เรากับแฟน คบกันมาประมาณ 3 ปี เคยเลิกกันไปครั้งนึง แล้วกลับมาคบกันใหม่ ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ 
แต่ช่วงหลัง 1-2 เดือนให้หลังมานี้ รู้สึกถึงความห่างเหิน อยู่ด้วยกันแต่คุยกันน้อยลง เหมือนอยู่ใช้ชีวิตเรื่อยๆกันไป
ตื่นเช้าทำงาน เจอกันหลังเลิกงาน แล้วก็นอน ผ่านไปแบบนี้ทุกวัน

จนมาเมื่ออาทิตย์ก่อน เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิม เราถามว่ายังรักกันอยู่มั้ย เค้าบอกก็คิดว่ายังรัก
แต่แค่รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีอารมณ์พิศวาส อยากอยู่ใกล้ อยากคุยด้วย อยู่กับเราเค้าดูเฉยๆนิ่งๆ แต่พอได้อยู่กับเพื่อน
ออกไปกับคนอื่นเค้าดูเป็นตัวเองมากขึ้น ส่วนนึงก็คงเป็นปัญหาสะสมของคนที่อยู่ด้วยกัน อาจจะมีพูดไม่ถูกคอกันบ้าง
มีเถียงกัน มีความคิดเห็นต่างกัน แต่เราไม่เคยใช้คำด่าแรงๆ หรือใช้กำลังใส่กัน

หลังจากครั้งนั้นเค้าก็เริ่มพูดเรื่องนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ พอเค้าพูดมาแบบนี้ คือเรารู้แหละค่ะ ว่าอาการนี้มันคือหมดรักกันแล้ว และอยากให้เราออกไปเอง
แต่คงเพราะการอยู่ด้วยกัน มันยังทำให้เค้าไม่พูดคำนั้นออกมาตรงๆ 

ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกไร้ค่า กับการอยู่กับคนที่เค้าเฉยชาใส่ รู้ทั้งรู้แต่พยายามทำตัวเหมือนปกติ พยายามเอาใจเค้ามากขึ้น ใกล้ชิดกับเค้ามากขึ้น
แต่ก็เหมือนเค้าพยายามจะปฏิเสธการกระทำนั้นจากเราเสมอ ใจนึงก็อยากออกไปให้จบๆ แต่อีกใจก็รู้ว่ายังทำใจไม่ได้ ไม่ได้เก่งขนาดนั้น
หรือถ้าไปก็ไม่พ้นเราเองที่ต้องเสียใจเอง

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้หรือมีคำแนะนำดีๆมาแบ่งปันกันหน่อยค่ะ เอาตัวเองออกจากสถานการณ์แบบนี้กันยังไง

Edit : คำผิด