มุมเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก
เมื่อวานเพิ่งจะผ่านวันคล้ายวันเกิดของเรา
ทุกๆปีจะมีเพื่อนมากมายเข้ามาอวยพร เราก็อวยพรเพื่อนๆกลับไป
และทุกๆปีเช่นกันที่แม่ให้พรเราบอกรักเรา และเราเองก็บอกรักแม่กลับไป

เราไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่เราอายุ 10 ขวบ
พ่อแม่แยกทางกัน
พ่อเสียไป 1 ปี 14 วัน แล้วล่ะ

ไม่แปลกไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นสำหรับกระทู้นี้
แต่แค่อยากจะบันทึกไว้และอยากให้ทุกๆคนรู้ว่า

แม่เราความจำดีที่สุดในโลก(แม่ของทุกคนก็น่าจะเช่นกัน)
แม่เรียนจบแค่ ป.4
แม่ไม่เล่นอินเตอร์เน็ต
แม่ไม่ต้องจดไว้ในกระดาษ
แต่เมื่อวานพอเราโทรหาแม่แต่เช้าตรู่
ประโยคแรกที่ได้ยินคือ "สุขสันต์วันเกิดนะ แม่ไม่มีอะไรจะให้ แต่แม่รักลูกนะ"

นี่ไม่ใช่ปีแรก แต่แม่จำวันเกิด จำเรื่องราวทุกๆอย่างของลูกทุกคนได้เสมอ

เมื่อวานเป็นครั้งแรกเราปิดทุกทางเกี่ยวกับวันเกิดของเรา
คนอื่นๆไม่มีใครจำวันเกิดเราได้เลย ไม่เสียใจนะ

แค่อยากบอกให้โลกรู้ว่า แม่เราความจำดีที่สุด ไม่ต้องมีเครื่องมือเตือนความจำใดๆ

ขอให้ทุกๆคน นึกถึงแม่ให้มากๆ ทำเพื่อแม่
ความจำความรักของแม่ปราศจากซึ่งเงื่อนไขใดๆจริง