งั้นผมขอเปีดก่อนเลยนะครับ ผมเคยเล่าในทวิตแต่ลบต้องลบออกเพราะผมข้ามตอนบางตอนเลยไปลวมมาแล้วมาเล่าในนี้แทน. เริ่มเลยนะครับ
จุดแรกเริ่มตอนที่ผมเห็นครั้งแรกเลยคือตอนนั้นน่าจะ7-8ขวดนี้เนี่ยแหละแต่ด้วยความที่ว่าสงสัยว่าเห็นอะไรมันเลยจำมาจนถึงทุกวันนี้ ผมยังจำภาพ และ สีอยู่เลยเหมือนมันวนๆในหัวผมมานานมากๆ
คือตอนนั้นน้าสาวแกไปเปีดบ้านพักเป็นห้องแถวอยู่นอกเมืองรู้สึกว่าไกลนะน่าจะ10-20Km ห่างจากตัวเมืองเนี่ยแหละ พอสร้างบ้านพักเสร็จก็เลยชวนลูกพี่ลูกน้องมาฉลองด้วยงั้นงี่ และ ด้วยความเป็นเด็กอ่ะนะ ก็ไม่ชอบอยู่เฉยๆหรอกมันต้องได้เล่นอ่ะไม่งั้นอยู่ดีไม่เป็น คือบ้านพักห้องแถวจะเป็น3แถวเหมือนรูป4เหลียมแต่แต่ทำแค่3แถวอีกอันก็เอาไว้รถเข้าออก และ เป็นประตู และ จากตรงที่เรานั่งเนี่ยมองออกไปก็จะเห็นโต๊ะสนุกเกอที่พวกพี่ๆเขาเล่นกัน(บ้านนั้นเขาทำโต๊ะสนุกเกอเลยมีเยอะ)เราก็เดินไปหาพี่ที่อายุโตกว่า2-5ปีอย่างน้อยก็มีเพื่อนเล่น แต่จังหวะที่กำลังเดินไปเห็นอะไรสักอย่างข้างบนมันผ่านไปแบบเร็วๆ เราก็มองตามไม่ทันแต่เห็นเป็นตัวดำๆ เลยคิดว่าเอะน้าเอาพัดลมมาติดตรงนี้ด้วยเหรอแต่ทำไมพัดลมมันพัดแค่ครั้งเดียวละ? ด้วยความสงสัยเลยเดินไปดู แต่ต้องหันหลังกลับเพราะมันหนาวมากแบบ อยู่ดีดีมีคนเปีดแอร์เบอร์16ใส่รอบตัวอ่ะ แบบพัดใส่ครั้งเดียวแล้วหายไปเลยงี้ เราก็เลยวิ่งกลับไปหาแม่ และ ก็ลืมไปเพราะไม่ได้สนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่พออายุ11-12เดินผ่านตอนคนในบ้านดูหนังผี และ มีตอนคุ้นๆมากเลยบอกออกไปเลยว่า นี้เราเคยเจอแบบนี้ด้วยแหละที่บ้านน้าที่เราเคยไปอ่ะน้าหญิงอ่ะที่บ้านอยู่ไกลๆอ่ะ คนในบ้านมองหน้ากันแล้วมองมาที่เราแล้วพูดว่าบ้าป่าวเราคริสนะไม่มีผีหรอก(ศาสนา คริส) เราก็อ้าวที่เจอมาแบบนี้เลยนะเป็นตัวดำๆผ่านไปเร็วๆอ่ะ พ่อแม่ก็บอกเพ้อใหญ่แล้วพอพอไปกินข้าวกันงั้น แล้วหลังจากนั้นเราก็คิดในใจว่าเออเราเห็นอะไร ในหนังคืออะไรทำไมเหมือนกันจัง เราก็คิดๆๆๆ และ ก็สงสัยๆๆๆๆ แบบอะไรว่ะต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร เลยคิดจนถึงขั้นฝันเห็นเหตุการในตอนนั้นแต่สิ่งที่เราเห็นชัดขึ้นคือดวงตาสีขาวแดงร่างกายเห็นดำๆแดงๆ แบบดำๆแต่สีแดงจะเป็นเหมือนขีดๆอะไรสักอย่าง ก็เอาไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ไม่ได้พูดอะไรทำหน้าแบบเช้งๆแล้วบอกว่าเราคริสลูก ผีนะไม่มีจริงที่เราเห็นนะแค่แสงไฟจากรถที่ขับผ่านหรือป่าว เราก็คิดถึงอันที่ฝันแล้วแบบ ไม่ใช่แสงอะไรเลยเป็นคนครึ่งตัวที่โผล่ออกมาเลย ดวงตาก็เห็น...