ประเด็น คือ ทำไมเรายังรัก ยังเป็นห่วง ยังอาลัยอาวรณ์ กับคนที่เขาไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่แคร์ความรู้สึกของเราครับ

เพื่อนๆ มีความคิดเห็นและรู้สึกอย่างไรบ้างครับ

สำหรับตัวผมเอง ยังคงรักและยังเป็นห่วงเธออยู่ ถ้าแม้ตัวผมจะผิดหวัง เสียใจ ไม่ใช่คนที่เธอพร้อมจะใช้ชีวิตด้วย แต่ผมก็ยังอยากเห็นเธอมีความสุขและเจอกับคนที่ดีกับเธอ 

ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว แต่ผมก็ยังรู้สึกอยู่ อาจเป็นตัวผมเองที่ยังไม่มีใครใหม่ หรืออาจเป็นเพราะยังไม่มีใครเข้ามา หรือ เพราะลึกๆ แล้ว มันยังเจ็บ ยังกลัวความผิดหวังอยู่ 

ผมเองก็เหมือนกับใครหลายๆ คนที่ต้องการจะมีความรักดีๆ คนที่พร้อมร่วมทุกข์ ร่วมสุข คอยดูแล คอยห่วงใยกันไปนานๆ 

จากจะขอความเห็นจากเพื่อนๆ ไปๆ มาๆ เหมือนตัวผมจะมาระบายคว่มในใจแทนแล้วซะงั้น ฮ่าๆๆ