สวัสดีค่ะเราอยากมาระบาย+ถามว่าการที่เราทำแบบนี้มันผิดหรอคะ
เราเป็นคนนึงที่ถูกทำร้ายความรู้สึกมาบ่อยมากจากเพื่อนในกลุ่ม มากจนถึงขั้นทนไม่ไหวเลยต้องย้ายโรงเรียนเพราะอยากรักษาความสัมพันธ์ที่เราคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราอยู่เอาไว้ถ้าเกิดเราอยู่ต่ออาจจะแตกหักจนมองหน้ากันไม่ติดอีกเลย
เราเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากๆและยิ่งกับเพื่อนเราให้เต็มร้อยจริงๆ แต่มันก็มักจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องปิดใจทุกครั้งเสียความรู้สึกกับคำพูดแย่ๆของเพื่อนที่พูดออกมาแบบไม่ทันคิด พอมีเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆเข้าเราเองก็เริ่มจะเย็นชาขึ้นทุกที กลายเป็นคนอีกคนที่แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่ชอบเลย แต่ถึงภายนอกเราจะดูนิ่งและเย็นชาขนาดไหนใจเราก็ยังเหมือนเดิม เมื่อเพื่อนมีปัญหาเราพร้อมที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยทุกครั้ง เราจะระวังคำพูดมากเพราะกลัวเพื่อนเสียความรู้สึก เวลาไปไหนเราจะไม่ปล่อยให้เพื่อนเดินคนเดียวเพราะกลัวเพื่อนเหงา เพื่อนชวนไปไหนเราก็จะไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนไปคนเดียว เรา..เป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนมากจริงๆ...แต่สิ่งที่เรามักจะได้กลับมากลับตรงข้ามกับสิ่งที่เราทำทุกอย่าง เพื่อนไม่เคยห่วงความรู้สึกเราสักนิด อาจจะคิดว่าเราคงจะไม่เป็นอะไรก็ได้5555 ใช่ เพราะเราใจดีไง เวลาเราชวนเพื่อนไปไหน คำตอบที่จะได้กลับมามักเป็นไม่ว่าง ไปชวนคนนู้นสิไปชวนคนนี้สิ ถ้าเดินกันเป็นกลุ่มเราจะเป็นคนเดียวที่เดินรั้งท้ายของกลุ่มมองหลังเพื่อนเสมอ555 ตลกดีเหมือนกันเนาะ เราเองก็น้อยใจเหมือนกันนะ ที่เราทำแบบนั้นเราเองก็อยากให้เพื่อนทำแบบนั้นกับเราบ้างสักนิดก็ยังดี เราจริงใจกับเพื่อนมากแต่เพื่อนไม่เคยมีแม้แต่ความจริงใจให้เราเลย การที่เรายอมก็เพราะเราเป็นห่วงความรู้สึกเพื่อน พอเราไม่ยอมบ้างกลับเป็นเราเองที่ผิด เราเหนื่อย....จนเราต้องยอมถอยออกมา
พอมาอยู่โรงเรียนใหม่ เราพยายามทำให้ตัวเองกลับเป็นเหมือนเดิม เป็นคนที่ใจดีและร่าเริงเพราะหวังว่าอย่างน้อยรูปลักษณ์ภายนอกเราก็ไม่ได้ดูนิ่งและเย็นชาแล้ว เราพยายามเปลี่ยนตัวเองเพราะอยากได้เพื่อนใหม่ที่จริงใจกับเราเหมือนกัน แต่..แรกๆก็เหมือนจะดี จุดอ่อนเรามันก็เหมือนเดิมคือเป็นห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป ใจดีเกินไป เรายอมอีกแล้ว... เราแพ้ใจตัวเองจริงๆ บางคนอาจจะบอกว่าเพื่อนไม่ใช่ทุกสิ่ง เพื่อนไม่ได้มีคนเดียวในโลก เพื่อนจะหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่สำหรับเรา เราไม่ได้เป็นคนที่จะเป็นเพื่อนกับทุกคนได้นะ คนเรามันมีเพื่อนกันง่ายๆขนาดนั้นเลยหรอ555 เพื่อนที่จริงใจต่อกันเพื่อนที่พร้อมรับฟังปัญหาของเรา ในเมื่อเราเจอเพื่อนแล้วเราก็แค่อยากให้ก็แค่นั้นเอง อยากรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ เราผิดมากหรอคะที่ห่วงความรู้สึกเพื่อน เราแค่อยากได้ความจริงใจนั้นกลับมาหาเราเท่านั้นเอง แค่เพื่อนที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ
ตอนนี้เรายอมรับเลยว่า ใจเรามันเริ่มจะปิดอีกแล้ว เราไม่อยากใจดีกับใครอีกแล้วเราอยากใจร้ายอยากไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น อยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาโดยที่ไม่สนใจบ้างว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง แต่เราทำไม่เคยได้สักทีเลย เราเป็นห่วงความรู้สึกคนอื่นจริงๆเป็นห่วงจนความรู้สึกเราเองพังไปหมด พังจนเราคิดว่ามันอาจจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก เราท้อไปหมดแล้ว เราเหนื่อย ถ้าเรายังโดนแบบนี้อีกเรื่อยๆสักวันเราอาจจะกลายเป็นคนในแบบที่เราไม่ชอบไปจริงๆถึงตอนนั้นเราว่าเราคงจะภูมิใจในตัวเองอยู่นะ55 เพราะอย่างน้อยเราก็ก้าวข้ามจุดอ่อนของตัวเอง จุดอ่อนที่ทำให้เราอ่อนแอไปได้
