เราอยากจะเขียนเกี่ยวกับชีวืตของเรามานานแล้ว ตอนนี้คือไม่ไหวแล้วค่ะ
เรามีพี่สองคนพี่เราอายุ18-19 ชื่อน้ำ(ยกตัวอย่าง)ส่วนเราชื่อมิว(ยกตัวอย่าง)
ที่บ้านเราตามใจพี่มาก แต่เราต้องโดนทารุณตั้งแต่เด็ก มันโครตทรมาณเลยเว้ย
แม่คนเดียวที่อยู่เคียงข้างเรา แต่เดี๋ยวนี้แม่ไม่ค่อยอยู่บ้านบางทีอาทิตย์นึงก็ไม่กลับ
เราเลยต้องอยู่กับพี่และแม่ คือไม่เคยมีวันไหนที้เราไม่โดนด่าเลยเราโดนขนาดตอนนอนยังโดน
เราโดนหาว่านอนดิ้น แล้วคือเราไม่รู้สึก บางทีเราก็ตื่นมาตีสามกว่าๆเพราะโดนตีตรงขา(ตอนนอนมันจะรู้สึกได้ไงว่าเราจะดิ้นไม่ดิ้น?)
ตอนนี้คือช้ำทั้งตัวแล้วอ่ะ ตอนประมาณ10-11 เราเป็นคนชอบนอนเล่น แล้วคือครอบครัวเราไม่เยอะไง
โซฟาก็ยาว แล้วแฟนของพี่ก็มาเที่ยวบ้าน เราเลยนอนเล่น แฟนพี่เราไปตรงห้องครัว พอยายมายายบิดขาและแขนเรา
แล้วบอกว่า'ทำไมไม่นั่งดีๆ'พอยายบอกเราก็นั่งแต่ยายยังหยิกแล้วบอกให้เราไปนอนในห้อง คือเรานั่งแล้วปะ?
แล้วพอเราเจ็บ เราก็เถียงว่า ก็นั่งแล้วไงจะเอาไรอีก ยายก็บอกว่า เถียงผู้ใหญ่ได้ตกนรกแน่
ซึ่งพอเราเถียงแบบมีเหตุผลก็ว่าทำไรก็ว่า  อีกเ่รื่องนึง ตั้งแต่เดือนที่แล้วแล้ว ยายใช้ให้เราเก็บนั้ำตรงโต๊ะที่พี่เราทำหก
เราก็เก็บพอเก็บสักพัก ยายก็บอกว่า 'เราทำไรก็ไม่เป็นโตไปก็คงเป็นคนไล่บ้าน' ??? คือเราเก็บดีๆอยู่
ตอนนั้นพี่เราบอกให้เราไปหยิบโทรศัพของพี่ข้างบนหน่อย พอเร่าหาไม่เจอก็บอกว่า แค่นี้ก็หาไม่เจอ!
เราเลยตอบไปว่า แล้งทำไมไม่มาเองละ เท่านั้นแหละ กริ๊กลั่นบ้านเลย ยังมีอีกเรื่อง พี่บอกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
เอาตรงๆนะ เราไม่เคยเห็นพี่เราโดนขัดใจเลย ทุกๆวันนี้เราร้องไห้เกือบทุกวันแล้ว พอเราทำไรผิด ยายก็ชอบเราเรื่องให้คนอื่นรู้ว่าเราทำไร
คนนอกครอบครัวยังเล่า เราอยากตาย ท้อมาก ตอนนี้เราอยากนอนที่โรงเรียนไม่เคยคิดว่าอยากกลับบ้านเลย บ้านเหมือนนรกมากกว่า
เวลายายบอกให้พี่เราไปเก็บไรพี่เราก็ไม่ไปแถมยังบอกว่าให้เราไปทำสุดท้ายเราต้องทำ ตอนนี้ในชีวิตเรามีแค่ เพื่อน2คน กับรุ่นพี่ที่ชอบ555
เหนื่อย [ปล.พ่อเราเสียแล้ว]