แต่สุดท้ายก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเพราะพ่อบอกว่าผมดูหนังเยอะแล้วกลัวไปเองพ่อจะไม่ดูหนังพวกนี้แล้วนะแล้วก็จบ
แล้วเราก็พยายามเชื่อพ่อกับแม่ว่าผีไม่มีจริงสิ่งที่เจอคือคิดไปเองทั้งนั้น ก็ใช้ชีวิตต่อไปจนเวลาผ่านไปได้2-3เดือนมั้งจำวันไม่ได้ก็ถึงวันเกีดของผม ญาติก็มาเยอะจัดจนเต็มบ้าน หลังจากที่เป่าเค้กวันเกีดกินไปแล้วขอตัวเข้าห้องนำ้ แล้วเปีดประตูออกมาก็เจอเด็กที่สะท้อนมาจากกระจกของตู้กับข้าว เห็นเป็นเด็กนั่งมองผมจากบันไดแต่ก็ไม่ได้สังเกตแต่รู้สึกเหมือนเป็นร่างคน เราก็จะเดินออกไป เด็กคนนั้นลุกขึ้น และ วิ่งขึ้นชั้นบนเลยตามไปมองขึ้นไปเห็นว่ากำลังเดินขึ้นไปชั้นใต้หลังคา ก็เลยเดินตามไปแล้วเรียกว่า ใครนะลงมาเถอะไปกินเค้กกันนะเดี๋ยวแม่เป็นหวงนะ มาเล่นซ่อนแอบอะไรกัน แล้วเราก็เปีดสวิตไฟขึ้น ว่างปล่าวไม่มีอะไรข้างบนนั้นเลยจนแม่เห็นเลยถาม ผมบอกว่าเห็นเด็กวิ่งขึ้นมาเลยตามมาแม่ผมก็บอกว่าเขากลับบ้านกันหมดแล้วนะลูก ไปอาบนำ้นอนได้แล้วผมก็อาบนำ้แล้วไปนอนเลย
คือช่วงนั้นจะเห็นเป็นแบบเงาๆเยอะมากๆแต่แยกไม่ออกว่ามันเหงาอะไรกันแน่ และ บางครั้งอยู่ในห้องนอนแล้วมีเหมือนเงาคนวิ่งผ่านแต่คิดว่าเออหน้าจะแสงจากรถมั้ง(แต่เราอยู่ชั้น2และไม่มีแสงผ่านอะไรทั้งนั้น)
แล้วเราก็นอนดูหนังอยู่ข้างบนห้อง นอนแบบตัวตรงอะเหมือนทหารยืนตรงแต่เป็นทานอน แล้วอยู่ดีดีก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกแบบเหมือนพวกจมนำ้อ่ะขาดอากาศแบบเหมือนจะเป็นลมแต่ทุกอย่างเกีดขึ้นภายในเวลาแค่1วิเท่านั้น เป็นปุ๊บนี้วิ่งลงไปบอกแม่เลย แต่บอกว่าเมื่อหัวใจหยุดเต้นหายใจไมาออก พ่อกับแม่ก็ขำ
แล้วเราก็งงๆแล้วขึ้นไปนอนต่อก็เป็นอีก วิ่งลงมาบอกแม่เหมือนเดิมแม่เลยบอกว่างั้นลงมานอนข้างล่างนี้ก็เลยขึ้นไปปิดทีวีแล้วลงมาข้างล่าง
