เรารู้จักกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงค่ะ เขาเป็นคนที่เก่งมากกถือว่าเป็นไอดอลของเราเลยค่ะ เรานับถือและชื่นชมพี่เขามากถึงขั้นปลื้มเลยค่ะ 

เราเคยพูดกับเพื่อนสนิทเราค่ะว่าพี่เขาเท่ห์จังเลยนู้นนี่พี่เขาเก่งมาก แล้วมันก็ชอบมาแซวเราค่ะว่าเราชอบรุ่นพี่ แต่เป็นการแซวที่ตลกมากค่ะเราเลยนับมุขมันตลอด ทำเป็นเขินเวลาที่พี่เขาเดินผ่านเฉพาะที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนนะคะ เพราะเราแค่เล่นมุขกันขำๆ แล้วก็คุยเล่นกันพี่เขาเป็นของชั้นนู้นนี่ตามภาษา ย้ำนะคะเราแค่ปลื้มที่พี่เขาเก่งแต่ไม่ได้ชอบ

จนวันนึงพี่เขาเดินผ่านห้องแล้วเพื่อนสนิทเราเลยเรียนกว่าโน้นๆพี่โน้นๆ จนพวกเพื่อนผู้ชายเราเห็นค่ะซึ่งเพื่อนผู้ชายของเราทุกคนสนิทกับรุ่นพี่คนนี้มาก ตอนนั้นเราก็แกล้งเขินเล่นหัวเราะกับเพื่อนเหมือนเดิมค่ะไม่ได้คิดอะไร

แต่ปัญหามันอยู่ที่พวกเพื่อนผู้ชายมันไปบอกรุ่นพี่ว่าเราชอบเขานี่สิคะ 

ทุกอย่างพังไปเลยค่ะ เราไม่กล้าสู้หน้ารุ่นพี่เลยไม่ใช่เพราะเขินนะคะ มันเหมือนเรารู้สึกว่าเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้อ่ะค่ะ เพราะพี่เขามีแฟนอยู่แล้วด้วยมั้งคะ

แล้วที่เราอยู่มันเหมือนชมรมอ่ะค่ะเป็นครอบครัวแล้วต้องเจอพี่เขาทุกวันเพราะอยู่ชมรมเดียวกันอาจารย์ประจำชมรมก็เคร่งมากเลยค่ะ เรากลัวว่าถ้าอาจารย์รู้มันขะเป็นเรื่องใหญ่แล้วเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในชมรมด้วยค่ะถ้าเขารู้เขาจะมองเรายังไง เราอยากเป็นน้องที่ให้พี่เขาสอนเหมือนเดิม แต่พี่เขาจะมองเราเป็นยังไงคะ