บอกไว้ก่อนพ่อกับแม่เราเค้าแยกทางกันนะคะ เราอยู่กับแม่ค่ะ เริ่มตั้งแต่สมัยเราเด็กๆ พ่อกับแม่เราฝากเงินไว้ให้ในธนาคาร พอขึ้น ม.ต้น มีวันนึง แม่เรามาหาเราถึง รร เพื่อให้เราเซ็นใบถอนเงินให้แบบไม่ระบุจำนวนเงิน ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เรื่องเลยเซ็นไป พอขึ้น ม.ปลาย ทาง รร ก็ให้เปิดบัญชีกับธนาคาร รร เราก็คิดว่าจะเอาเงินในบัญชีเก่ามาเปิดแล้วใช้บัญชีเดียว เพราะเป็นธนาคารเดียวกัน ปรากฏว่าทั้งบัญชีหายหมดไม่เหลือ ถามแม่ก็ไม่ได้คำตอบ เราก็ไม่อะไร เก็บใหม่ก็ได้ พอจบ ม.6 ก็มีเงินเก็บจากธนาคาร รร ประมาณ 6000 กะว่าจะเอาไปใช้จ่ายตอนเข้ามหาวิทยาลัย ยังไม่ทันจะได้ใช้ แม่มายืมไปหมด แล้วบอกจะคืนวันนั้นวันนี้ก็ไม่ได้คืน เราเห็นเป็นแม่ก็โอเค ไม่เอาก็ได้ พอขึ้นปี 2 เราก็ไปเช่าหอนอกอยู่ พอย้ายออกได้เงินค่ามัดจำจากหอที่พ่อเราจ่ายให้ ประมาณ 12000 พอแม่รู้ว่าเรามีเงินก็โทรมายืม เอาไปอีก พูดเหมือนเดิมเลยว่าเดี๋ยวแม่จะคืน แต่ก็ไม่ได้คืน เราเลยปล่อยผ่านไปอีก พอปี 3 อันนี้พีคสุด พ่อเราซื้อสร้อยทองให้เราเป็นของขวัญวันเกิด พอแม่รู้โทรมาหาเรา แล้วบังคับให้เอาทองไปขายเอาเงินมาให้แม่ เราก็ถามว่าเอาไปใช้ทำอะไรก็ไม่ยอมบอก แค่บอกว่าลำบากมาก เราก็โอเคเอาไปขายทั้งน้ำตาเลยค่ะ ก็พ่อซื้อให้อะนะ (แล้วเป็นทองเส้นแรก ได้มาไม่ถึงอาทิตย์) สเต็ปเดิมไม่เคยได้คืน และจากวันนั้นเราไม่เคยมีเงินเก็บเลย ในบัญชีธนาคารมีเงินไม่เคยถึง 5000 ถ้าพ่อโอนเงินให้ แม่ก็จะโทรมายืมไปอีก ไม่รุ้ว่ารุ้ได้ไง ปกติแม่เราให้เงินเราใช้อาทิตย์ละ 500 ค่ะ และอยู่มหาวิทยาลัย มันก็ไม่พอค่ะ เลยโทรไปขอพ่อถึงอยู่ได้ ถ้าถามว่าทำไมไม่ทำงาน เราบอกเลยทั้งพ่อและแม่เรายื่นคำขาดไม่ให้ทำ และเราพยายามจะเก็บเงินไว้เรียนภาษาเพิ่ม ก็เก็บไม่ได้ เพราะมีเท่าไหร่แม่ก็เอาไปหมด จนปัจจุบันเราเรียนจบแล้วค่ะ เราทำใจไว้ละว่าคงไม่มีเงินเก็บอีกแน่ๆ เดือนแรกที่เราทำงานเราได้เงินเดือนน้อยมากค่ะ เพราะเราทำงานไม่เต็มเดือน เลยได้รายวัน เราก็บอกกับพ่อและแม่ว่า เดือนนี้ขอติดเงินเดือนเดือนแรกไว้ก่อนนะ เพราะถ้าให้ไปเราไม่พอใช้จนถึงสิ้นเดือนหน้าแน่ๆ สำหรับเราคิดว่าการจะให้เงินเดือนเดือนแรกกับพ่อแม่ได้ เป็นเครื่องหมายที่บอกกับเขาว่าเรายืนได้ด้วยตัวเองแล้ว และจะไม่ขอเงินอีก พ่อเราก็โอเค แม่เราก็พูดเหมือนน้อยใจว่าทำไมไม่ให้ แต่ก็โอเคนะ แล้วเรามารู้ทีหลังจากน้องว่า แม่คุยกับน้องว่า เราไม่ให้เงินแม่ตามประเพณี ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เราเสียใจมากทำไมแม่ทำกับเราอย่างนี้ ต่อหน้าเราพูดอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง ตั้งแต่ทำงานแม่เราพูดเสมอค่ะ ว่าแม่ไม่หวังเงินลูก พอเงินเดือนเดือนถัดไปออก ก็เยอะพอสมควรค่ะ เราตั้งใจไว้ละ จะให้พ่อกับแม่คนละ 5000 ให้ครอบครัวที่เค้าสนับสนุนเราอีกคนละ 1000 เพราะถือว่าเค้าทำให้เรามีวันนี้ ก็หมดไปเยอะอยู่ค่ะ แต่เราแยกเงินเก็บไว้แล้วค่ะ วันนั้นเราภูมิใจมากค่ะ ที่เราสามารถเลี้ยงตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องเป็นภาระให้พ่อกับแม่แล้ว พอผ่านไปไม่ถึง 2 วัน แม่เราโทรมาแล้วค่ะ รอบนี้เป็นเงินจำนวนมากค่ะ เป็นเงินเก็บทั้งหมดที่เรามีเลย ให้ไปนี่เรียกว่าหมดตัวคงได้ เราก็ถามว่าเอาไปทำอะไรก็ไม่ตอบค่ะ บอกว่าต้องการด่วนมากๆ ถ้าไม่ให้เดี่ยวเค้าจะมาหา คือตอนนั้นเราทำงานอยู่ค่ะ จับรายละเอียดไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เราก็กลัวคำว่าเค้าที่แม่พูดนี่จะเป็นเจ้าหนี้รายวัน  กลัวแม่จะเป็นอันตราย เลยให้ไป พอตกกลางวันเราก็เค้นถามสิคะ ไม่ยอมบอกค่ะ แล้วมาโกรธเราว่าแม่ลำบากแค่ไหนลูกไม่รู้หรอก เราเลยถามแม่กลับว่าแล้วทำไมแม่ไม่บอกตั้งแต่ตอนนี้ สุดท้ายแม่ก้ไม่ยอมบอกอยุ่ดี ว่ามีปัญหาอะไร เราถามต่ออีกว่ามีหนี้ที่ไหนอีก จำนวนเท่าไหร่ก็ไม่ยอมบอก บอกเราว่าหมดแล้ว แต่ที่เรารู้มามีอีกแน่ๆ และตอนนี้เราก็ตามใช้หนี้ก้อนนั้นให้อยู่ค่ะ แม่บอกว่าไม่อยากให้ลูกเครียด แต่ตอนนี้เราเครียดเต็มๆค่ะ ที่เราจะถามเพื่อนๆในพันทิป ก็คือจะทำยังไงให้แม่พูดความจริงกับเราคะ เราอยากรู้ปัญหาที่เผชิญอยู่ แล้วก็จะทำยังไงให้แม่หยุดยืมเงินเราคะ ตอนนี้เราลำบากมากจริงๆ ต้นเดือนแท้ๆ แต่เหลือเงินไม่ถึง 10000 ค่าหอก็ยังไม่ได้จ่าย เราไม่ได้เห็นแก่ตัวนะคะ แต่เราคิดว่าการจะช่วยคนอื่นเราต้องไม่ลำบาก ตอนนี้ทุกข์มาตกที่เราเต็มๆ แม่บอกจะคืน ทำให้เราหวังแล้วมันก้จางหายไปค่ะ ตอนนี้เรากินมาม่าทุกมื้อแล้วค่ะ