หลังจากนั้นประมาณ1-2W เราก็อยู่ข้างบนดูหนังเหมือนเดิมแต่นี้เห็นเงาเป็นเด็กนั่งกอดเข่าอยู่ แต่ไม่ได้หันไปมองนะเพราะดูหนังอยู่แบบดูจริงจังเลย แต่ตาขาวเรามันเห็นอ่ะว่าเป็นเด็กแค่ไม่สนใจแบบคิดว่าเงาสะท้อนจากอะไรจนเด็กนั้นชี้หน้าเราแบบนั่งกอดเข่าอยู่ดีดีก็ชี้หน้าเราอ่ะ เราก็ตกใจอะไรว่ะหันไปมองแบบตกใจสุดๆก็เออไม่มีอะไร และ ที่สำศัญพอมองไปก็ไม่เห็นอะไรที่จะมาเป็นเงาสะท้อนมันเลย จากเป็นรูปเด็กนั่งกอดเข่าก็กลายเป็นแค่พื้นใสๆธรรมดาๆ แต่ไม่ได้กลัวเพราะไม่รู้มันคืออะไรเลยดูทีวีต่อไป ไม่นานมากนักก็มีร่างผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวผมยาวเหมือนในหนังอ่ะผีแบบนั้นเลยในหนังแบบไหนที่ผมเห็นก็แบบนั้นเลย
คือแบบผมนั่งดูหนังแล้วเอาหลังชนตู้เสื้อผ้า และ จังหวะนั้นแล้วผีลอยมาจ้าา ห่างจากตัวเราแค่1เมตรเนี่ยแหละ คือตาเราดูหนังก็จริงแต่ที่โผล่มาคือชัดเจนยิ่งกว่าเด็กคนนั้นอีก ชัดมากกกกกเหันเลยแหละว่าเป็นผู้ยิงผมยาว เสื้อขาว ลอยได้ไม่เห็นขาเห็นตีน เราก็เอ๊ะนั้นไีรว่ะเมื่อกี้เหมือนเห็นอะไรนะ..ช่างเถอะดูหนังต่อ แล้วผ่านไป5-10นาทีก็โผล่มาแบบเดิมเพิมเติมคือใกล้มากๆขึ้นชัดเจนมากขึ้นแต่หันไปมองไม่ทันจริงๆเลยชะโงกหัวออกมาดูก็เห็นหน้าต่างเปีดมันมืดมากๆ และ มีลมพัดเข้ามาแรงมาก แต่ไม่รู้สึกถึงลมเลยนะ ที่นี้คิดในใจอะไรว่ะเห็นตั้ง2ครั้งงั้นถ้ามาอีกจะตั้งใจหันไปมองเร็วๆแบบต้องมองให้ทันต้องเห็นกับตาว่ามันคืออะไร ทีนี้ก็เตรียมตัวตามองทีวีแต่เตรียมหันมา...รอนานมากดูหนังจนเพลินลืมไปเลย ที่นี้ก็โผล่มาอีกเป็นครั้งที่3 อยู่ใกล้มากๆ แบบข้างๆอ่ะ แบบพอมองไปแล้วเห็นทั้งตัวอ่ะ ช่วงที่ลอยมานะครั้งแรกครึ่งตัว ครั้ง2เห็นทั้งตัว ครั้ง3ที่ลอยมาแล้วหยุดนิ่งตรงข้างๆกูเลยจ้า แต่ด้วยความที่หนังดูเพลินเพราะมันจะจบแล้วเลยไม่ได้สนใจ แต่เห็นด้วยตาขาวนะแบบเห็นชัดมากๆ(ถ้าวันนั้นมองไปคือเห็นแน่นอนเพราะเขายืนตรงนั้นนานพอสมควร หันไปนี้คือสบตาเลยแหละ ไม่สิค้องบอกว่าศพตาต่างหาก คือทุกครั้งที่นางลอยมา จะมีเหมือนลมพัดตาเราแล้วรู้สึกง่วงมาก แต่ก็ง่วงไม่นานพอหันไปนางก็หายอาการง่วงก็หายไปด้วย พอโตขึ้นมาประมาณ20กว่าๆก็เล่าให้แม่ฟังทั้งหมด แม่ก็พูดว่าผีตัวนั้นเห็นอยู่บ้านน้าใช่ไม แม่ก็บอกอีกถ้าตามความเชื่อของพุทธุแล้วทำไมเขาเข้าบ้านเราได้ละ มีปู่กับย่าอยู่ข้างบนค่อยคุมหัวแกอยู่ ปู่กับย่ารักแกจะตายคงไม่ปล่อยให้ใครมีลังแกลูกหลานท่านแบบนี้หรอกนะ ที่แม่เล่าเพราะไม่ใช่อะไรหรอกนะลูก ที่ลูกเห็นมันไม่ใช่ผี มันแค่รูปวิญญาณที่หลงทางมา มันทำอะไรไม่ได้หรอกลูก