ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน ว่าตัวเองพยายามจะเป็น Minimalist หรือเป็นพวกกลัวการลงหลักปักฐานกันแน่

ทำ 3 ปี ไม่คิดอยากซื้อของใหญ่ๆ รู้สึกว่าข้าวของเป็นภาระ ไม่อยากซื้อรถ ไม่อยากซื้อบ้าน ยังไม่คิดมีแฟน
ไม่ยึดติดกับงานที่ทำอยู่ ทำงานมา 3 ปี เปลี่ยนงานมา 3 ที่

ข้าวของทุกอย่างต้องสามารถใส่ในกระเป๋าแบคแพคขนาด 40L ได้หมดในใบเดียว
คือเวลาจะย้ายหอ เก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋า เดินไปขึ้น BTS ได้เลย

โต๊ะทำงานของเพื่อนร่วมจะมีข้าวของเยอะ
ส่วนของผมมีแค่คอมของบริษัท 1 เครื่อง ดินสอ 1 แท่ง เครื่องคิดเลข 1 ตัว
หัวหน้าก็เคยถามว่า ทำไมผมถึงทำตัวเหมือนพร้อมจะไปตลอดเวลา
แต่ผมก็โอเคกับงานที่ทำอยู่ และทำงานได้ดีในระดับที่บริษัทพอใจ

ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันก็จะมีแค่ค่าเช่าห้อง กับค่ากิน เดินไปทำงาน ที่เหลือคือเก็บเป็นเงินออม กับซื้อกองทุน
ตอนนี้ออมได้ประมาณ 8 แสน ตั้งใจว่าอีก 10 เดือนจะเก็บให้ครบ 1 ล้านแรก
แต่หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าแล้วว่าชีวิตจะเอายังไงต่อดี
ทุกวันนี้ก็ไม่ถึงกับทุกข์ร้อนอะไร รู้สึกว่าแบบนี้ก็สบายและคล่องตัวดี
แต่การทำตัวเหมือนชนเผ่าเร่ร่อน บางทีก็ทำให้รู้สึกไร้เป้าหมาย และเหงาอย่างบอกไม่ถูก

ใครเป็นหรือเคยเหมือนผม รบกวนขอความเห็นหน่อยครับ ยังมองอนาคตตัวเองในระยะยาวไม่ออก