เริ่มเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันได้จะ2ปีแล้ว แฟนผมเด็กกว่า
ตั้งแต่คบกันมาเราก็อยู่ด้วยกันมาตลอด แทบจะตัวติดกันตลอดเวลา
เพราะช่วงแรกที่คบกันเราทำธุรกิจร่วมกันคือการขายออนไลน์
แต่พอมาช่วงหลังๆกิจการไม่ค่อยดีเศษฐกิจย่ำแย่ขายไม่ไดเลย

ผมกับแฟนเลยหาช่องทางใหม่ ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น แต่รายได้ลดลงมาก
แฟนผมเลยไปสมัครงานและได้เข้าทำงานครับ ส่วนผมก็ขับรถหาเงินรายวัน
พอได้อยู่แต่ก็แทบจะไม่เหลือเลยเพราะค่าใช้จ่ายเยอะพอสมควร
ช่วงที่แฟนผมทำงานผทไปรับไปส่งทุกวัน บางวันก็ไม่ได้ไปเพราะผมกลับมาไม่ทัน
ชีวิตผมตกต่ำมากจากที่เคยมีก็หมด สภาพจิตใจย้ำแย่มาก ผมเครียดในทุกวัน
เพราะผมอยากมีอนาคตที่ดี เลี้ยงดูคนที่ผมรักได้ ผมยอมทำทุกอย่างเหนื่อยแค่ไหน
ผมก็ยอม รถที่ผมขับไปหาเงินต้องบอกก่อนนะครับว่าเป็นรถของแฟน
เขาออกตอนช่วงที่เราขายของได้เยอะๆ ชื่อเป็นชื่อแฟนคนเดียวครับ
เพราะผมก็ไม่ไกด้ช่วยออกค่ารถอะไร แต่มีบ้างเล็กๆน้อยๆ อีกอย่างแฟนผม
เขาอยากมีมานานแล้ว ผมเลยโอเคแต่ก็ช่วยในเรื่องอื่นพวกประกันและค่าดูแลรถ
เพราะผมใช้รถเขาผมก็ต้องช่วยรับผิดชอบด้วย 

เริ่มต้นจากที่ผมล้มเหลวในการทำธุรกิจออนไลน์จนเป็นคนขับรถต๊อกต๋อย
หาเช้ากินค่ำ เงินที่หามาน้อยเท่าตัว จากที่อาทิตย์ละเป็นหมื่นกลับเหลือเพียง
อาทิตย์ละ3-4พัน ชีวิตผมหาจุดยืนไม่ได้เลย ผมทำทุกอย่างที่จะได้เงิน
ลองไปขายของกินที่ตลาดก็เจ๋ง เพราะไม่มีคนซื้อ 
จะไปทำงานก็ไม่ได้เพราะไม่มีเงินกินช่วงระหว่างเดือน
คงสงสัยใช่ไหมครับแล้วแฟนไม่ช่วยเลยหรอ  แฟนผมเงินเดือนไม่มากครับ
แค่เงินเดือนหักทุกอย่างไหนจะค่ารถก็หมดแล้ว  และแม่เขาก็ยังคอยช่วยเหลือด้วย
ผมรู้สึกละอายใจไม่น้อยที่เอาเขามาแล้วไม่สามารถดูแลได้
ทุกวันผมมีแต่ความเครียด ส่วนตัวผมก็มีค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้แต่นั่นแหละครับ
ผมหามาได้ผมหทดไปต่อวันเพราะผมไม่อยากให้แฟนผมลำบาค
แล้วผมก็บ่นว่าเงินก็หามาได้เยอะแต่ทำไม่เงินถึงไม่เหลือเลย
ผมเครียดเพราะหาค่าใช้จ่ายไม่ทันจริงๆ แต่กับกลายเป็นว่าผมกำลังดึง
ความเครียดมาสู่แฟนผม เพียงเพราะผมแค่ต้องการให้ช่วยคิดว่าเงินมันหายไปไหน
ให้ช่วยกันประหยัด เพราะไม่ได้มีแบบแต่ก่อน 

ช่วงนั้นเราทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องเดิมๆซ้ำๆอยู่ด้วยกันมีแต่ความเครียด
จนมาถึงจุดที่เลิกกัน ตอนนั้นแฟนผมบอกว่าแม่ของเขาจะเอาไปอยู่ด้วย
ที่ต่างประเทศ ตอนนั้นผมไปไม่ถูกเลย ผมถามเขาว่าแล้วผมล่ะ
เขาก็บอกว่าถ้าไปก็คงต้องเลิกกันเพราะเขาไม่อยากให้ใครมารอ
ผมตอนนั้นไม่อยากเสียเธอไปจริงๆ พยายามอ้วนวอนให้เธออยู่
ผมบอกผมจะสร้างอนาคตให้ได้ เธอจะได้ไม่ลำบาค
เธอกับบอกมาว่าเธอเบื่ออะไรเดิมๆเธออยากเจอสิ่งใหม่ๆสภาะแวดล้อมใหม่ๆ