มันเป็นเพียงอากาศที่เป็นรูปเป็นร่างเท่านั้นมันแตะต้องลูกไม่ได้ ผมเลยบอกไปว่าจำวันที่ผมหายใจไม่ออกมั้ยครับ ผมเคยเล่าให้เขาฟังแล้วเขาก็ตอบมาว่าผมโดนอำแต่เพราะผมมีบุญเลยทำไม่ได้ และ เขาพูดเหมือนแม่คือ บ้านมีปู่กับย่าไม่ให้วิญญาณไร้ญาติเข้าบ้านแน่นอนยกเว้นแต่ถ้าคนในครอบครัวตัวเองในอดีตเท่านั้น แม่เลยบอกว่าเรื่องนี้เราจะคุยกันแค่วันนี้เท่านั้นเพราะวิญญาณพวกนั้นทำร้ายลูกไม่ได้นี่จริงมั้ย ไม่ต้องไปสนมัน มันแค่เรียกร้องความสนใจถ้าลูกไม่เล่นด้วยมันก็ไปเองแหละ....ทุกวันนี้อายุ25แล้วครับไม่เจอแล้วครับ และลืมบอกว่าผู้หญิงคนนั้นรู้สึกว่าอยากจะเอาผมไปอยู่ด้วยนะ เพราะเกือบตายมา2ครั้ง เกือบเดินไปจุดก่อสร้างล้าง กระจกเกือบตกใส่หัวบ้าง (ทั้งหมดคือเรื่องจริงนะปกติจะเห็นเป็นเงาจริงๆ เห็นทุกวันด้วยช้ำ คือจะอยู่แต่บ้านทำอาหารบ้างไรงี้แต่จะเห็นเป็นเงาบ้าง บางครั้งก็เหมือนมีคนเดินผ่านหลังไปบ้าง จนชินอ่ะ)
ในตอนสุดท้ายเรื่องพวกนี้ก็หายไปตอนอายุเข้า18 คือไม่เห็นอีกเลยนะ หรือบางที่อาจคงเป็นเพราะตอนนั้นผมมีผัวมั้งครับ(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) แต่ผีหายไปจริงๆนะครับ
อยากเล่าเรื่องผีบ้าง ที่ตะมาเล่าวันนี้ก็เคยเจอนานมาแล้ว แต่ก็ยังจำได้ดีเลยแหละ
จุดแรกเริ่มตอนที่ผมเห็นครั้งแรกเลยคือตอนนั้นน่าจะ7-8ขวดนี้เนี่ยแหละแต่ด้วยความที่ว่าสงสัยว่าเห็นอะไรมันเลยจำมาจนถึงทุกวันนี้ ผมยังจำภาพ และ สีอยู่เลยเหมือนมันวนๆในหัวผมมานานมากๆ
คือตอนนั้นน้าสาวแกไปเปีดบ้านพักเป็นห้องแถวอยู่นอกเมืองรู้สึกว่าไกลนะน่าจะ10-20Km ห่างจากตัวเมืองเนี่ยแหละ พอสร้างบ้านพักเสร็จก็เลยชวนลูกพี่ลูกน้องมาฉลองด้วยงั้นงี่ และ ด้วยความเป็นเด็กอ่ะนะ ก็ไม่ชอบอยู่เฉยๆหรอกมันต้องได้เล่นอ่ะไม่งั้นอยู่ดีไม่เป็น คือบ้านพักห้องแถวจะเป็น3แถวเหมือนรูป4เหลียมแต่แต่ทำแค่3แถวอีกอันก็เอาไว้รถเข้าออก และ เป็นประตู และ จากตรงที่เรานั่งเนี่ยมองออกไปก็จะเห็นโต๊ะสนุกเกอที่พวกพี่ๆเขาเล่นกัน(บ้านนั้นเขาทำโต๊ะสนุกเกอเลยมีเยอะ)เราก็เดินไปหาพี่ที่อายุโตกว่า2-5ปีอย่างน้อยก็มีเพื่อนเล่น แต่จังหวะที่กำลังเดินไปเห็นอะไรสักอย่างข้างบนมันผ่านไปแบบเร็วๆ เราก็มองตามไม่ทันแต่เห็นเป็นตัวดำๆ เลยคิดว่าเอะน้าเอาพัดลมมาติดตรงนี้ด้วยเหรอแต่ทำไมพัดลมมันพัดแค่ครั้งเดียวละ? ด้วยความสงสัยเลยเดินไปดู