เราเป็นคนนึงที่คิดมากๆๆ ตอนนี้พึ่งเข้ามหาลัย รู้สึกปรับตัวยังไม่ค่อยได้ ปกติตอนม.ปลายเป็นคนชอบเที่ยวไม่ค่ออยู่บ้าน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมานอนบ้านเสมอเพราะเราคิดว่าเราสบายใจ ที่บ้านมีห้องส่วนตัวแต่เราย้ายมานอนกับพ่อแม่เพราะเวลาทำการบ้านหรืองานอะไรคนเดียวดึกๆแล้วรู้สึกเหงา พอย้ายมาอยู่หอคนเดียวแล้วก็รู้สึกคิดถึงบ้านมาก ว่างแล้วต้องหาอะไรทำเช่น ซักผ้า จัดห้องไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดถึงบ้าน วิดีโอคอลกับพ่อแม่ก็ไม่ได้เพราะถ้าไม่งั้นพ่อจะต้องคอลมาทุกวันแน่ๆถ้ารู้ว่าทำได้ ซึ่งแค่คุยโทรศัพท์เราก็น้ำตาจะไหลแล้วอะ ล่าสุดกลับมาบ้านนั่งกินข้าวยังจะร้องไห้เลย รู้สึกตัวเองไม่มีความสุขเลยที่เป็นแบบนี้ ไม่อยากกลับหอตลอดเวลาเลย ไม่อยากกลับไปเรียนด้วยจะเปิดเทอมแล้ว เราต้องเรียนอาทิตย์ละ6วันซึ่งแน่นอนเราไม่มีเวลากลับบ้านแน่ๆ

อีกเรื่องที่คิดมากคือเรายังไม่รู้สึกสนิทกับเพื่อนเลยอะ เราเห็นเพื่อนไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ รู้จักกันเยอะแยะในสาขา แต่ของเราคือรู้จัดคนน้อยมาก เรามีกลุ่มเพื่อนนะ แต่ไม่รู้จะไปกันรอดไหม คิดมากกลัวไปหมด กลัวว่าเพื่อนจะไม่ชอบเรา กลัวว่าเค้าจะคิดยังไงกับเรา กลัวเรียนไม่ไหว กลัวเรียนเป็นภาระเพื่อน เราคิดมากเรื่องพวกนี้ตลอด บางทีก็คิดมากจนไม่อยากเรียนเลยทั้งๆที่พึ่งเริ่ม ตอนนี้กลัวที่สุดคือความคิดตัวเองนี่แหละ ไม่กล้าคุยกับใครมากเพราะไม่อยากเอาความทุกข์ไปให้ใคร😭