Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 236 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 236 in your own words (ภายในคำพูดของคุณ)
เริ่มเรื่องต่อจากตอนที่แล้ว มิยาบิช่วยนัตสึโอะในการทดสอบ ทั้งคู่กำลังจับมือกันอยู่
นัตสึโอะ : ขอบคุณนะเกรซ ฉันไม่สามารถลืมคุณได้เช่นกัน ตั้งแต่ฉันพบคุณฉันเปลี่ยนไป ฉันคิดเสมอว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว แต่กับเธอ ฉันรู้ว่าสามรถไปที่ไหนกับเธอได้ทุกที่
มิยาบิ : (กอดนัตสึโอะ) เอ็ดดี้
แล้วทั้งคู่ก็กอดกัน คนดูต่างตยมือให้การแสดงของทั้ง2คน มีผู้ชายเข้ามาคุยกับนัตสึโอะ2คน
ผู้ชาย1 : เป็นยังไงบ้างกับการแสดงครั้งแรก
ผู้ชาย2 : ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่านายจะซ่อยฝีมือการแสดงเอาไว้
นัตสึโอะ : ฉันไม่ได้ซ่อน ฉันแค่ฝึกมามาก
ผู้ชาย1 : แต่มันก็ต้องมีจุดที่ปรับปรุงอยู่นะ แต่ทั้งหมดต้องขอบคุณเซริซาว่า
ผู้ชาย2 : เธอแสดงได้น่าทึ่งมาก ฉันอยากให้เธอมาสอนฉันบ้าง
มิซูซาว่า : ดึงคอนัตสึโอะมาคุยด้วย ยินดีด้วยที่ได้แฟนคนใหม่ นัตสึโอะคุง
นัตสึโอะ : หืม !?
มิซูซาว่า : คุณนะคิดผิดแล้ว เพราะแบบนั้นใช่ไหมเลยเปลี่ยนเนื้อหาตอนท้ายของเรื่อง
นัตสึโอะ : ฉันคิดว่านั่นคือเกรซสิ่งที่ต้องการ พวกเราเข้าถึงบทบาทจริงๆ ความรู้สึกของเราสอดคล้องกับบทนั้นมาก
มิซูซาว่า : แน่นอน ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้น
นัตสึโอะ : สคริปต์ควรจบลงด้วยการกล่าวคำอำลาของพวกเขา แต่ ฉันคิดว่าความรู้สึกที่แท้จริงของเกรซเพิ่งจะไหลออกมาจากเซริซาว่า และเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เอ็ดดี้ต้องการมันก็ออกมาเช่นนั้น ขอโทษและทำให้ตอนจบของคุณมีความสุข
มิซูซาว่า : ทำหน้าเอ๋อๆ มันใช้ได้ แต่ว่ามันแสดงประสิทธิภาพที่แท้จริงออกมาไม่ได้เท่านั้นแหละ แต่การแสดงของนายจะทำให้ผู้กำกับฟัวเสียเอาได้นะ ต้องเช็คดูดีๆก่อนล่ะ โอเค
นัตสึโอะ : หืม !?
มิซูซาว่า : อย่างไรก็ตาม คุณผ่านการทดสอบนี้แล้ว ตอนนี้เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับรุ่นน้อง
นัตสึโอะ : ดีใจจนหน้าแดง แล้วก็ก้มหัวของคุณ มิซูซาว่า โดยที่มีมิยาบิได้แอบมองดูอยู่
มิยาบิ : ฟูจิอิคุง
นัตสึโอะ : เซริซาว่า ฉันกำลังหาคุณอยู่พอดีเลย มิซูซาว่าบอกฉันแล้วว่าฉันผ่านการทดสอบ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันโล่งใจมาก! ฉันคิดว่าที่ฉันผ่านมาได้ ทำให้ฉันมีกำลังใจและความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาก ขอบคุณที่แสดงกับฉัน ขอบคุณจริงๆ สุดท้าย คุณทำให้ฉันประหลาดใจเล็กน้อย ... แต่มันทำให้ตอนจบดี
มิยาบิ : เกี่ยวกับเรื่องนั้น .. ฉันบอกว่าฉันไม่ต้องการที่จะสูญเสียคุณฉันต้องการที่จะอยู่กับคุณ ..นั่นคือความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน ไม่ใช่ความรู้สึกของเกรซ ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณฟูจิอิคุง ฉันชอบคุณจริงๆฟูจิอิคุง ขอโทษ มันทำให้คุณประหลาดใจสินะ ฉันมีความสุขมากๆที่คุณตอบฉันแบบนั้น(หมายถึงในตอนแสดง) ฉันคิดว่าความรู้สึกน่าจะผ่านไปถึงคุณ แต่นั้นคุณแค่แสดงความรู้สึกของเอ็ดดี้ พรุ่งนี้ฉันขอคำตอบจากคุณได้ไหม? ในครั้งนี้คุณมีคำพูดของตัวเอง