แต่ต้องหันหลังกลับเพราะมันหนาวมากแบบ อยู่ดีดีมีคนเปีดแอร์เบอร์16ใส่รอบตัวอ่ะ แบบพัดใส่ครั้งเดียวแล้วหายไปเลยงี้ เราก็เลยวิ่งกลับไปหาแม่ และ ก็ลืมไปเพราะไม่ได้สนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่พออายุ11-12เดินผ่านตอนคนในบ้านดูหนังผี และ มีตอนคุ้นๆมากเลยบอกออกไปเลยว่า นี้เราเคยเจอแบบนี้ด้วยแหละที่บ้านน้าที่เราเคยไปอ่ะน้าหญิงอ่ะที่บ้านอยู่ไกลๆอ่ะ คนในบ้านมองหน้ากันแล้วมองมาที่เราแล้วพูดว่าบ้าป่าวเราคริสนะไม่มีผีหรอก(ศาสนา คริส) เราก็อ้าวที่เจอมาแบบนี้เลยนะเป็นตัวดำๆผ่านไปเร็วๆอ่ะ พ่อแม่ก็บอกเพ้อใหญ่แล้วพอพอไปกินข้าวกันงั้น แล้วหลังจากนั้นเราก็คิดในใจว่าเออเราเห็นอะไร ในหนังคืออะไรทำไมเหมือนกันจัง เราก็คิดๆๆๆ และ ก็สงสัยๆๆๆๆ แบบอะไรว่ะต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร เลยคิดจนถึงขั้นฝันเห็นเหตุการในตอนนั้นแต่สิ่งที่เราเห็นชัดขึ้นคือดวงตาสีขาวแดงร่างกายเห็นดำๆแดงๆ แบบดำๆแต่สีแดงจะเป็นเหมือนขีดๆอะไรสักอย่าง ก็เอาไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ไม่ได้พูดอะไรทำหน้าแบบเช้งๆแล้วบอกว่าเราคริสลูก ผีนะไม่มีจริงที่เราเห็นนะแค่แสงไฟจากรถที่ขับผ่านหรือป่าว เราก็คิดถึงอันที่ฝันแล้วแบบ ไม่ใช่แสงอะไรเลยเป็นคนครึ่งตัวที่โผล่ออกมาเลย ดวงตาก็เห็น...แต่สุดท้ายก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเพราะพ่อบอกว่าผมดูหนังเยอะแล้วกลัวไปเองพ่อจะไม่ดูหนังพวกนี้แล้วนะแล้วก็จบ
แล้วเราก็พยายามเชื่อพ่อกับแม่ว่าผีไม่มีจริงสิ่งที่เจอคือคิดไปเองทั้งนั้น ก็ใช้ชีวิตต่อไปจนเวลาผ่านไปได้2-3เดือนมั้งจำวันไม่ได้ก็ถึงวันเกีดของผม ญาติก็มาเยอะจัดจนเต็มบ้าน หลังจากที่เป่าเค้กวันเกีดกินไปแล้วขอตัวเข้าห้องนำ้ แล้วเปีดประตูออกมาก็เจอเด็กที่สะท้อนมาจากกระจกของตู้กับข้าว เห็นเป็นเด็กนั่งมองผมจากบันไดแต่ก็ไม่ได้สังเกตแต่รู้สึกเหมือนเป็นร่างคน เราก็จะเดินออกไป เด็กคนนั้นลุกขึ้น และ วิ่งขึ้นชั้นบนเลยตามไปมองขึ้นไปเห็นว่ากำลังเดินขึ้นไปชั้นใต้หลังคา ก็เลยเดินตามไปแล้วเรียกว่า ใครนะลงมาเถอะไปกินเค้กกันนะเดี๋ยวแม่เป็นหวงนะ มาเล่นซ่อนแอบอะไรกัน แล้วเราก็เปีดสวิตไฟขึ้น ว่างปล่าวไม่มีอะไรข้างบนนั้นเลยจนแม่เห็นเลยถาม ผมบอกว่าเห็นเด็กวิ่งขึ้นมาเลยตามมาแม่ผมก็บอกว่าเขากลับบ้านกันหมดแล้วนะลูก ไปอาบนำ้นอนได้แล้วผมก็อาบนำ้แล้วไปนอนเลย
