สวัสดีครับ
นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมโพสนะครับหากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ ///ผมอยากได้ความเห็นของพี่ๆและมุมมองของคนมีครอบครัวและคนที่เป็นพ่อแม่แล้วด้วยครับ   จะเอาชนะใจพ่อตาแม่ยายยังไงดีครับ
.............
ขออนุญาตเล่าประวัติย่อๆนะครับ
ผมเป็นวิศวกรโยธาครับอายุ 29 จบการศึกษา ป โท ตรงสายครับ
แฟนผมเป็นแพทย์ใช้ทุนอยู่ รพ.ต่างจังหวัด(ห่างไกลความเจริญครับ) intern 3
...............
เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกันได้ 3 ปีกว่าครับพบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยครับ ตอนนั้นผมเรียนโท ใกล้จะจบและเรียนต่อ ป.เอกเลยทันที(ได้ทุนเรียนต่อฟรีค่าเทอมและค่ากืนอยู่ครับ) ตอนนั้นในใจคิดว่าถึงบ้านเราไม่ได้รวยก็หวังจะเป็น ดร.นี้ละเอาใจสู้พ่อตาแม่ยายครับ....แต่ในชีวิตเรียนจริงๆไม่ง่ายอย่างที่คิดคนที่เรียนต้องพร้อมจริงๆ อุปสรรคทำให้ผมต้องลาออกเนื่องจาก แม่ป่วย และที่บ้านต้องใช้เงินผมเป็นลูกคนเดียวครับลึกๆ ก็เสียดายเรื่องเรียน แต่พ่อแม่เราต้องมาก่อนครับก็ผ่านไป...พอครอบครัวเราอยู่ตัวผ่านวิกฤติมาก็ลองมองว่าเราอยากมีครอบครัวบ้างเราจะทำยังไง...มาถึงตรงนี้ครับ....ทางพ่อแม่แฟนยังไม่รู้ว่าผมลาออก....ส่วนแฟนก็เข้าใจครับ...(ฐานะทางบ้านผมและแฟนต่างกันเยอะครับ...รักเด็กๆ..สมัยนั้นกับตอนนี้ความกล้าหายหมดยิ่งเจอเงินเดือนแฟนกับเราห่างกัน 4-5 เท่า
ปัจจุบันอยู่บริษัทรับเหมาสร้างบ้าน เงินเดือนตามโครงสร้างบริษัทครับ)
..........
ปล.ในใจผมลึกๆผมแค่อยากดูแลเขาให้ดีและเป็นผู้นำครอบครัวเท่านั้นเองครับ..