ตอนนั้นผมเสียใจมากได้แต่ทำใจแล้วมาประจวบกับเพื่อนผมให้ไปออกรถเป็นเพื่อน
ที่ต่างจังหวัดซึ่งเธอบอกกับผมว่าถ้ากลับมาแล้วไม่เจอเธอผมอยู่ได้ใช่ไหม
ผมเลยไม่พูดอะไรเพราะผมกำลังทำใจอยู่ได้แต่บอกว่าถ้ากลับมาไม่เจอก็คงต้องจบจริงๆ

หลังจากนั้นผมก็ไปกับเพื่อนครับผมกับแฟนก็ยังติดต่อกันปกติเพราะผมเพราะผม
เป็นห่วงเธอมาก เราไม่เคยได้จากกันเลย แล้วยิ่งอยู่คนเดียวผมยิ่งห่วงเรื่องความปลอดภัย
เธอก็คุยกับผมปกตินะ แต่ก็ยังไม่เหมือนเดิม พอผ่านวันที่ผมต้องกลับผมมาแค่วันเดียวนะ
วันที่กลับแฟนผมพูดจากับผมดีมาก ราวกับคนละคนถามไถ่ตลอดจะถึงกี่โมง
ตอนนั้นผมดีใจมากนะที่แฟนรู้สึกเป็นห่วง ผมเลยรายงานตลอดว่าอยู่ไหน
เธอก็ถามผ่านเพื่อนผมบ้าง ว่าถึงไหนแล้วเพราะผมตอบช้า ผมเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร
พอใกล้ถึงเราก็คุยกันมาตลอดทางว่าอยู่ตรงนี้ๆนะ ผมคิดมาตลอดว่าแฟนผมรออยู่ที่ห้อง
แต่พอตอนผมใกล้ถึงผมบอกว่าผมใกล้ถึงละนะ เธอก็รีบโทรมาหาผมแล้วบอกว่าอยู่ไหนแล้ว
เธอดูตกใจมากผมก็ถามไปว่าอยู่ไหนแฟนผมบอกว่าเธอออกมาส่งงานให้พี่ที่งานร้านคอม
ซึ้งผมก็เอ๊ะใจว่าจะออกมาทำไมทั้งๆที่ห้องก็มีคอม แฟนผมบอกว่าเห็นผมบอกว่ามันเสียเลยไม่ได้เปิด
แต่ก็กำลังจะกลับแล้วอีกแปบคงถึงให้รอไหม ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องแต่ผมก็ยังไม่จบ
เพราะว่าแฟนผมไม่เคยออกจากบ้านคนเดียวเวลาดึกและตอนนั่นมันเที่ยงคืน
พยายามถามหาความจริงว่าไปไหนไปกับใคร เธอก็บอกว่าไปส่งงานจริงๆ
ไม่เชื่อใจกันเลยหรอ ด้วยความที่ผมเหนื่อยผมเลยโอเคไม่ถามอะไรต่อ

หลังจากนั้นไม่นานพี่ของผมโทรมาบอกว่าขอเบอร์เพื่อนของผมหน่อย
มีเรื่องจะคุยด้วยให้ผมเอาเบอร์ให้ผมก็ไปหาให้และส่งไป
พอหลังจากนั้นไม่นานเพื่อนผมก็ทักมาว่าอยู่ไหนผมบอกว่าใกล้ถึงแล้ว
แล้วมันก็ถามหาแฟนผมว่าอยู่ไหนผมเลยบอกว่าอยู่ที่ห้องแล้ว
เห็นว่าออกมาส่งงาน  แล้วเพื่อนผมก็ถามแปลกๆว่า 
เรื่องน้องยังโอเคกันดีไหม ผมก็บอกว่าก็โอเคนะวันนี้น้องดีกับกูมาก
เพื่อนผมยังถามไม่หยุดแล้วถ้ามันจะไปจริงๆจะอยู่ได้ใช่ไหม
ตอนนั้นผมก็บอกไปว่าไม่รู้เหมือนกันกูก็ทำดีที่สุดแล้ว
มันก็บอกว่าโอเคกูเป็นห่วงนะ ยังมีกูบราๆและจบบทสนทนา