คือช่วงนั้นจะเห็นเป็นแบบเงาๆเยอะมากๆแต่แยกไม่ออกว่ามันเหงาอะไรกันแน่ และ บางครั้งอยู่ในห้องนอนแล้วมีเหมือนเงาคนวิ่งผ่านแต่คิดว่าเออหน้าจะแสงจากรถมั้ง(แต่เราอยู่ชั้น2และไม่มีแสงผ่านอะไรทั้งนั้น)
แล้วเราก็นอนดูหนังอยู่ข้างบนห้อง นอนแบบตัวตรงอะเหมือนทหารยืนตรงแต่เป็นทานอน แล้วอยู่ดีดีก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกแบบเหมือนพวกจมนำ้อ่ะขาดอากาศแบบเหมือนจะเป็นลมแต่ทุกอย่างเกีดขึ้นภายในเวลาแค่1วิเท่านั้น เป็นปุ๊บนี้วิ่งลงไปบอกแม่เลย แต่บอกว่าเมื่อหัวใจหยุดเต้นหายใจไมาออก พ่อกับแม่ก็ขำ
แล้วเราก็งงๆแล้วขึ้นไปนอนต่อก็เป็นอีก วิ่งลงมาบอกแม่เหมือนเดิมแม่เลยบอกว่างั้นลงมานอนข้างล่างนี้ก็เลยขึ้นไปปิดทีวีแล้วลงมาข้างล่าง
หลังจากนั้นประมาณ1-2W เราก็อยู่ข้างบนดูหนังเหมือนเดิมแต่นี้เห็นเงาเป็นเด็กนั่งกอดเข่าอยู่ แต่ไม่ได้หันไปมองนะเพราะดูหนังอยู่แบบดูจริงจังเลย แต่ตาขาวเรามันเห็นอ่ะว่าเป็นเด็กแค่ไม่สนใจแบบคิดว่าเงาสะท้อนจากอะไรจนเด็กนั้นชี้หน้าเราแบบนั่งกอดเข่าอยู่ดีดีก็ชี้หน้าเราอ่ะ เราก็ตกใจอะไรว่ะหันไปมองแบบตกใจสุดๆก็เออไม่มีอะไร และ ที่สำศัญพอมองไปก็ไม่เห็นอะไรที่จะมาเป็นเงาสะท้อนมันเลย จากเป็นรูปเด็กนั่งกอดเข่าก็กลายเป็นแค่พื้นใสๆธรรมดาๆ แต่ไม่ได้กลัวเพราะไม่รู้มันคืออะไรเลยดูทีวีต่อไป ไม่นานมากนักก็มีร่างผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวผมยาวเหมือนในหนังอ่ะผีแบบนั้นเลยในหนังแบบไหนที่ผมเห็นก็แบบนั้นเลย
คือแบบผมนั่งดูหนังแล้วเอาหลังชนตู้เสื้อผ้า และ จังหวะนั้นแล้วผีลอยมาจ้าา ห่างจากตัวเราแค่1เมตรเนี่ยแหละ คือตาเราดูหนังก็จริงแต่ที่โผล่มาคือชัดเจนยิ่งกว่าเด็กคนนั้นอีก ชัดมากกกกกเหันเลยแหละว่าเป็นผู้ยิงผมยาว เสื้อขาว ลอยได้ไม่เห็นขาเห็นตีน เราก็เอ๊ะนั้นไีรว่ะเมื่อกี้เหมือนเห็นอะไรนะ..ช่างเถอะดูหนังต่อ แล้วผ่านไป5-10นาทีก็โผล่มาแบบเดิมเพิมเติมคือใกล้มากๆขึ้นชัดเจนมากขึ้นแต่หันไปมองไม่ทันจริงๆเลยชะโงกหัวออกมาดูก็เห็นหน้าต่างเปีดมันมืดมากๆ และ มีลมพัดเข้ามาแรงมาก แต่ไม่รู้สึกถึงลมเลยนะ ที่นี้คิดในใจอะไรว่ะเห็นตั้ง2ครั้งงั้นถ้ามาอีกจะตั้งใจหันไปมองเร็วๆแบบต้องมองให้ทันต้องเห็นกับตาว่ามันคืออะไร ทีนี้ก็เตรียมตัวตามองทีวีแต่เตรียมหันมา...