เป็นคนใจดีเกินไปจนคนอื่นมองข้ามความรู้สึก
เราเป็นคนนึงที่ถูกทำร้ายความรู้สึกมาบ่อยมากจากเพื่อนในกลุ่ม มากจนถึงขั้นทนไม่ไหวเลยต้องย้ายโรงเรียนเพราะอยากรักษาความสัมพันธ์ที่เราคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราอยู่เอาไว้ถ้าเกิดเราอยู่ต่ออาจจะแตกหักจนมองหน้ากันไม่ติดอีกเลย
เราเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากๆและยิ่งกับเพื่อนเราให้เต็มร้อยจริงๆ แต่มันก็มักจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องปิดใจทุกครั้งเสียความรู้สึกกับคำพูดแย่ๆของเพื่อนที่พูดออกมาแบบไม่ทันคิด พอมีเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆเข้าเราเองก็เริ่มจะเย็นชาขึ้นทุกที กลายเป็นคนอีกคนที่แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่ชอบเลย แต่ถึงภายนอกเราจะดูนิ่งและเย็นชาขนาดไหนใจเราก็ยังเหมือนเดิม เมื่อเพื่อนมีปัญหาเราพร้อมที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยทุกครั้ง เราจะระวังคำพูดมากเพราะกลัวเพื่อนเสียความรู้สึก เวลาไปไหนเราจะไม่ปล่อยให้เพื่อนเดินคนเดียวเพราะกลัวเพื่อนเหงา เพื่อนชวนไปไหนเราก็จะไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนไปคนเดียว เรา..เป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนมากจริงๆ...แต่สิ่งที่เรามักจะได้กลับมากลับตรงข้ามกับสิ่งที่เราทำทุกอย่าง เพื่อนไม่เคยห่วงความรู้สึกเราสักนิด อาจจะคิดว่าเราคงจะไม่เป็นอะไรก็ได้5555 ใช่ เพราะเราใจดีไง เวลาเราชวนเพื่อนไปไหน คำตอบที่จะได้กลับมามักเป็นไม่ว่าง ไปชวนคนนู้นสิไปชวนคนนี้สิ ถ้าเดินกันเป็นกลุ่มเราจะเป็นคนเดียวที่เดินรั้งท้ายของกลุ่มมองหลังเพื่อนเสมอ555 ตลกดีเหมือนกันเนาะ เราเองก็น้อยใจเหมือนกันนะ ที่เราทำแบบนั้นเราเองก็อยากให้เพื่อนทำแบบนั้นกับเราบ้างสักนิดก็ยังดี เราจริงใจกับเพื่อนมากแต่เพื่อนไม่เคยมีแม้แต่ความจริงใจให้เราเลย การที่เรายอมก็เพราะเราเป็นห่วงความรู้สึกเพื่อน พอเราไม่ยอมบ้างกลับเป็นเราเองที่ผิด เราเหนื่อย....จนเราต้องยอมถอยออกมา
พอมาอยู่โรงเรียนใหม่ เราพยายามทำให้ตัวเองกลับเป็นเหมือนเดิม เป็นคนที่ใจดีและร่าเริงเพราะหวังว่าอย่างน้อยรูปลักษณ์ภายนอกเราก็ไม่ได้ดูนิ่งและเย็นชาแล้ว เราพยายามเปลี่ยนตัวเองเพราะอยากได้เพื่อนใหม่ที่จริงใจกับเราเหมือนกัน แต่..แรกๆก็เหมือนจะดี จุดอ่อนเรามันก็เหมือนเดิมคือเป็นห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป ใจดีเกินไป เรายอมอีกแล้ว... เราแพ้ใจตัวเองจริงๆ บางคนอาจจะบอกว่าเพื่อนไม่ใช่ทุกสิ่ง เพื่อนไม่ได้มีคนเดียวในโลก เพื่อนจะหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่สำหรับเรา เราไม่ได้เป็นคนที่จะเป็นเพื่อนกับทุกคนได้นะ คนเรามันมีเพื่อนกันง่ายๆขนาดนั้นเลยหรอ555 เพื่อนที่จริงใจต่อกันเพื่อนที่พร้อมรับฟังปัญหาของเรา ในเมื่อเราเจอเพื่อนแล้วเราก็แค่อยากให้ก็แค่นั้นเอง อยากรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ เราผิดมากหรอคะที่ห่วงความรู้สึกเพื่อน เราแค่อยากได้ความจริงใจนั้นกลับมาหาเราเท่านั้นเอง แค่เพื่อนที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ
ตอนนี้เรายอมรับเลยว่า ใจเรามันเริ่มจะปิดอีกแล้ว เราไม่อยากใจดีกับใครอีกแล้วเราอยากใจร้ายอยากไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น อยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาโดยที่ไม่สนใจบ้างว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง แต่เราทำไม่เคยได้สักทีเลย เราเป็นห่วงความรู้สึกคนอื่นจริงๆเป็นห่วงจนความรู้สึกเราเองพังไปหมด พังจนเราคิดว่ามันอาจจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก เราท้อไปหมดแล้ว เราเหนื่อย ถ้าเรายังโดนแบบนี้อีกเรื่อยๆสักวันเราอาจจะกลายเป็นคนในแบบที่เราไม่ชอบไปจริงๆถึงตอนนั้นเราว่าเราคงจะภูมิใจในตัวเองอยู่นะ55 เพราะอย่างน้อยเราก็ก้าวข้ามจุดอ่อนของตัวเอง จุดอ่อนที่ทำให้เราอ่อนแอไปได้