ทุกคนกำลังเก็บของกันอยู่ นัตสึโอะได้คิดเรื่องเกี่ยวกับมิยาบิทั้งหมด(รอบยิ้มของมิยาบินั้นเหมือนรุยมาก) เช้าวันรุ่งขึ้น นัตสึโอะได้ส่งข้อความหามิยาบิ ภายในข้อความเขียนว่า สวัสดี คุณตื่นหรือยัง คุณมาพอฉันที่บนหน้าผา(เขาเรียกแบบนี้หรือป่าว ตรงจุดชมวิวของภูเขาอ่ะ ผมเรียกไม่ถูก)
นัตสึโอะ : ขอโทษที่ทำให้คุณตื่น แต่เช้า ฉันเดินไปรอบ ๆ ที่นี่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น คุณสามารถชม MT ( อันนี้คืออะไรผมไม่รู้นะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ใน Eng มันเขียนแค่ MT เลยงงๆ) จากตรงนี้คุณจะมองเห็นภูเขาไฟฟูจิอย่างชัดเจน ซึ่งมันสวยงามมาก ที่ฉันต้องการแสดงให้คุณเห็นด้วย
มิยาบิ : เดินไปรอบ ๆ คุณยังไม่ได้นอนหรือ
นัตสึโอะ : ไม่เชิง ฉันคิดเกี่ยวกับคุณ ฉันหมายความว่าเราผ่านมาด้วยกันมากมายฉันสงสัยว่าคุณรู้สึกแบบนี้ แม้ว่ามันจะน่าอายก็ตาม ขอบคุณ แค่ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถเป็นคนรักของคุณได้
มิยาบิ : มิยาบิทำหน้าเศร้านิดๆ
นัตสึโอะ : ฉันคิดเกี่ยวกับมันตลอดทั้งคืน มันเจ็บปวดและสับสนอย่างไรคุณต้องมา .. พอมองย้อนกลับไป ฉันไม่รู้ได้เป็นแบบนี้ได้อย่างไร ฉันช่างเป็นคนงี่เง่าพูดตามตรงนะ คุณเป็นคนซ่อสัตย์และเป็นนักแสดงที่ดี ฉันไม่เคยคิดว่าคุณจะมาสนใจคนอย่างฉัน ฉันไม่เหมือนที่คุณคาดหวัง อย่าเข้าใจฉันผิดมันไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบคุณ ...แต่ .. สำหรับฉันคุณเป็นแค่เพื่อนสนิทคนหนึ่ง เป็นแค่เพื่อน ฉันขอโทษ
มิยาบิ : ฉันไม่เป็นไร คุณไม่ต้องขอโทษ ฉันควรจะเป็นคนพูดขอโทษ เราเพิ่งเริ่มปีที่สองของฉันและฉันได้ทำในสิ่งที่แปลกประหลาด ฉันรู้แล้วว่าคุณรู้สึกอย่างไรจริง ๆ ฉันรู้ว่ามีความหวังไม่มาก แต่ ... ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้บอกคุณได้
นัตสึโอะ : ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆที่ฉันต้องแสดงควบคู่ไปกับคุณ หลังจากจบไปแล้วฉันหวังว่าเราจะได้กลับมาแสดงด้วยกันอีกครั้งการแสดงของคุณช่วยดึงอารมณ์ออกมามากมายจากฉันมันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้ว่าการแสดงที่สนุกสนานสามารถเป็นอย่างไรและฉันแน่ใจว่าในอนาคตมันต้องสนุกกว่านี้แน่ๆ ดังนั้นอย่าบอกฉันว่าตอนนี้สิ่งต่าง ๆ น่าอึดอัดใจ ฉันยังแสดงละครกับคุณต่อไป
มิยาบิ : ไม่เป็นไร มิยาบิยิ้มแบบเศร้าๆ และทั้งคู่ก็เดินกลับ ไปกันเถอะทุกคนกำลังจะตื่นแล้ว
นัตสึโอะ : ใช่
มิยาบิ : ฉันไม่เคยเชื่อว่าสิ่งต่าง ๆ จะเป็นเช่นนี้เมื่อหนึ่งปีที่แล้วฉันหวังว่าฉันจะกลับไปบอกตัวตนเก่าของฉัน
นัตสึโอะ : ไม่มีทางที่เธอจะเชื่อฉัน! คุณจำสิ่งแรกที่คุณพูดกับฉันได้ไหม คุณไม่สามารถเป็นนักเขียนบทละครของฉันได้หรอก เธอจำได้ไหม ?คุณยังพูดอีกว่า อยู่ใกล้คุณมีแต่เกิดเรื่องไม่ดี
มิยาบิ : มิยาบิทำหน้าแดงเพราะอาย แล้วบอกว่า เรื่องนั้น ฉันทำไปแล้วเพื่อชดเชยเรื่องในอดีต
นัตสึโอะ : คุณเป็นคนที่เริ่มพูดถึงตัวตนเก่าของคุณ!
