ขออนุญาติสอบถามนะคะอันนี้เราอยากจะรู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไรอะค่ะคือเราได้รู้จักกับคนๆนึงที่เค้าเป็นเพื่อนกับเราแต่เราแทบจะไม่เคยคุยด้วยกับเค้าเลยอะค่ะคือเค้าอยู่กลุ่มที่แบบค่อนข้างแบบหื่นกามสุดๆไปเลยอะค่ะแต่เค้าไม่ค่อยแสดงออกมาเท่าไหร่นักคราวนี้เราได้ลองมาถือพานคู่กันอะค่ะตอนซ้อมวันแรกเราชวนเค้าคุยแต่เค้าไม่คุยกับเราเลยอะค่ะเราก็แบบกะว่าจะถ่ายรูปหลุดเค้าตอนเค้าหลับอะค่ะแต่เค้าดันตื่นสะก่อนเราเลยรีบเก็บโทรศัพย์ใส่กระเป๋าแล้วตั้งใจฟังที่อาจารย์พูดต่อแต่คราวนี้วันจริงคือเราก็นั่งตามปกติอะค่ะแต่คราวนี้เราก็ชวนเค้าคุยเรื่องตัวเค้าเองค่ะเราเห็นเค้ายิ้มและหัวเราะด้วยเราแอบมองเค้าเป็นระยะๆและปลายหางตาก็เห็นเค้ามองเราด้วยคือเค้าก็กวนตีนเราอะเหมือนตอนที่เราหมดเรื่องคุยเค้าก็จะเริ่มกวนประสาทให้เราสนใจพอเราคุยด้วยก็ยิ้มแต่พอเราคุยกับเพื่อนผู้ชายข้างๆเค้าก็เริ่มประชดเราเมื่อเราคุยกับเค้าใหม่เค้าก็ไล่ให้เราไปคุยกับอีกคนแต่พอจบงานเรากับเค้าก็แยกย้ายกันไปเราก็ทำตัวปกติกับกลุ่มเพื่อนเราเค้าก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเค้าแต่เรากลับรู้สึกว่าเราชอบรอยยิ้มเค้ามากชอบทุกอย่างที่เค้าทำในวันถือพานเลยแต่คราวนี้มีเพื่อนเราคนนึงชอบคนๆนี้เหมือนกันตอนแรกเราก็ปกตินะแต่ตอนนี้รู้สึกอยากเจออยากคุยอยากให้ยิ้มให้อีกอะมันเรียกว่าความรู้อะไรหรอคะคือเราไม่แน่ใจว่ามันเป็นยังไงมากกกว่าอะค่ะขอความกรุณาช่วยตอบแบบไม่ด่าเราด้วยนะคือเราไม่รู้จริงๆอะ ปล.เค้าเป็นแบบจำพวกมนุษย์เงียบอะนะคะ
แบบนี้เรียกว่าอะไร