เข้าเรื่องเลยนะครับ
เเฟนผมกับผมอยู่กินกันมาประมาณ 7 ปีครับ (ยังไม่ได้เเต่ง) เเยกออกมาอยู่บ้านของตัวเองประมาณปีที่5ครับ เนื่องจากเเฟนผมเธอบอกว่าอึดอัดที่ต้องอยู่กับเเม่ผม ( เเม่ผมเป็นคนตระหนี่มากๆ เคี่ยวสุดๆ ซึ่งตรงนี้ผมยอมรับว่าจริงแต่ผมก็รับได้ ) เเต่เเฟนผมเธอรับไม่ได้ เเละชอบเถียงเเม่บ่อยๆ ผมก็จะว่าเธอที่เธอเถียงเเม่ทุกครั้งตอนอยู่กัน 2 คนนะครับ ผมไม่เคยว่าเธอต่อหน้าคนอื่น ซึ่งก็จะจบที่ทะเลาะกันทุกครั้ง
คือสถานการณ์ตอนนี้ คือผมรับรู้ว่าเเฟนผมจะอยู่บ้านเดียวกับเเม่ผมไม่ได้ เธอไม่ชอบเเม่ผมทำให้ผมรู้สึกเเย่มากๆเลยครับ มันเป็นปัญหาคาราคาซังมานาน ใจนึงผมก็คิดจะเลิกกับเธอ เพราะยังไงผมก็ต้องดูเเลพ่อเเม่ผมอยู่เเล้ว เเต่อีกใจนึงกับเเฟนคนนี้ ผมก็รักเธอครับ เราก็ผ่านอะไรลำบากๆมาเยอะครับ สู้กันมาด้วยกัน ร้องไห้ หัวเราะด้วยกัน เเต่ผมก็รับเธอไม่ได้ในเรื่องที่เธอไม่ชอบเเม่ผม ผมควรจะทำยังไงครับ ผมอึดอัด รู้สึกเเย่ ไม่รู้จะปรึกษาใคร
ปัญหาเเฟนกับเเม่ ไม่เข้าใจกัน กลุ้มใจมากครับ
เเฟนผมกับผมอยู่กินกันมาประมาณ 7 ปีครับ (ยังไม่ได้เเต่ง) เเยกออกมาอยู่บ้านของตัวเองประมาณปีที่5ครับ เนื่องจากเเฟนผมเธอบอกว่าอึดอัดที่ต้องอยู่กับเเม่ผม ( เเม่ผมเป็นคนตระหนี่มากๆ เคี่ยวสุดๆ ซึ่งตรงนี้ผมยอมรับว่าจริงแต่ผมก็รับได้ ) เเต่เเฟนผมเธอรับไม่ได้ เเละชอบเถียงเเม่บ่อยๆ ผมก็จะว่าเธอที่เธอเถียงเเม่ทุกครั้งตอนอยู่กัน 2 คนนะครับ ผมไม่เคยว่าเธอต่อหน้าคนอื่น ซึ่งก็จะจบที่ทะเลาะกันทุกครั้ง
คือสถานการณ์ตอนนี้ คือผมรับรู้ว่าเเฟนผมจะอยู่บ้านเดียวกับเเม่ผมไม่ได้ เธอไม่ชอบเเม่ผมทำให้ผมรู้สึกเเย่มากๆเลยครับ มันเป็นปัญหาคาราคาซังมานาน ใจนึงผมก็คิดจะเลิกกับเธอ เพราะยังไงผมก็ต้องดูเเลพ่อเเม่ผมอยู่เเล้ว เเต่อีกใจนึงกับเเฟนคนนี้ ผมก็รักเธอครับ เราก็ผ่านอะไรลำบากๆมาเยอะครับ สู้กันมาด้วยกัน ร้องไห้ หัวเราะด้วยกัน เเต่ผมก็รับเธอไม่ได้ในเรื่องที่เธอไม่ชอบเเม่ผม ผมควรจะทำยังไงครับ ผมอึดอัด รู้สึกเเย่ ไม่รู้จะปรึกษาใคร