เรื่องนี้บทไม่มีความน่ารำคาญเลย
ตัวละครจะรู้เรื่องที่เป็นจุดพีคจุดเปลี่ยน ก็รู้ตรงๆไม่ต้องเล่นแง่มุมคลาดกันไปมา
พระเอกนางเอกเป็นคนดีก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ดีจนโง่ ตอบโต้เป็น ไม่ใช่อมพะนำคีฟลุคเรียบร้อย เก็บกดน่ารำคาญ
ตอนกิ๊ฟรู้ว่าไอ้โจ้โกงบริษัท แม่บ้านก็บอกไปตรงๆ ไม่ต้องมีใครมาขัดจังหวะ
บทไอ้โจ้จะรู้ว่าเมียท้อง แม่ก็บอกตรงๆ นี่เดี๋ยวกิ๊ฟบอกพ่ออีกว่าไอ้โจ้โกงบริษัทก็บอกตรงๆอีก
ไม่ต้องดึงเรื่องยืดยาดหาเรื่องให้คนดูลุ้น (ในเรื่องหรือในเวลาที่ไม่ควรลุ้น) หรือเขียนบทให้คลาดกันไปมาลากยาวไปหลายเบรค
นี่คือทีวีซีนจริงๆหรือนี่ เจ้าเดียวกับพ่อยุ่งจริงป่ะ (แซวๆอย่าดราม่า)
เห็นโดนดูแคลนตั้งแต่เลือกนิยายมาทำละ จืดมั่ง ไม่เหมาะทำละครมั่ง โน่นนี่นั่น แต่เราว่าโอเคนะ ทำออกมาได้ดีทีเดียว
และที่ชอบมากๆอีกอย่างคือ ละครเรื่องนี้ตัวละครมีชื่อเล่น มันดูเป็นคนจริงๆหน่อย
ไม่ใช่เรียกกันทีคุณอัครเดชปรีชาชาญคะ หรือสัวสดีค่ะคุณวรุญยุภาสัมภเวสีไรงี้
สุดท้าย สำหรับเรามาสุไม่เคยจะหล่อเล้ยยย แต่เรื่องฝีมือรู้อยู่แล้วว่านางไม่ได้ขี้เหร่ เรื่องนี้แจ้งเกิดไปอีกเสต็ปละล่ะ