รอนานมากดูหนังจนเพลินลืมไปเลย ที่นี้ก็โผล่มาอีกเป็นครั้งที่3 อยู่ใกล้มากๆ แบบข้างๆอ่ะ แบบพอมองไปแล้วเห็นทั้งตัวอ่ะ ช่วงที่ลอยมานะครั้งแรกครึ่งตัว ครั้ง2เห็นทั้งตัว ครั้ง3ที่ลอยมาแล้วหยุดนิ่งตรงข้างๆกูเลยจ้า แต่ด้วยความที่หนังดูเพลินเพราะมันจะจบแล้วเลยไม่ได้สนใจ แต่เห็นด้วยตาขาวนะแบบเห็นชัดมากๆ(ถ้าวันนั้นมองไปคือเห็นแน่นอนเพราะเขายืนตรงนั้นนานพอสมควร หันไปนี้คือสบตาเลยแหละ ไม่สิค้องบอกว่าศพตาต่างหาก คือทุกครั้งที่นางลอยมา จะมีเหมือนลมพัดตาเราแล้วรู้สึกง่วงมาก แต่ก็ง่วงไม่นานพอหันไปนางก็หายอาการง่วงก็หายไปด้วย พอโตขึ้นมาประมาณ20กว่าๆก็เล่าให้แม่ฟังทั้งหมด แม่ก็พูดว่าผีตัวนั้นเห็นอยู่บ้านน้าใช่ไม แม่ก็บอกอีกถ้าตามความเชื่อของพุทธุแล้วทำไมเขาเข้าบ้านเราได้ละ มีปู่กับย่าอยู่ข้างบนค่อยคุมหัวแกอยู่ ปู่กับย่ารักแกจะตายคงไม่ปล่อยให้ใครมีลังแกลูกหลานท่านแบบนี้หรอกนะ ที่แม่เล่าเพราะไม่ใช่อะไรหรอกนะลูก ที่ลูกเห็นมันไม่ใช่ผี มันแค่รูปวิญญาณที่หลงทางมา มันทำอะไรไม่ได้หรอกลูก มันเป็นเพียงอากาศที่เป็นรูปเป็นร่างเท่านั้นมันแตะต้องลูกไม่ได้ ผมเลยบอกไปว่าจำวันที่ผมหายใจไม่ออกมั้ยครับ ผมเคยเล่าให้เขาฟังแล้วเขาก็ตอบมาว่าผมโดนอำแต่เพราะผมมีบุญเลยทำไม่ได้ และ เขาพูดเหมือนแม่คือ บ้านมีปู่กับย่าไม่ให้วิญญาณไร้ญาติเข้าบ้านแน่นอนยกเว้นแต่ถ้าคนในครอบครัวตัวเองในอดีตเท่านั้น แม่เลยบอกว่าเรื่องนี้เราจะคุยกันแค่วันนี้เท่านั้นเพราะวิญญาณพวกนั้นทำร้ายลูกไม่ได้นี่จริงมั้ย ไม่ต้องไปสนมัน มันแค่เรียกร้องความสนใจถ้าลูกไม่เล่นด้วยมันก็ไปเองแหละ....ทุกวันนี้อายุ25แล้วครับไม่เจอแล้วครับ และลืมบอกว่าผู้หญิงคนนั้นรู้สึกว่าอยากจะเอาผมไปอยู่ด้วยนะ เพราะเกือบตายมา2ครั้ง เกือบเดินไปจุดก่อสร้างล้าง กระจกเกือบตกใส่หัวบ้าง (ทั้งหมดคือเรื่องจริงนะปกติจะเห็นเป็นเงาจริงๆ เห็นทุกวันด้วยช้ำ คือจะอยู่แต่บ้านทำอาหารบ้างไรงี้แต่จะเห็นเป็นเงาบ้าง บางครั้งก็เหมือนมีคนเดินผ่านหลังไปบ้าง จนชินอ่ะ)
ในตอนสุดท้ายเรื่องพวกนี้ก็หายไปตอนอายุเข้า18 คือไม่เห็นอีกเลยนะ หรือบางที่อาจคงเป็นเพราะตอนนั้นผมมีผัวมั้งครับ(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) แต่ผีหายไปจริงๆนะครับ