พอผมมาถึงห้องก็เจอแฟนผมเธอทำตัวปกติทุกอย่างจนมาถึงตอนนอน
เธอเลยถามว่าจะเอายังไงเรื่องของเรา ผมก็บอกว่าแล้วแต่เลย
เพราะคำตอบของผมคือต้องการมีเธอ แต่แล้วบทสนทนาก็จบเพราะมันดึกแล้ว
พรุ่งนี้แฟนผมต้องไปทำงาน เลยแยกย้ายกันตอน ตื่นมาก็เหมือนเดิมครับ
ผมไปส่งเธอไปทำงาน พอกลับมาที่ห้องป้าผมโทรมาบอกว่าป้าก็ไม่อยากยุ้งนะ
ถามว่าผมได้คุยกับพี่หรือยัง ผมก็บอกว่ายังมีอะไรหรอ ป้าผมบอกว่าพี่ผมเห็นแฟนผม
ไปกับใครไม่รู้ ผมพอได้ยินไม่รีรอโทรไปหาพี่เลยเพราะเมื่อคืนมันตะหงิดใจตั้งแต่แรก

พอโทรไปบอกว่ามีอะไรเล่ามาให้หมดพี่ผมถามว่าน้อยมีเพื่อนแถวนี้ไหม
รูปร่างประมาณนี้ๆ ผมบอกไปว่าไม่มีเพราะที่นี่เธอมีแค่ผมคนเดียว
ส่วนเพื่อนที่ทำงานก็ไม่มีเพราะถ้ามีเธอจะต้องบอกผมตลอด
พี่ก็พูดต่อว่าพี่ไปเจอแฟนผมมาที่ร้านข้าวไม่รู้เธอเห็นพี่ไหมแต่ที่ไปมีหลายคน
นั่งกินกันเป็นกลุ่มแต่แฟนผมกับคนนั้นขี่รถมอไซส์นั่งมาด้วยกันสองคน
พี่ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยโทรหาผมขอเบอร์เพื่อยสนิทผมเมื่อคืน
ว่าจะเอาไงดีจะบอกไหม ซึ่งผมไม่แปลกใจเลยทำไมทุกคนดูเป็นห่วงผมมาก

พอหลังจากรู้เรื่องทั้งหมดผมเลยทักแฟนไปว่ามีอะไรจะบอกพี่ไหม
เมื่อคืนไปไหนกับใคร เธอยังยืนยันคำเดิมไม่ได้ไปไหนก็ไปส่งเมล์
ผมเลยบอกกับไปว่าโอเคงั้นเราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะถ้าจะเลือกโกหก
และบอกไปว่าผมรู้ว่าจริงหมดแล้ว แค่อยากรู้ว่าใครแฟนผมเหมือนตกใจเล็กน้อย
เลยบอกว่าเพื่อนไม่มีอะไร ผมเลยถามไปว่าเพื่อนคือใครเธอก็บอกว่าเพื่อน
ชื่อ....คือแฟนเก่าครับ ตอนนั้นผมใจสะลายมากไม่คิดว่าจะทำกับผมได้ขนาดนี้
ผมถามทำไมต้องทำแบบนี้กับผม เธอยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้มีอะไรไม่กล้าบอก
เพราะกลัวจะคิดมากเรื่องนี้แม่ก็รู้และแม่บอกว่าไม่ต่องบอกผมเดี๋ยวผมจะไม่สบายใจ

เราทะเลาะกันแรงจนผมไม่เอาเธอแล้วเธอก็ขอโทษและบอกว่าเธอไม่ได้นอกใจผมนะ
และมีผู้ใหญ่ไหนจะยายเขามาคุยกับผมอีกว่ามันเป็นเพื่อนกันบ้านใกล้กัน เขาไปแถวนั้น
เลยชวนน้องไปกินข้าวไม่มีอะไร แฟนผมก็บอกว่าเธอถามแล้วว่าไปกี่คนเขาก็บอกว่าหลายคน
ถ้าไปสองคนเธอไม่ไปนะเขาก็โอเค ตอนนั้นผมสับสนมากไม่รู้จะเชื่อใครดี
แต่ทางบ้านผมคือไม่เอาแฟนผมแล้ว เพราะพี่แท้ๆผมเป็นคนเจอกับตาและเรื่องก็
ไปถึงทุกคนในครอบครัว ในขณะที่แฟนผมกำลังเก็บเสื้อผ้าผมได้แต่คิดจะเอายังไงดี
เพราะผมไล่เธอไปเองและเธอก็ต้องไปเพราะผมไล่แล้ว ผมช่วยเก็บของทุกอย่าง
จนมาส่งถึงรถ แฟนผมบอกให้ขึ้นมาด้วยหน่อยผมก็ขึ้นและขับเลยบ้านไปอีกนิด
เพื่อจอดรถคุยกัน พอคุยกันไปคุยกันมาผมเลยตัดสินเลือกที่จะง้อครับ ผมพยายาม
ใช้เหตุผมมากกว่าความรู้สึก และนึกถึงตอนแรกที่คบกันแฟนผมเคยเล่าให้ฟังถึงแฟนเก่า
คนนี้ว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆเป็นคนบ้านเดียวกันมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกัน
อีกอย่างเลิกไปนานแล้วไม่ใช่แฟนที่เพิ่งเลิกก่อนมาคบกับผม

