บางครั้ง​เรารู้สึก​แบบเราไม่ควรอยู่ หรือเรากลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะ เพียงเพราะเราไม่เหมือนคนอื่น เรามีอาการซึมเศร้า​มาตั้งแต่เด็กๆ เราชอบปลีกตัวมาอยู่คนเดียว​ไม่ค่อยคุยกับใคร บางคนก็หาว่าเราเป็นบ้า บางคนบอกเรียก​ร้องความสนใจ แต่พอบอกไปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า​นะก็หัวเราะ หาว่าแต่งเรื่อง แล้วก็แกล้งพูดคำแย่ๆหรือคำที่เสียดสี บอกกับคนอื่นว่าเราโรคจิต อย่าไปยุ่ง เราอึดอัด​มากเวลาอยู่ในห้องเรียนหรือทำงานกลุ่ม เราพยายามเข้าหาเขาแต่ก็โดนกีดกัน​ เราหันเข้าหาใครไม่ได้เลย เหมือนโลกนี้คนอย่างเราไม่ควรอยู่เลย เราท้อแท้มาก เราไม่รู้​จะพูดอะไรกับใคร สิ่งที่เราเป็นมันเหมือนกับอยู่ในหลุมดำที่ยากจะขึ้นมาได้ เราแค่อยากให้ทุกคนเข้าใจเรา พยายามทำตัวร่าเริง ยิ้ม แต่เราไม่เคยยิ้มจริงๆเลยสักที😔