สวัสดีค่ะ จะมาแชร์ประสบการค่ะ เราเรียนอยู่ม.2 เหตุการตอนนั้นเกิดขึ้นตอนเราอยู่ม.1 เราแอบชอบครูฝึกสอนที่เป็นผู้หญิงอยู่คนหนึ่งเขาสอนวิชาคณิตศาสตร์ วันแรกที่เขาเข้ามาเราก็ไม่รู้สึกอะไรแต่พอเรียนกับเขาไปนานๆก็รู้สึกชอบเขาขึ้นมา ครูเขาเป็นคนน่ารักแก้มเยอะแถมเป็นอิสลามส่วนเราเป็นพุทธ เราก็คิดว่ามันไม่เหมาะสมแถมครูเขายังชอบผู้ชายแต่เราก็ยังชอบครูเขา วันเกิดเขาเราก็ซื้อกำไรข้อมือให้เขาเขาขายเป็นคู่เราก็เลยได้มาสองอันครูเขาอันนึงเราอันนึง วันถัดมาเป็นวันกีฬาสีครูเขาอยู่คนละสีกับเราก็แอบไปหาเขาอยู่บ่อยๆ วันนั้นเราไส่กำไรไปด้วยที่นี่ครูเขาก็เห็นแต่ไม่พูดอะไร(ครูเขาเป็นคนฟอร์มเยอะ) เราก็เห็นเขาไส่แล้วเราก็รู้สึกดี ดีใจที่เขาไส่ของที่เราให้ ตอนแรกเราไม่กล้าแอดเฟสครูเขาไป จากวันกีฬาสีเราาก็แอดครูเขาไปแล้วเราก็ได้คุยกัน แล้วก็เริ่มคุยกันแทบทุกวัน เราเป็นคนตลกก็เลยชอบหยอดมุกครูเขาไปเรื่อยแต่ละมุกมันก็จะเขิลๆหน่อย แต่ที่ร.ร.ครูเขาก็ไม่ค่อยคุยกับเรามาก ครูเขาก็ชอบให้เราไปตรวจการบ้านช่วย เทอมสองเราตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์มากขึ้นแต่เราก็ชอบทำเป็นไม่เข้าใจเพื่อที่ครูเขาจะได้เรียกไปสอนตัวต่อตัว ตอนวันเกิดเรามันตรงกับวันกิจกรรมร.ร.เขาก็จะเปลี่ยนฐานกันไปเรื่อยเราก็เลยได้เจอครูเขาแค่ครั้งเดียว ตอนแรกเราคิดว่าครูเขาจำวันเกิดเราไม่ได้ เราก็แอบน่อยๆนิด ประมาณทุ่มกว่าๆครูเขาก็มา HBD จ้าาา ตอนนั้นเขินมากกกเขินจนทำอะไรไม่ถูก เวลาเราเป็นแผลครูเขาก็คอยถามว่าเป็นอะไรเจ็บไหม อะไรประมาณนี้ มีอยู่วันหนึ่งเราแคปที่เราคุยกับครูเขาในแชทเราแค่แขปไว้เฉย เราจะส่งรูปการบ้านให้ครูเขาแต่เราดันส่งรูปท่เราคุยกับครูเขาไปเราบอกว่าเราส่งผิด แต่ครูเขาไม่เชื่อครูเขาโกรธมากไปร.ร.ครูเขาก็ไม่คุยกับเราเลยเราก็เลยไปง้อไปขอโทษครู แล้วเราก็ดีกัน ถัดมาวันปัจฉิมเราก็ซื้อตุ๊กตาให้เขาทำของให้ครูเขาตอนอำลาเราก็ร้องให้ตามเขาเราเสียใจมากที่ครูเขาจะต้องไปแล้ว แต่เราไม่ได้ให้ของตอนนั้นเราเอาขึ้นไปให้ครูเขาที่ห้องสมุดแต่ครูเขาไม่อยู่เราก็เลยขึ้นไปห้องวิชาการครูเขาอยู่ห้องวิชาการ ที่นี้เพื่อนครูเขาที่เป็นครูฝึกสอนด้วยกันก็พูดว่า :เธอชื่อp ใช่ไหม(ชื่อสมมติ) เราก็เลยบอกว่าค่ะ ครูคนที่เป็นเพื่อนครูเขาก็บอกว่า :รู้ไหมครูเธออะ ไม่ให้ฉันเข้าไกล้เธอ. คือตอนนั้นเราเขินมากแต่เราต้องเก็บอาการไว้ พอครูเขาลงมาห้องสมุดเราก็เอาของไปให้ แล้วเพื่อนครูเขาก็ลงมาพอดีก็แซวเรากับครูเขา เราก็เขินแต่เราต้องเก็บอาการ วันถัดมาเราต้องไปแข่งนาตะมวยไทยที่ต่างจังหวัดครูเขาก็คอยถามเราว่ากินไรยังปวดหัวไหมเป็นห่วงนะ เราก็เขินๆหน่อย มาถึงวันที่ครุเขาต้องกลับไปบรรจุที่ต่างจังหวัด เราก็จะเสียหน่อยๆ แต่ครูเขากยังทักมาถามทักมาคุยเราก็ทักไปเหมือนเดิม บางวันเราก็ให้ครูเขาสอนอันที่เราไม่เข้า มาวันหนึ่งเราตัดสินใจบอกความในใจกับครูเขา😢เราก็บอกว่าเราขอโทษที่คิดเกินเลยกับเขาแต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรยังเป็นครูกับลูกศิษย์เหมือนเดิม แต่เราไม่ได้อยากเป็นครูกับลูกศิษย์ไงเราก็ได้แค่เอออ่อไปตามนั้น เพราะมันยังดีที่ได้คุยดีกว่าไม่ได้คุย จากวันนั้นก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่เราก็ได้คิดแค่ครูกะลูกศิษย์ จนมาถึงทุกวันนี้เราก็ยังคุยกับครูเขาเหมือนเดิม แต่มันก็เศร้าอยู่ดี เห้ออ. .จบ.  มาแชร์กันนะ