ผมกับแฟนคบกันได้11เดือนจะเข้าปีแล้วเราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งหลายอย่างลำบากก็ด้วยกัน เธอเป็นคนที่เข้าใจผมมากที่สุด เธอเป็นเหมือนแสงสว่างให้ผมอยากอยุ่ต่ออยากทำไรให้มีเป้าหมายมากขึ้น แต่ช่วงที่ผมขึ้นมหาลัยปี1แต่เธอขึ้นม.6เธอบอกกลับผมตลอดว่าเครียดเรื่องมหาลัยผมเข้าใจเธอเพราะว่าเธออยากเข้ามหาลัยดีผมกับคบกันแรกๆก็มีทะเลาะกันบ้างแต่ช่วงหลังๆเราเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น แต่แล้วอยุ่มาวันนึงเธอถามผมว่า อยุ่คนเดียวได้ไหมแล้วเธอก็บอกเลิกกับผมซึ่งตอนนั้นความรู้สึกผมเหมือนทุกอย่างพังทลาย ผมบอกขออยุ่ต่อได้ไหมแต่เธอบอกว่าไม่อยากเครียดมากกว่านี่ เธอบอกเลิกกันแล้ว ก็คุยกันได้แต่สถานะไม่เหมือนเดิม ผมก็บอกกลับเธอว่าผมจะรอเธอจนติดมหาลัย แต่เธอกลับบอกว่าอย่ารอเลย ผมควรจะทำยังไงดีให้เธออยุ่กับผม
ผมรักเธอมากผมไม่อยากมีใครอีกแล้วนอกจากเธอ ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่ แต่เธอบอกเลิกเสร็จคุยกันปกติแต่สำหรับผมเธอนั้นได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
เธอตอบผมช้ากว่าเมื่อก่อนมาก บทสนทนาก็สั้นลงทุกที ผมทำใจไม่ได้จริงๆ