สวัสดีค่ะ เราอายุ 26 ปีนะคะ วันนี้จะมาขอความเห็น + แชร์ประสบการณ์กันค่ะ เผื่อจะเอาไปใช้กะบตัวเองได้บ้าง
เราเครียดค่ะ เพราะรู้สึกว่าเบื่อบ้าน รู้สึกไม่ดีเลย
คือเบื่อคนในบ้านค่ะ ในบ้านมีพ่อ แม่ เรา น้องอีกสองคน มันเบื่อค่ะ แต่ไม่ได้เกลียดอะไรนะคะ
เรารุ้สึกที่บ้านไม่มีความสุขเลย ทุกคนมีแต่อารมณ์ negative หัวร้อน รุนแรง ประชดประชันกันตลอด เราจะเป็นคนเก็บเงียบมาตลอดค่ะ เพราะตอนเด็กๆถ้าพูดหรือให้ความเห็นขณะที่ผู้ใหญ่พูดหรือสอน ก้จะบอกว่าเถียงค่ะ อยากเป็นเด็กดีของพ่อแม่ ก้เลยมีอะไรก้ เงียบไว้ตลอดค่ะ
พอโตขึ้นมา เรารุ้สึกว่า มันไม่ใช่และ มันไม่จำเป็น หลายครั้งที่เราทำแบบนี้เพราะมีเหตุผลของเรา กลับโดนดุ ตะคอก หรือประชดใส่ว่าเป็นคนไม่รักครอบครัว ไม่มีน้ำใจ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล็กๆค่ะ แต่พอเจอหลายๆครั้ง ก้รู้สึกแบบ เบื่ออ่ะ ไม่อยากอยู่บ้านเลย ตัวอย่างเช่น
ล้างรถค่ะ พ่อชวนเราและน้องไปล้างรถค่ะ น้องมันก้ไป แต่เราบอกว่าเราไม่ไป เพราะเราสระผมแล้ว อีกอย่างปกติเราเป็นคนล้างค่ะ ล้างคนเดียว แต่เห็นว่านี่ก้ล้างสองคนแล้ว ก้เลยขออยุ่ในบ้านทำอย่างอื่น และก้เพราะสระผมแล้ว (เราเป็นคนผมหนามาก สระทีลำบากและแห้งนานมากค่ะ) แม่ก้มาบอกว่า ทำไมไม่ไปช่วยพ่อล้าง เราก้บอกเหตุผลเราไป แม่ก้ว่าๆๆๆ แล้วก้บอกว่า ทำไมเป็นไม่มีน้ำใจ เราก้ตอบกลับไปแบบดีๆนะคะ ใจเย็นมากว่า สระผมล้ว แล้วพ่อมีน้องช่วยแล้ว ขอทำอย่างอื่นอะไรก้ว่าไป แม่ก้บอกว่า แล้งน้ำใจ เด็กไม่ดี เราก้ตอบกลับว่า ทุกอย่างที่ผ่านมา เราไม่เคยปฏิเสธเลย ล้างให้ตลอด ต่อให้พรุ่งนี้ต้องไปทำงานหรืออ่านหนังสือสอบ ก้ทำให้ แค่ครั้งนี้ปฏิเสธ แม่ตัดสินว่าเป็นคนไม่ดีเลยหรอ แม่ตอบว่าใช่ เราก้บอกว่าแม่ตัดสินจากการกระทำเพียงครั้งเดียวเลยหรอ แม่ก้บอกว่าต่อไปนี้ไม่ต้องมาใช้รถนะ (เสียงแบบตะโกน โกรธๆ) .....เรางงมากค่ะ ตรรกะคือ? และโมโหด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก้ต้องไปล้างรถให้ค่ะ
