กระทู้แรกของผม....

บ้านคือ....ศูนย์รวมของความสุข ญาติมิตร เพื่อนสหาย

หอพักคือ...ที่ซุกหัวนอน ที่ทำงาน ทีผ่อนคลาย

สำหรับผมคอนโดก็คือหอพัก ผมไม่เปรียบเป็นบ้าน

เพราะคำว่าบ้านสำหรับผมคือจุดที่ ที่เรามีความสุขมีครอบครัวพี่น้อง มีผืนดินให้เหยีบ มีที่ให้ปลูกผัก ปลูกต้นไม้ ก็ย่างว่าล่ะครับชีวิตคนชานเมืองคำว่าบ้านจึงผูกเรื่องราวต่างๆ ไว้มากมายตั้งแต่เกิดจนถึงโต ทำให้ห้องขนาด 27-29 ตรม. ผมจึงเรียกว่าหอ

ก่อนซื้อคอนโดผมก็ยุหอกับคนข้างๆ (ข้างๆ) จ่ายค่าเช่าเดือนๆ 4,000+++ มาหลายปีจนวันนึงถามคนข้างๆ ว่า จะจ่ายค่าเช่าแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนทำไมไม่หาคอนโดหรือบ้าน มือสองผ่อนเดือนละ4-5 พันอยู่ จากนั้นก็หายุนานจนได้คอนโดเก่าย่านตลิ่งชันมีตึกเดียว 250 ห้อง ดูราคาและทำเลแล้วก็พอได้อยู่ ไม่ไกลจากหอเดิมเท่าไหร่เข้าออกสะดวก ไม่วุ่นวาย คอนโดค่อนข้างเก่าแต่นิติดูแลดีทาสีตึกทำให้ดูไม่เก่ามากค่าส่วนกลางก็ไม่แพง ผ่อนเดือนละ 3,500+
ถือว่าดีกว่าเช่า

มาดูสภาพห้องดีกว่า

ทางเข้าห้อง เจ้าของห้องเดิมให้ตู้ 2 ใบนี้

เตียง+ที่นอน+โต๊ะเครื่องแป้งก็ให้
แอร์ก็ให้
ให้ตู้เย็นด้วย
ซิ้งล้างจานก็ให้
ของที่เจ้าของเดิมให้ไว้ เราก็ส่งต่อให้ญาติ และให้เขามาขนเอาไป จะเหลือไว้แค่ ซิ้งล้างจาน กับตู้เย็น

มาดูห้องกันต่อเลย 
ทางเข้าเมื่อเดินเข้าห้องมา ห้องจะโทนสีขาว ตรงข้างประตูมีสวิตเปิดปิดไฟ และมีตู้ไฟติดพนัง(น่ากลัวมาก ) สายภายในห้องเป็นการเดินสายไฟ สองเส้น แต่ตรงตู้ไฟมีสายกราด์ว
ผนังข้างห้องคานค่อนข้างใหญ่
อีกฝั่ง คานจะเล็กกว่าครึ่งนึง ข้างล่างมีการตอกกิ๊ฟเดินสายไฟสายอินเตอร์เน็ต สายทีวี และเคเบิ้ลจาน (รื้อออกหมด)
หลังห้อง จะมีห้องน้ำกับระเบียง ตรงห้องน้ำ สีผนังจะลอกและร่อนออกมาเนื่องด้วยความชื้นก็ลอกสีกันไป
เพดาน ไม่มีฝ้า เป็นพื้นเทดั้งเดิมมีตระขอแขวนพัดลมเพดาน
ห้องน้ำ...ตามสภาพครับ ค่อนข้างเก่ามาก
มาที่ระเบียงครับ กระเบื้องที่ปูไว้เริ่มร่อน...(ไม่ร่อนได้ไงปูทับสีไม่มีการสกัดเลย อย่างไงก็ร่อน)
ตู้ไฟที่บอกว่าน่ากลัว...เป็นไงน่ากลัวไหม