ผมกับเธอปรับความเข้าใจกันอีกครั้งและจะเริ่มต้นใหม่และผมจะทำให้ดที่สุด
ผมบอกว่าผทจะไปขอยายเธอหมั้นไว้เลยนะ แต่ผมขอเก็บเงินสร้างตัวก่อน
เธอก็ไม่ขัดอะไรและก็ขอบคุณผมที่ยังให้เธออยู่ด้วย เพราะไม่งั้นจะต้องเสียคน
ที่รักเธอสุดหัวใจไปจริงๆแน่ 

หลังจากจบเรื่องไปไม่นานทุกอย่างโอเคครับผมค่อยๆปรับอะไรที่มันดึงเกินไป
เพราะหลังจากที่จบเรื่องนี้มีอะไรให้คิดเยอะเลย ว่าชีวิตเราจะอยู่แบบนี้ไม่ไดแล้ว
ผมพยายามขับรถให้มากขึ้นและหาทุนมาทำอะไรให้ลงตัว
แต่มันก็ไม่ง่ายๆอย่างที่คิด เพราะรายจ่ายเหมือนเดิทเยอะมาก
ผมเหนื่อยมากผมอยากได้กำลังใจจากแฟนซึ้นผมไม่เคยได้รับเลย
เธอได้แต่บอกสู้ๆอดทนเอาเนอะ แต่ไม่เคยถามผมสักคำว่าผมเหนื่อยไหม
วันนี้เป็นไงบ้าง ผมได้แต่ถามเธอและเธอก็เล่าแต่เรื่องที่ทำงานว่าเครียดมาก
ผมเลยไม่กล้าที่จะเอาเรื่องของผมเข้าไปเพราะไม่อยากให้เป็นแบบเดิม
เครียดแบบเดิมผมไม่อยากให้เธอคิดว่าอยู่กับผมแล้วตึงตลอดเวลา

จนมาถึงจุดพีคครับห่างจากเหตุการณ์แรกไม่นาน
ช่วงนี้แฟนผมจะหงดหงิดใส่ผมบ่อยมาก และไม่อยากยุ้งกับผมเลย
กลับมาก็จะติดแต่โทรสัพซึ่งอ้างว่าคุยกับแม่บ้าง
อยู่ที่ทำงานไม่ได้เล่นบ้าง ผมเลยไม่วุ่นวายต่างคนต่างอยู่
และผมก็กลับบ้านดึกขึ้นบางทีไปรับแฟนแล้วก็ออกไปหาเงินต่อ 
จนมาถึงวันที่ผมรู้สึกว่าทำไมผมยิ่งทำมันก็ยิ่งดูไม่มีค่าอะไรเลย
ผมพูดอะไรไปเธอก็มองว่าผมคิดลบกับเธอไปหมดทั้งๆที่ผมหวังดี
เถียงกันไปมากลับมาเครียดเหมือนเดิม

จนวันนึงเพิ่อนสนิทผมมาหาที่ห้องมากินอยู่ปกติตามประสา
พอถึงวันกลับตอนนั้นผมหลับอยู่แฟนผมไปสระผม 
พอเสร็จก็ขึ้นห้องมาเพื่อนผมจะกลับพอดีแฟนผมเลยไปส่ง
เพื่อนมันก็บอกว่ากลับแลเวนะผมก็ตอบรับไป
ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่แต่ผมตื่นตอนแฟนขึ้นมา
และถามว่าไปไหนมาทำไมนานจังเธอบอกว่า
ไปเช็ครถมารถสกปกมากผมเลยไม่อะไรและเธอก็ไปคุยกับแม่
ที่โทรมาทันใดนั้นเพื่อนของผมก็ทักมาว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
ผมถามว่าเรื่องอะไรมันก็ถามผมว่าน้องมีใครเปล่าวะ
ตอนที่ไปส่งมันอยู่ที่รถกำลังเตรียมของหลังตากแยกกับแฟนผม