หรืออีกเรื่องค่ะ พอดีมันมีคนที่ติดหนี้พ่อค่ะ พ่อให้เราเปนคล้ายๆแบบเลขาค่ะ คอยดีล คอยคุย คอยจิกเงินให้ แต่ความจริงคือก้แค่ใช้ไลน์ของตัวเองค่ะ แล้วก้พิมพ์คำพูดของพ่อลงไป เพราะถ้าพิมพ์อะไรลงไปโดยที่เขาเห็นว่าไม่ครบ ไม่ดี เขาก้จะเทศน์ยาวๆเลยค่ะ 30 นาทีถึง 1 ชม.ได้ ทีนี้ลูกหนี้ก้ตอบกลับมา พ่อก้นั่งดูทีวีอยุ่ เราก้เลยเข้าไปบอกว่าเขาตอบกลับมาแล้วนะ จะตอบกลับไปว่าอะไรดี คือนึกออกมั้ยคะ นังดู i can see ur voice เราก้คิดว่าว่างดิค่ะ ตอนแรกพ่อก้ตอบว่าไม่ต้องพิมพือะไรลงไป เราก้ถามต่อว่าจะให้เปิดเพื่อขึ้นว่า read มั้ย? พ่อก้บอกว่าคิดแปป พอเราถามอีกที พ่อตอบกลับมาแบบหงุดหงิดอ่ะค่ะว่า จะทำไมอะไร ก้ไม่ต้องตอบไง เราก้บอกว่า ไม่ได้ตอบ แต่จะขึ้นว่า read มั้ย พ่อก้ตอบแบบหงุดหงิดกว่าเดิมค่ะ ว่าไม่รุ้ ไม่มีสมาธิหรอตอนนี้ ฮึ่ยยยย แบบนี้อ่ะค่ะ งงมั้ยคะ ทำไมต้องตะคอก?
แต่ความรุ้สึกมันไม่ได้มีแค่วงอย่างเดียวค่ะ มันเบื่อออออค่ะ แบบตื่นเช้าขึ้นมา แทบไม่ได้มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เอาเวลาให้ครอบครัวหมด แต่ทำอะไรก้โดนว่า ไม่พอใจ ไม่ฟังเหตุผล พูดอะไรไม่ได้เลยค่ะ เวลาพ่อแม่มีปัญหากัน ก้มานั่งว่าให้เราฟัง เราก้คิดนะว่า ถ้าพูดต่อหน้ากัน ปัญหาจบแล้ว เพราะเราก้ไม่สามารถเอาไปบอกอีกฝ่ายให้ได้หรอกค่ะ ไม่ได้อยุ่ในเหตุการณ์ และก้ต้องเป็นกลาง เวลาของในบ้านเสียหาย โทษลูกอย่างเดียว คือแบบ เห้ยยย ไม่มีกล้อง ไม่มีลายมือ dna โทษลูกละ
เราเข้าใจนะคะ มันอาจจะเป็นภูเขาน้ำแข็งที่ว่าแบบ ที่เขาระบายอารมณ์ออกมาแบบนี้ เพราะลึกๆมีปัญหา ปมด้อย หรืออะไรซ่อนอยู่ แต่...เรา ต้องมารองรับอารมณ์พวกนี้ด้วยหรอคะ เคยคิดค่ะว่าเป็นลูก ทำอะไรไม่ได้ เป็นพ่อแม่ เราต้องรับให้ได้ แต่มันก้มีความคิดอีกแบบค่ะว่า มันเป็นเรื่องของความเชื่ออ่ะค่ะ ว่าต้องรับให้ได้ ทั้งๆที่เราคิดว่าถ้าพวกเขาเปิดใจ ฟังเรา ปัญหาพวกนี้มันแก้ได้อ่ะค่ะ เราอยากกลับไปเป็นบ้านที่ดีเหมือนเดิมค่ะ มากๆ แม้ตอนนี้มันจะเป็นความทรงจำลางๆมากก้ตาม
ปล
1. พ่ออายุ 55 แม่ 54 ค่ะ
2. เราอายุ 26 ปี การงานมั่นคงมากค่ะ ช่วยเหลือตัวเองมาตลอด เพราะเป็นลูกคนโต
3. นี่แค่ตัวอย่างนะคะ วันๆนึงเจออะไรแบบนี้เกือบทั้งวันค่ะ เป็นมา 3-4 เดือนแล้ว
ยังไงก้ ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นนะคะ ใครมีประสบการณ์แบบเรา รบกวนแบ่งปันกันด้วยนะคะ แล้วแก้ไขยังไงกันบ้าง จะได้เอาไปใช้กับตัวเองบ้างค่ะ
