สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
เพราะว่าเราไปเจอ " เรื่องบังเอิญมา !!! "
หรือเราอ่านนิยายไปเอง เราเลยมโนหนักมากไปหน่อย เลยคิดว่ามันบังเอิญมากไป
เราอาศัยอยู่ภาคอิสาน จังหวัดที่อยู่ใกล้เคียงกับเมืองดอกบัว และมีชื่อจังหวัดที่อยู่สามพยางค์
เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เราไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแห่งหนึ่งในจังหวัดที่เราอยู่ ร้านอยู่ตรงข้ามโรงเรียนเทศบาล 7 ถ้าใครอยู่จังหวัดนี้จะรู้ว่าร้านไหน
โซนที่เรานั่งเป็นด้านนอกห้องแอร์ หลังจากที่สั่งอาหารอะไรไปแล้ว เราเลยเดินไปเอาน้ำมาเสิร์ฟแม่ (น้ำอยู่ในโซนห้องแอร์)
โดยที่เราเอามา มีชาอยู่สองแก้ว และแก้วน้ำเปล่าอีกสองใบ ในถาดกลมๆ สังกะสี
ด้วยความที่มันหนัก และกลัวหก เราเลยถือสองมือ พอไปถึงประตูที่ต้องเปิดออกไปข้างนอก (แม่เราเป็นหวัดเลยนั่งข้างนอกห้องแอร์)
เราคิดอยู่ว่าจะใช้เท้าเปิดดีไหม มันก็จะไม่สุภาพ และดูไม่ดีอีก และโต๊ะแถวๆ ประตูก็มีคนนั่งอยู่ คือในร้านโซนเเอร์โต๊ะเต็ม และ พนง ก็ทำงานอยู่
หันมองแล้วไม่มีใครว่างอยู่ในร้านมาช่วยเลย เลยสตรองถือมือเดียว แต่ค่อยๆทำ เพราะกลัวโชว์เด๋อในร้าน ทำตกไป อายแย่
เราก็ค่อยๆ ย่องเปิดประตู แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนโต๊ะข้างๆ ประตู มีคนบอกให้แม่ หรือ พี่สาว หรือ น้าของเค้า เปิดประตูให้
แต่ช้าไป เราเปิดเองได้ และมัวแต่หนักเลยไม่ได้หันและขอบคุณในความหวังดีนั้น
หลังจากนั้นก็กินเสร็จอะไรเรียบร้อย ก็พาแม่ไปห้างสีเขียวที่ชื่อมีความหมายในนั้นว่าดอกบัว
เราก็เจอเขาคนนั้นอีกเว้ยแก !!! ฉันจำเขาได้ ไม่รู้ว่าเขาจำฉันได้รึเปล่า
จากนั้นนี่ก็ไม่คิดอะไรเว้ย แต่เราก็คือแอบมองนางอยู่นะ ว่าจะจำเราได้ไหม แต่ก็ไม่อะไร เดินซื้อของไปจนจ่ายเงิน
ระหว่างรอคิดเงิน นี่ก็มองนั่นนี่ไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดที่นาง นางและแม่ๆ ของนางกำลังจ่ายเงินกันอยู่พอดี นี่ก็แบบอีกช็อตแล้ว
(ฉันต้องอ่านนิยายมากไปแน่ๆ ในหัวเริ่มมโนทำไมเจอบ่อยจังว่ะ คนนี้วันนี้)
พอจ่ายเงินเสร็จ นี่ก็ไม่อะไร เดินดุ่มๆ จะไปรถ ก็แวะดูนั้นนี่ พอจะเข็นออกไปที่จอดรถ เจอนางอีกแล้ว >/////<
นางจ่ายของเสร็จ ก็จะไปรถเลย ตอนแรกคิดว่าคงจอดรถคนละฝั่ง ( ที่จอดรถมีฝั่งหน้าห้าง กับฝั่งหลังห้าง ซึ่งเราจอดด้านหน้า)
แต่ผิดคาดจ้า นางก็จอดรถฝั่งหน้ากับเรา ด้วย จอดก็ล็อคตรงข้ามกัน เรานี่หืออ ทำไมเราเจอกันบ่อยจัง เราอาจจะมโนมากไปเองก็ได้
แต่ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะเราคิดว่าเขาน่ารักดีและอยากขอบคุณในความใจดีของเรา ถ้าเธออ่านอยู่ เธอต้องร้อง อ๋อ แน่ๆ ว่าเป็นเรา
5555555555555555555555555555
ปล. เขาคนนั้นใส่เสื้อสีขาว adidas เกงสีดำ ตอนกลับออกจากห้างทำไมพับขากางเกงขึ้นข้างหนึ่ง (สังเกตเห็นเพราะเดินตามตอนจะไปที่จอดรถ)
ปล. ถ้านายรู้ตัว หรือเข้ามาอ่านอย่าดุเรานะ เราแค่คิดว่านายก็น่ารักดี
ปล. อยากรู้จักนายนะ ...