ทุกคนกำลังเตรียมตัวขึ้นรถบัส ในรถบัส เนเนะได้คุยกับมิยาบิ
เนเนะ : นั้นเป็นผลลัพธ์ใช่ไหม มันอยู่บนสีหน้าของคุณ มิยาบิยิ้มแบบเศร้าๆแล้วเนเนะก็ปลอบมิยาบิ(เนเนะคือคนที่เยกับผู้ชายตรงทางเดิน เพื่อใครจำไม่ได้ และเป็นคนที่จะสอนแผนจับผู้ชายให้มิยาบิ แต่มิยาบิไม่สน)
ตัดมาตอนกลางคืน มิยาบิได้เจอกับยูกะ
มิยาบิ : มีอะไรหรา
ยูกะ : ฉันเพิ่งคิดว่าคุณจะต้องกลับมาตอนนี้ฉันสงสัยว่าคุณจะทำอะไร
มิยาบิ : คุณหมายถึงอะไร
ยูกะ : คุซูโอกะซัง(เนเนะ) บอกฉันแล้ว ยูกะโอบกอดมิยาบิ ฉันอยู่ที่นี่เพื่อเพื่อน ฉันทนไม่ได้ที่เห็นเธอเจ็บปวด
มิยาบิร้องไห้ออกมา แล้วคิดในใจว่า เขาทำให้ฉันรู้สึกหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน ในหัวใจฉันทุกๆเวลาฉันเห็นแต่เขา ฉันอิจฉา(น่าจะอิจฉารุย) หวังว่าฉันจะได้อยู่กับเขา ขอบคุณสำหรับ .. ความรักที่ไม่สมหวังที่เจ็บปวด
เช้าวันรุ่งขึ้น
มิยาบิ : มันดูไม่แปลกเลยเหรอ?
ยูกะ : ไม่ มันน่ารักมากเลย แต่มันไม่ล้าสมัยไปหรือ ที่ทำแบบนั้น
มิยาบิ : มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันแค่รู้สึกเหมือนการเปลี่ยนแปลง! โอ้ สวัสดีฟูจิอิคุง
มิยาบิตัดผมมาใหม่ เอาซะผมสั้นเลย ผมนี่นึกว่ารุยซะอีก นัตสึโอะทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนยิ้มให้ แล้วบอกสวัสดี
>>>>>จบตอนจ้า<<<<<
ปล. ตอนแรกคิดว่ามิยาบิจะมีโอกาสซะอีก แล้วผมก็ไม่คิดว่านัตสึโอะจะปฏิเสธมิยาบิไวขนาดนี้ บทของมิยาบิจบไวมาก
ปล. เรือมิยาบิล่มตั้งแต่ยังไม่ออกอ่าวเลย55
ปล. นัตสึโอะปฏิเสธมิยาบิไปแบบนี้หรือว่านัตสึโอะจะมีผู้หญิงในใจอยู่แล้ว เดาว่า ต้องเป็นรุยแน่นอน ต้องมาดูว่า รุยจะเป็นยังไง จะโลเลกับเชฟคาจิตะไหม ถ้าไม่โลเลก็ได้จบกับรุย แค่ถ้ารุยโลเล ก็เสร็จ ฮินะ แน่นอน
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 236 (สปอยเต็มเรื่อง)