ใครเคยเบื่อบ้านบ้างคะ ขอความเห็นและแชร์ประสบการณ์กันค่ะ
เราเครียดค่ะ เพราะรู้สึกว่าเบื่อบ้าน รู้สึกไม่ดีเลย
คือเบื่อคนในบ้านค่ะ ในบ้านมีพ่อ แม่ เรา น้องอีกสองคน มันเบื่อค่ะ แต่ไม่ได้เกลียดอะไรนะคะ
เรารุ้สึกที่บ้านไม่มีความสุขเลย ทุกคนมีแต่อารมณ์ negative หัวร้อน รุนแรง ประชดประชันกันตลอด เราจะเป็นคนเก็บเงียบมาตลอดค่ะ เพราะตอนเด็กๆถ้าพูดหรือให้ความเห็นขณะที่ผู้ใหญ่พูดหรือสอน ก้จะบอกว่าเถียงค่ะ อยากเป็นเด็กดีของพ่อแม่ ก้เลยมีอะไรก้ เงียบไว้ตลอดค่ะ
พอโตขึ้นมา เรารุ้สึกว่า มันไม่ใช่และ มันไม่จำเป็น หลายครั้งที่เราทำแบบนี้เพราะมีเหตุผลของเรา กลับโดนดุ ตะคอก หรือประชดใส่ว่าเป็นคนไม่รักครอบครัว ไม่มีน้ำใจ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล็กๆค่ะ แต่พอเจอหลายๆครั้ง ก้รู้สึกแบบ เบื่ออ่ะ ไม่อยากอยู่บ้านเลย ตัวอย่างเช่น
ล้างรถค่ะ พ่อชวนเราและน้องไปล้างรถค่ะ น้องมันก้ไป แต่เราบอกว่าเราไม่ไป เพราะเราสระผมแล้ว อีกอย่างปกติเราเป็นคนล้างค่ะ ล้างคนเดียว แต่เห็นว่านี่ก้ล้างสองคนแล้ว ก้เลยขออยุ่ในบ้านทำอย่างอื่น และก้เพราะสระผมแล้ว (เราเป็นคนผมหนามาก สระทีลำบากและแห้งนานมากค่ะ) แม่ก้มาบอกว่า ทำไมไม่ไปช่วยพ่อล้าง เราก้บอกเหตุผลเราไป แม่ก้ว่าๆๆๆ แล้วก้บอกว่า ทำไมเป็นไม่มีน้ำใจ เราก้ตอบกลับไปแบบดีๆนะคะ ใจเย็นมากว่า สระผมล้ว แล้วพ่อมีน้องช่วยแล้ว ขอทำอย่างอื่นอะไรก้ว่าไป แม่ก้บอกว่า แล้งน้ำใจ เด็กไม่ดี เราก้ตอบกลับว่า ทุกอย่างที่ผ่านมา เราไม่เคยปฏิเสธเลย ล้างให้ตลอด ต่อให้พรุ่งนี้ต้องไปทำงานหรืออ่านหนังสือสอบ ก้ทำให้ แค่ครั้งนี้ปฏิเสธ แม่ตัดสินว่าเป็นคนไม่ดีเลยหรอ แม่ตอบว่าใช่ เราก้บอกว่าแม่ตัดสินจากการกระทำเพียงครั้งเดียวเลยหรอ แม่ก้บอกว่าต่อไปนี้ไม่ต้องมาใช้รถนะ (เสียงแบบตะโกน โกรธๆ) .....เรางงมากค่ะ ตรรกะคือ? และโมโหด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก้ต้องไปล้างรถให้ค่ะ
