เราคบกับแฟนมาปีกว่า ทะเราะกันบ่อยเลิกกันก็หลายรอบแต่เรายื้อเค้าไว้ตลอดแต่ทุกครั้งมันก็จบเหมือนเดิมคือเลิกกัน สาเหตุที่เลิกก็เพราะเราทะเราะกันบ่อยเกินไป เค้าเล่นกีฬาเราก็พึ่งเล่นได้หลังจากคบกับเขา ต้องไปซ้อมด้วยกันต่างคนก็ต่างเหนื่อยยิ่งใกล้แข่งทีไรก็ทะเราะกันหนักทุกที เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนมากชอบทำลายข้าวของแล้วก็ชอบพูดคำว่าเลิกออกมาตลอด เราเองก็เป็นคนขี้หวงงี้งอลขี้น้อยใจมากๆเรื่องเล็กๆน้อยก็เก็บมาคิดมากจนทำให้ได้ทะเราะกัน เราพักอยู่บ้านของเขาพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ เวลาเขาต้องลดน้ำหนักก่อนไปแข่งเราก็จะชอบอยากกินนั่นนี่แล้วอยากให้เขากินเป็นเป็นเพื่อนแต่เขาลดน้ำหนักมันเลยเป็นอะไรที่ไม่เข้าใจกัน  จนวันนึงเราเลิกกันแต่เราก็ตื้อเขาแต่เหมือนครั้งนี้มันจะไม่เหมือนทุกรอบเราได้ย้ายกลับมาอยู่บ้านแล้วชีวิตเราเปลี่ยนมากเราวาดอนาคตไว้ด้วยกันว่าจะเล่นกีฬาเอาคะแนนกีฬาไปช่วยในเรื่องสอบตำรวจด้วยกันเรียนจบจะเปิดยิมสอนกีฬาด้วยกันพอเลิกกันความฝันทุกอยางของฉันก็ดับลงแต่เขายังไปต่อได้เราคิดถึงอนาคตเราจึงพยายามง้อต่อไปสุดท้ายเลยได้กลับมาดีกันแต่ครั้งนี้เรากลับมาอยู่บ้านเราเพราะเขาคิดว่าลองห่างกันดูการอยู่ด่วยกันมันทะเราะบ่อยเผื่ออยู่ไกลแล้วมันจะดีขึ้น  แต่ไม่เลยเราทะเราะกันทุกวันจนเขาไม่ไหวเราเปิดใจคุยกันเขาบอกว่าเรายังมีความคิดที่เด้กอยุ่ เรารักเขามากเกินไปจนเขาอึดอัดจนเขาเหนื่อยไม่ไหวแล้ว เราอยากรักษาเค้าไว้  เรานึกถึงอนาคตตลอด เขาเป็นคนเฟลลี่มากๆจนเราคิดมาก เราควรเปลี่ยนตัวเองยังไงบ้างแล้วรักที่มันพอดีคือแบบไหน
เราอายุ17นะลืมบอกไป ขอบคุณคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านค่ะมีอะไรแนะนำก็แนะนำได้นะคะ