ต้องบอกก่อนนะครับว่าที่จอดรถเป็นลานกว้างจะมีที่จอดแบบรายวันกับรายเดือน
ซึ้งเพื่อนผมจอดรายวันแต่ห่างกันไม่มากกับรายเดือน 
พอหลังจากที่แยกกันมันก็อยู่ที่รถแล้วแฟนผมเดินมาพอดี
แต่มันเธอวิดีโอคอลกับใครอยู่ไม่รู้ พอเห็นเพื่อนผมก็ดูตกใจและ
เอามือถือลงทำเป็นเช็ดหน้าจอเพื่อนผมก็ไม่อยากอะไรเลยบอกว่าพี่กลับละ
แฟนผมก็เดินไปที่รถและแยกกัน

พอผมได้ยินที่เพื่อนเล่าผมก็เริ่มวางแผลว่าจะต้องดูมือถือเธอ
ตอนแรกผมไม่อยากคิดมากเรื่องพวกนี้เพราะผมกำลังหมกหมุนอยู่กับ
เรื่องชีวิตและการหาเงิน ผมได้แต่สังเกตุตอนเธอคุยกับแม่
เธอเปิดโฟนคุยอยู่นอกระเบียงแต่มือเธอก็แชทตลอดเวลา
ผมเลยคิดว่าคงต้องมีอะไรแล้วล่ะเลยรอเธอคุยเสร็จก่อน
หลังจากเธอคุยกับแม่สัก รู้สึกเหมือนว่าแบตเธอจะหมด เธอก็เข้ามาคุยในห้อง
 แต่ผมสังเกตได้ว่า เวลาที่เธอคุยอยู่ เธอจะดูหน้าจอตลอด

 จนพอเธอวางสาย เธอก็มาตอบแชทแม่เธอ ทันใดนั้น ตอนที่เธอกำลังแชทอยู่
ผมก็ไปคว้าโทรศัพท์เธอมา และถามว่าคุยกับใคร เธอก็บอกว่าเธอคุยกับแม่
แต่ตอนที่ผมคว้ามานั้น โทรศัพท์มันล็อคแล้ว ผมเลยบอกให้เธอปลดล็อคโทรศัพท์
และมันก็ติดรหัสตรงการเข้า Line ผมเลยบอกว่าให้เธอปลดล็อคให้
 เธอก็ไม่ยอม ตอนนั้นผมรู้แล้วว่าเธอมีคนอื่นแน่นอน ผมเลยถามกลับไปว่า
 ทำแบบนี้กับผมได้อย่างไร ผมไม่ยอมให้โทรศัพท์เธอจนกว่าเธอจะเปิดให้
 เธอก็ไม่ยอมเปิดให้ ผมก็สุ่มรหัสไปเรื่อยๆ โดยทำการให้มันผิดพลาดน้อยที่สุด
ผมไม่รู้หรอกว่าเธอตั้งรหัสอะไรไว้ แต่ด้วยจากสัญชาตญาณ ผมก็เคยนอกใจแฟน
หลังจากที่ผมได้เข้าไปอ่านไลน์ทั้งหมด ผมรู้ทั้งหมดแล้วว่าเธอมีคนอื่น เป็นคนที่ทำงาน
คำพูดคำจาที่คุยกันนั้น มันคือการจีบกันเลย ผมเจ็บทุกคำพูดที่เขาคุยกัน
พ่อผมอ่านเสร็จผมก็ออกจากห้องน้ำมา และถามเธอว่าจะเปิดให้เมื่อไหร่
 เธอก็ยังปฏิเสธที่จะไม่เปิดให้ผม และผมก็ถามว่ามีคนอื่นใช่ไหม
เธอเลยตอบปัดไปว่าใช่มีคนอื่น เพราะเธอคงรู้ว่าไม่มีหลักฐาน เลยพูดแบบตัด
ทั้งๆที่เธอไม่รู้เลยว่าผมรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ผมแค่อยากจะดูว่าเธอจะแถว่าอะไร
สุดท้ายเธอก็ไม่ยอมบอก ไม่ยอมเปิดให้ และมีการทำร้ายร่างกายผม เพื่อแย่งชิงโทรศัพท์
จนก่อนไปทำงานผมเลยตัดสินใจให้โทรศัพท์เธอไป และเธอก็รู้ว่าผมรู้หมดแล้ว