สวัสดีครับ ผมชื่อคิงนะ คุณเคยสงสัยกันป่าวว่าไอดวงไฟที่เรามักพบบ่อยตอนกลางคืนมันคืออะไร แถวบ้านผมหลายคนก้อบอกว่าผีกระสือ หลายคนก้อบอกว่าผีปอป ( ไม่รุ้ว่าปอปมันมีแสงไฟมั้ย ) บ้างก้อว่าผีโพง บ้างก้อว่าเป็นของที่คนเล่นของเอามาทิ้งไว้ ก้อว่ากันไปตามความเชื่อของแต่ละคน แต่ที่เชื่อกันเหมือนๆกันเลยก้อคือเราไม่ควรเข้าไปอยู่ไกล้มัน บ้านผมอยู่จังหวัดสุรินทร์ครับ คนสุรินทร์เราก้อจะพูดกันหลายภาษาแล้วแต่สภาพแวดล้อม มีทั้ง เขมร ลาว ส่วย แต่ส่วนใหย่จะเป็นภาษาไทยกับภาษาเขมรนี่แล่ะ ส่วนผมนั้นก้อพูดได้ทั้งไทยและเขมร ผมใช้ชีวิตอยู่แบบเด็กบ้านนอกทั่วไป กับข้าวก้อกินง่ายๆไม่ค่อยซื้อหรอก หาปูหาปลาหากบหาเขียดกินไป ( อิ่มเหมือนกันนะแถมอร่อยด้วย ) มีอยู่ครั้งหนึ่งผมจำได้ขึ้นใจ วันนั้นพ่อพาผมไปส่องกบ ตอนนั้นมันดึกมาก แต่ถ้าถามว่าผมกลัวผีมั้ย บอกเลยว่าไม่ แต่ก้อไม่ลบหลู่นะ บรรยากาสตอนที่ฝนตกเสดนี่กบจะออกมาร้องกันระงมซึ่งผมก้อมาหากบกับพ่อแบบนี้เป็นประจำ ผมมัวแต่ตั้งใจหาจนเดินไปชนพ่อ ' โอ้ย ' ผมร้องเสียงหลงเพราะดันชนข้อศอกพ่อเข้าให้ ' ชู่ววว ' พ่อหันมาทำเสียงเป็นการส่งสันญานว่าให้เงียบๆ ผมมองหน้าพ่ออย่าง งงๆในความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากแบตที่เราใส่ไว้บนหัวเท่านั้นที่ทำให้เรามองเห็นทางได้ แต่พ่อกลับปิดไฟทั้งของพ่อแล้วก้อหันมาปิดของผมด้วย ผมงงมากยังไม่ทันได้ถามิอะไรผมก้อต้องนั่งลงตามแรงกดจากพ่อ ' เงียบๆ เห็นนั่นมั้ย ' ผมลองมองดูรอบๆ ก้อไปเห็นแสงไฟสีแดงๆส้มๆสลับกับสีเขียว มันไม่ใหย่มากเพราะเหมือนมันอยู่ไกลจากเราพอสมควร แต่มันไม่ได้อยู่กับที่ มับสว่างสักพักก้อดับ ดับไปพักหนึ่งสักพักมันก้อสว่างอีกแต่ไปโผล่อีกที่ ซึ่งที่ที่มันไปโผล่มันห่างจากที่มันอยู่ตอนแรกมากแปลว่ามันต้องลอยเร็วพอสมควร ' แสงอะไร ' ผมถามพ่อเบาๆ ' กระสือ มันมาหากินของเน่ากินกบกินเขียด อยู่เงียบๆอย่าส่งเสียงดังถ้ามันได้ยินมันจะไล่เอา ' ผมตกใจมาก ใจสั่นเลยตอนนั้นเคยได้ยินแต่พึ่งเคยเจอกับตัวก้อครั้งนี่แล่ะ ตื่นเต้นสุดๆเลย ( หราาา ) ผมกับพ่อนั่งมองอยู่นานสักพักแสงนั้นมันหายไป หายไปนานมาก ผมคิดในใจหรือมันจะไปแล้ว พรึ่บ แสงไฟนั้นมาโผล่ตรงหน้าผมกับพ่อ ' เห้ยย ' ผมตกใจมากก มันไม่ได้อยู่ไกล้มากขนาดนั้นแต่ก้อไม่ห่างจากเราเท่าไรแล้วเหมือนมันมันกำลังมุ่งหน้ามาทางเรา พ่อจับมือผม ' วิ่งง ' ใส่เกียร์หมาเลยครับทีนี้ วิ่งสุดชีวิต มันลอยตามมาด้วย ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าผมจะโดนผีกระสือไล่ พ่อบอกให้วิ่งไปคนละที่หามุ่งหน้ากลับบ้าน ผมกับพ่อปล่อยมือกัน แล้ววิ่งหนีสุดชีวิต มันตามผมครับ ณ เวลานั้นผมอยากร้องไห้มากเลย ผมวิ่งจากทุ่งหน้าไปบ้าน ซึ่งมันไม่ได้ไกลเท่าไรเลยนะแต่ทำไมวิ่งไปไม่ถึงบ้านซักทีวะเนี่ย ผมวิ่งด้วยหันไปมองด้านหลังด้วย แสงนั่นหายไปแล้ว พ่อก้อวิ่งตามผมมาติดๆ แล้วอีกนิดก้อถึงบ้านพอดี รอดแล้วโว้ย ผมนี่โคตรดีใจเลย และนี่ก้อคือประสบการณ์ของผมที่ครั้งนึงเคยโดนผีกระสือไล่ มันตื่นเต้นมาก ใจนี่เต้นตุ้บๆเลย แต่สิ่งที่ผมยังคาใจอยู่ก้อคือ มันหายไปไหน ผมได้คุยกับพ่อ พ่อบอกว่ามันเห็นแสงไฟจากบ้านคนมันเลยไม่ตามละมั้ง ซึ่งไม่รุ้ว่าจิงรึเปล่า ผมก้องงเหมือนกัน แต่แค่รอดมาผมก้อดีใจแล้วคร้าบบบ