสระว่ายน้ำ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ให้เข้าไปใช้ มีเครื่องซักผ้าครั้งละ $2 ให้บริการ

ในห้องจะมีครัวเล็กๆ ให้ทำอาหาร แต่ถ้าทำสัญญานเตือนไฟไหม้ดังก็จะโดนปรับ $1,000 และก็มีคนทำดังกันหลายห้องด้วยเพราะสัญญานมันมาอยู่ตรงครัวพอดีเป๊ะ และครัวคือไม่มีอะไรมาให้เลยนอกจากอ่างล้างจาน ตู้เย็นก็พัง เตาไฟฟ้าต้องซื้อเอง อุปกรณ์ครัวทุกอย่างคือซื้อเอง

ไม่มีให้แม้กระทั่งผ้าม่านกั้นระหว่างโซนแห้ง-เปียกในห้องน้ำ ต้องซื้อมาติดเอง บางห้องก็แอร์เสีย และใน 1 ห้องเล็กๆจะต้องนอนรวมกัน 6-8 คน ซึ่งแน่นมาก เตียงจะเป็นเตียงสองชั้นสภาพเก่าๆ

ในที่พักจะมีทั้งคนดำจากจาไมกา และคนขาวจากฝั่งยุโรป ซึ่งเขาจะให้คนเอเชียพักกับคนดำค่ะ เพื่อนบางคนก็มีรูมเมทเป็นคนดำ ซึ่งเราเพิ่งมาทราบกันทีหลังด้วยว่าคนยุโรปจ่ายค่าที่พักถูกกว่าพวกเรา ซึ่งเจ็บใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้
(ปล.ไม่ได้มีเจตนาจะเหยียดสีผิวนะคะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแบ่งบ้านพักแบบนี้)

เรื่องงาน
เราได้ทำงานที่ Stop and Shop สาขา Southampton ค่ะ ซึ่งถือว่าโชคดีมากๆเพราะใกล้บ้านพัก อยู่ห่างไป 10 นาทีเองค่ะ เพื่อนบางคนไปทำ East Hampton ซึ่งก็นั่งรถกันจนเปื่อยเลยทีเดียวเพราะอยู่ห่างไป 1 ชั่วโมง

มีเพื่อน 4-5 คน ได้ทำงานที่ King Kullen สาขา Cutchouge ซึ่งไกลจากบ้านพัก 40 กิโลเมตร! คือตอนเลือกงานเนี่ย เราจะไม่สามารถเลือกสาขาได้เองค่ะ เอเจนซี่ที่อเมริกาจะเป็นคนจัดให้ ซึ่งเราไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้เลย พูดง่ายๆคือสุ่มนั่นเอง สุดท้ายเพื่อนทั้ง 4-5 คน ก็ทนนั่งรถเมล์วันละ 4 ชั่วโมงไปกลับ+ตื่นแต่ตี 5 ทุกวันไม่ไหว ก็ขอย้ายงานซึ่งเสียค่าย้ายงานอีก $100 ทั้งนี้เราว่าเพื่อนเราไม่ได้อ่อนแอเลยนะคะ แต่มันไกลมากจริงๆ รถเมล์มีมาแค่ชั่วโมงละคันด้วย เราว่าเอเจนซี่แย่มากที่จัดให้มีคนต้องไปทำไกลขนาดนี้

แล้วงาน 2 หรือ second job ก็หายากมากๆๆๆ
เพราะส่วนใหญ่แล้วเขาอยากได้คนที่สามารถทำงานได้ระยะยาว หรือร้านไหนที่รับคนทำระยะสั้นตารางเวลาวันหยุดเราก็ไม่ตรงกับที่เขาต้องการ ทำให้หลายๆคนพลาดงาน 2 กัน สำหรับปีที่เรามามีเพื่อนๆไปทำงานร้านอาหารไทย ที่ชื่อร้านบัวกันเยอะมาก เนื่องจากเจ้าของร้านเอ็นดูคนไทยด้วยกันเอง และไปรับส่งฟรีให้ด้วยน่ารักมากๆเลยค่ะ

เรื่องเอเจนซี่
ขอข้ามเรื่องเอเจนซี่ที่ไทยไปเลยนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วไม่ว่าจะมาจากเอเจนซี่ไทยเจ้าไหนก็โดนมาพักรวมกันอยู่ดี ซึ่งไม่ได้ติดใจอะไรค่ะเพราะสุดท้ายก็คนไทยด้วยกัน เป็นเพื่อนกันหมดค่ะ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ไปเที่ยวด้วยกัน

หลักๆคือเอเจนซี่ที่นี่ค่ะ ไม่ดูแลอะไรเลยแม้แต่น้อย เก็บเงินอย่างเดียว คอมเพลนอะไรไปก็หายเงียบ จะโผล่มาแค่ตอนเก็บเงินเท่านั้นค่ะ


บทสรุป
เราไม่อยากให้เหมารวมว่าการมา W&T มันไม่ดีหรือขาดทุนเสมอไปแบบที่เราและเพื่อนๆมาเจอนะคะ (ขาดทุนในที่นี่ไม่ใช่แง่ของเรื่องจำนวนเงินค่ะ แต่เป็นเรื่องของการไม่ได้รับการดูแลที่ดีและโดนเอาเปรียบเรื่องที่พัก)
ซึ่ง ณ ตอนนี้พวกเรา 20 คน ยังมีเงินเก็บกันแค่ $1,000 บางคนก็มีแค่ไม่กี่ร้อย ใครที่ได้งาน 2 ก็จะเงินเยอะหน่อย ใครไม่ได้ก็แทบจะไม่มีเงินเก็บเลย ต่างจากเพื่อนที่ไปอยู่รัฐอื่นที่ค่าบ้านถูกกว่านี้ เพื่อนมีเงินเก็บจนคืนทุนค่าโครงการกันแล้ว แต่เรายังได้ไม่ถึงครึ่ง

เราอยากให้เพื่อนๆเลือกเมืองที่จะไปกันให้ดีๆ
เพราะการเลือกเมืองที่จะไป และงานที่จะทำ
มันสัมพันธ์กับรายได้ที่เราได้รับค่ะว่ามันพอกินพอใช้ไหม ที่สำคัญคือสอบถามข้อมูลที่พักให้ละเอียด



edit: เพิ่มรูปภาพ