สวัสดีค่ะ คุณย่ามีอาการปวดท้อง แน่นท้อง และคิดเสมอว่าตัวเองเป็นโรคกระเพาะค่ะ  เลยไม่ยอมไปส่องกล้องตรวจให้ละเอียด จนในที่สุด อาการปวดก็เพิ่มมากขึ้นเลยยอม และบทสรุปที่ คุณหมอแจ้งว่ามีก้อนมะเร็งที่กระเพราะอาหารค่ะ เราตัดสินใจกันว่าจะไม่บอกย่า เพราะย่าอายุเยอะแล้ว (79ปี) และเป็นคนเครียดง่ายค่ะ ชอบวิตกกังวล ช่วงก่อนที่เข้าไปตรวจ CT Scan และระหว่างรอผลว่าสรุปเป็นมะเร็งระยะไหนแล้ว ก็มีการบอกคุณอาหนูว่าถ้ารู้ว่าเป็นมะเร็งจะกินยาฆ่าตัวตาย ทุกคนในครอบครัวได้ยินแบบนี้ก็เลยตัดสินใจที่จะไม่บอกคุณย่าค่ะ สรุปผลออกมาคุณย่าเป็นมะเร็งระยะ 4 แล้ว และมีการกระจายไปที่ตับประมาณ 25% ต้องทำการผ่าตัดเอาก้อนเนื้อที่กระเพาะออก และตัดส่วนที่ลามที่ตับออกด้วย แต่ที่บ้านทุกคนคุยกันและได้ผลสรุปว่า น่าจะให้ย่าตัดเอาก้อนเนื้อมะเร็งที่กระเพราะออกอย่างเดียวค่ะ เพราะกลัวย่าทนความเจ็บจากแผลผ่าไม่ไหว คุณหมอเลยแนะนำให้ทำผ่าตัดแบบส่องกล้องค่ะ แผลจะได้เล็กและหายไว และทางครอบครัวก็ไม่ได้บอกคุณย่าน่ะค่ะ ว่าจะมีผ่าตัดจนถึงวันผ่าตัดจริงเลยให้คุณหมอแจ้งว่าเป็นโรคกระเพาะและมีแผลอยู่คุณหมอจะเย็บให้จะได้หายคุณย่าก็เลยยอมค่ะ ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี คุณย่าพักพื้นที่โรงพยาบาลประมาณ 2 อาทิตย์ ก็กลับบ้าน ทุกคนในครอบครัวก็ สบายใจว่าไม่ต้องบอกย่าเรื่องโรคเค้าน่าจะมีกำลังใจสู้ แต่ปรากฏว่าไม่นาน คุณหมอที่ทำการผ่าตัดคุณย่าก็แจ้ง ให้พาคุณย่าไปหาหมอสำหรับดูความเรียบร้อยของแผล และแผนการรักษาต่อ ที่นี้ทางครอบครัวก็ยังยืนยันที่จะไม่บอกคุณย่า แต่ปัญหาคือคุณย่าเริ่มมีอาการเจ็บปวดมากขึ้น นอนไม่ค่อยหลับ กินไม่ได้เกิน 3 คำ แล้วจะมีอาการอ้วก มีแสลดในคอเยอะมาก ช่วงขาไม่ค่อยมีแรง และ กระหายน้ำบ่อยค่ะ วันที่ไปพบคุณหมอ เค้าบอกให้ครอบครัวแจ้งคนไข้ และถามถึงความต้องการในการรักษาว่าจะรับคีโมไหม หรือปล่อยไปตามอาการขอโรคแล้วค่อยกินยาแก้ไขไป ตอนนี้ทุกคนเครียดมากค่ะ เพราะคุณย่าปฏิเสธ แม้จะกินน้ำผักปั่น น้ำผลไม้ ผมไม้ หรือ น้ำต้นอ่อนสาลีที่คั้นให้โดยให้เหตุผลว่า ดื่มไปแล้วแสบท้อง เพราะน้ำผมไม้เป็นกรดไม่ดีต่อ โรคกราะเพาะ และก็ไม่ยอมกินยานอนหลับเพราะย่าบอกกินยาเยอะแล้วเดียวกัดกระเพราะอีก คุณย่าอยากให้ไปซื้อย่าแก้อักเสบให้เพราะคิดว่าแผลในกระเพาะติดเชื้อเลยเจ็บ และปวดท้อง อีก 3 วันจะต้องพาคุณย่าไปหาหมอเพราะอาการแย่ลงทุกวันค่ะ แต่สิ่งที่ทุกคนเครียดก็คือควรบอกคุณย่าดีไหมว่าเค้าเป็นโรคอะไร เพื่อเค้าเปิดใจรับการรักษา แต่ก็หยุดคิดไม่ได้ค่ะ ที่คุณย่าเคยพูดไว้ว่าถ้ารู้ว่าเป็นจะแอบกินยาฆ่าตัวตาย เพราะคุณย่าเคยไปเยี่ยมคนรู้จักที่เป็นมะเร็งแล้วเค้าทรมานมากค่ะ คุณย่าก็เลยน่าจะฝั่งใจว่าโรคนี้เป็นแล้วทรมานค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์ช่วยแชร์ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ปล. ใครมีข้อมูลแนะนำในการดูแลผู้สูงอายุที่ป่วยเป็นโรคมะเร็ง ทั้งด้านร่างกาย และจิตใจ ช่วยแนะนำด้วยน่ะค่ะ และก็ข้อมูลในส่วนของผู้ที่ดูแลผู้ป่วยค่ะ ควรต้องเตรียมตัวแบบไหนบ้างค่ะ ช่วงนี้ที่บ้านเครียดกันทุกคนเลยค่ะ