ตามหาคนที่เจอกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ห้างสรรพสินค้าสีเขียวๆ ที่มีชื่อแปลว่าดอกบัว
เพราะว่าเราไปเจอ " เรื่องบังเอิญมา !!! "
หรือเราอ่านนิยายไปเอง เราเลยมโนหนักมากไปหน่อย เลยคิดว่ามันบังเอิญมากไป
เราอาศัยอยู่ภาคอิสาน จังหวัดที่อยู่ใกล้เคียงกับเมืองดอกบัว และมีชื่อจังหวัดที่อยู่สามพยางค์
เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เราไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแห่งหนึ่งในจังหวัดที่เราอยู่ ร้านอยู่ตรงข้ามโรงเรียนเทศบาล 7 ถ้าใครอยู่จังหวัดนี้จะรู้ว่าร้านไหน
โซนที่เรานั่งเป็นด้านนอกห้องแอร์ หลังจากที่สั่งอาหารอะไรไปแล้ว เราเลยเดินไปเอาน้ำมาเสิร์ฟแม่ (น้ำอยู่ในโซนห้องแอร์)
โดยที่เราเอามา มีชาอยู่สองแก้ว และแก้วน้ำเปล่าอีกสองใบ ในถาดกลมๆ สังกะสี
ด้วยความที่มันหนัก และกลัวหก เราเลยถือสองมือ พอไปถึงประตูที่ต้องเปิดออกไปข้างนอก (แม่เราเป็นหวัดเลยนั่งข้างนอกห้องแอร์)
เราคิดอยู่ว่าจะใช้เท้าเปิดดีไหม มันก็จะไม่สุภาพ และดูไม่ดีอีก และโต๊ะแถวๆ ประตูก็มีคนนั่งอยู่ คือในร้านโซนเเอร์โต๊ะเต็ม และ พนง ก็ทำงานอยู่
หันมองแล้วไม่มีใครว่างอยู่ในร้านมาช่วยเลย เลยสตรองถือมือเดียว แต่ค่อยๆทำ เพราะกลัวโชว์เด๋อในร้าน ทำตกไป อายแย่
เราก็ค่อยๆ ย่องเปิดประตู แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนโต๊ะข้างๆ ประตู มีคนบอกให้แม่ หรือ พี่สาว หรือ น้าของเค้า เปิดประตูให้
แต่ช้าไป เราเปิดเองได้ และมัวแต่หนักเลยไม่ได้หันและขอบคุณในความหวังดีนั้น
หลังจากนั้นก็กินเสร็จอะไรเรียบร้อย ก็พาแม่ไปห้างสีเขียวที่ชื่อมีความหมายในนั้นว่าดอกบัว
เราก็เจอเขาคนนั้นอีกเว้ยแก !!! ฉันจำเขาได้ ไม่รู้ว่าเขาจำฉันได้รึเปล่า
จากนั้นนี่ก็ไม่คิดอะไรเว้ย แต่เราก็คือแอบมองนางอยู่นะ ว่าจะจำเราได้ไหม แต่ก็ไม่อะไร เดินซื้อของไปจนจ่ายเงิน
ระหว่างรอคิดเงิน นี่ก็มองนั่นนี่ไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดที่นาง นางและแม่ๆ ของนางกำลังจ่ายเงินกันอยู่พอดี นี่ก็แบบอีกช็อตแล้ว
(ฉันต้องอ่านนิยายมากไปแน่ๆ ในหัวเริ่มมโนทำไมเจอบ่อยจังว่ะ คนนี้วันนี้)
พอจ่ายเงินเสร็จ นี่ก็ไม่อะไร เดินดุ่มๆ จะไปรถ ก็แวะดูนั้นนี่ พอจะเข็นออกไปที่จอดรถ เจอนางอีกแล้ว >/////<
นางจ่ายของเสร็จ ก็จะไปรถเลย ตอนแรกคิดว่าคงจอดรถคนละฝั่ง ( ที่จอดรถมีฝั่งหน้าห้าง กับฝั่งหลังห้าง ซึ่งเราจอดด้านหน้า)
แต่ผิดคาดจ้า นางก็จอดรถฝั่งหน้ากับเรา ด้วย จอดก็ล็อคตรงข้ามกัน เรานี่หืออ ทำไมเราเจอกันบ่อยจัง เราอาจจะมโนมากไปเองก็ได้
แต่ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะเราคิดว่าเขาน่ารักดีและอยากขอบคุณในความใจดีของเรา ถ้าเธออ่านอยู่ เธอต้องร้อง อ๋อ แน่ๆ ว่าเป็นเรา
5555555555555555555555555555
ปล. เขาคนนั้นใส่เสื้อสีขาว adidas เกงสีดำ ตอนกลับออกจากห้างทำไมพับขากางเกงขึ้นข้างหนึ่ง (สังเกตเห็นเพราะเดินตามตอนจะไปที่จอดรถ)
ปล. ถ้านายรู้ตัว หรือเข้ามาอ่านอย่าดุเรานะ เราแค่คิดว่านายก็น่ารักดี
ปล. อยากรู้จักนายนะ ...