หรืออีกเรื่องค่ะ พอดีมันมีคนที่ติดหนี้พ่อค่ะ พ่อให้เราเปนคล้ายๆแบบเลขาค่ะ คอยดีล คอยคุย คอยจิกเงินให้ แต่ความจริงคือก้แค่ใช้ไลน์ของตัวเองค่ะ แล้วก้พิมพ์คำพูดของพ่อลงไป เพราะถ้าพิมพ์อะไรลงไปโดยที่เขาเห็นว่าไม่ครบ ไม่ดี เขาก้จะเทศน์ยาวๆเลยค่ะ 30 นาทีถึง 1 ชม.ได้ ทีนี้ลูกหนี้ก้ตอบกลับมา พ่อก้นั่งดูทีวีอยุ่ เราก้เลยเข้าไปบอกว่าเขาตอบกลับมาแล้วนะ จะตอบกลับไปว่าอะไรดี คือนึกออกมั้ยคะ นังดู i can see ur voice เราก้คิดว่าว่างดิค่ะ ตอนแรกพ่อก้ตอบว่าไม่ต้องพิมพือะไรลงไป เราก้ถามต่อว่าจะให้เปิดเพื่อขึ้นว่า read มั้ย? พ่อก้บอกว่าคิดแปป พอเราถามอีกที พ่อตอบกลับมาแบบหงุดหงิดอ่ะค่ะว่า จะทำไมอะไร ก้ไม่ต้องตอบไง เราก้บอกว่า ไม่ได้ตอบ แต่จะขึ้นว่า read มั้ย พ่อก้ตอบแบบหงุดหงิดกว่าเดิมค่ะ ว่าไม่รุ้ ไม่มีสมาธิหรอตอนนี้ ฮึ่ยยยย แบบนี้อ่ะค่ะ งงมั้ยคะ ทำไมต้องตะคอก?
แต่ความรุ้สึกมันไม่ได้มีแค่วงอย่างเดียวค่ะ มันเบื่อออออค่ะ แบบตื่นเช้าขึ้นมา แทบไม่ได้มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เอาเวลาให้ครอบครัวหมด แต่ทำอะไรก้โดนว่า ไม่พอใจ ไม่ฟังเหตุผล พูดอะไรไม่ได้เลยค่ะ เวลาพ่อแม่มีปัญหากัน ก้มานั่งว่าให้เราฟัง เราก้คิดนะว่า ถ้าพูดต่อหน้ากัน ปัญหาจบแล้ว เพราะเราก้ไม่สามารถเอาไปบอกอีกฝ่ายให้ได้หรอกค่ะ ไม่ได้อยุ่ในเหตุการณ์ และก้ต้องเป็นกลาง เวลาของในบ้านเสียหาย โทษลูกอย่างเดียว คือแบบ เห้ยยย ไม่มีกล้อง ไม่มีลายมือ dna โทษลูกละ
เราเข้าใจนะคะ มันอาจจะเป็นภูเขาน้ำแข็งที่ว่าแบบ ที่เขาระบายอารมณ์ออกมาแบบนี้ เพราะลึกๆมีปัญหา ปมด้อย หรืออะไรซ่อนอยู่ แต่...เรา ต้องมารองรับอารมณ์พวกนี้ด้วยหรอคะ เคยคิดค่ะว่าเป็นลูก ทำอะไรไม่ได้ เป็นพ่อแม่ เราต้องรับให้ได้ แต่มันก้มีความคิดอีกแบบค่ะว่า มันเป็นเรื่องของความเชื่ออ่ะค่ะ ว่าต้องรับให้ได้ ทั้งๆที่เราคิดว่าถ้าพวกเขาเปิดใจ ฟังเรา ปัญหาพวกนี้มันแก้ได้อ่ะค่ะ เราอยากกลับไปเป็นบ้านที่ดีเหมือนเดิมค่ะ มากๆ แม้ตอนนี้มันจะเป็นความทรงจำลางๆมากก้ตาม
ปล
1. พ่ออายุ 55 แม่ 54 ค่ะ
2. เราอายุ 26 ปี การงานมั่นคงมากค่ะ ช่วยเหลือตัวเองมาตลอด เพราะเป็นลูกคนโต
3. นี่แค่ตัวอย่างนะคะ วันๆนึงเจออะไรแบบนี้เกือบทั้งวันค่ะ เป็นมา 3-4 เดือนแล้ว
ยังไงก้ ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นนะคะ ใครมีประสบการณ์แบบเรา รบกวนแบ่งปันกันด้วยนะคะ แล้วแก้ไขยังไงกันบ้าง จะได้เอาไปใช้กับตัวเองบ้างค่ะ