เราคบกับผู้ชายคนนึงมา 9 ปีแล้วค่ะเรามีแฟนคนนี้เป็นแฟนคนแรกและเป็นทุกอย่างของเรา พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็กค่ะ 
แม่แต่งงานใหม่ไปอยู่ต่างประเทศ พี่น้องไม่มี เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก ไม่ว่าจะทุกข์ร้อน ร้ายดี เค้าอยู่ข้างๆเราเสมอ เราอยู่ด้วยกันมา 9 ปีแทบไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ
เราสนิทกับที่บ้านแฟนเรามากค่ะ เพราะเราไม่มีครอบครัวอยู่ที่นี่เลย เราเลยเคารพพ่อแม่เค้าเหมือนพ่อแม่เรา เราสองคนตัดสินใจทำธุรกิจด้วยกัน โดยตกลงกันว่าจะสร้างอนาคตร่วมกัน แฟนเราไปกู้เงินมาก้อนนึงเพื่อมาลงทุนให้เราทำธุรกิจ แรกๆก็ไปได้ดีค่ะ แต่มามีปัญหาที่เราไปจับได้ว่าเค้าแอบนอกใจเรามาเป็นปี ตอนนั้นเลิกกันไป ธุรกิจที่เราทำต้องปิดลง เพราะเราไม่อยากทำต่อแล้ว ทำให้เราสองคนต้องรับภาระช่วยกันใ้หนี้ที่กู้มาทำธุรกิจ เพราะเราเองก็ไม่อยากให้เค้ารับภาระคนเดียว ยังไงก็เป็นการตัดสินใจทำธุรกิจร่วมกันแต่แรก เลยเลิกกันไปแต่ยังต้องร่วมกันใช้หนี้ เลยยังต้องมีการพูดคุยกันอยู่บ้าง อีกอย่างเราสองคนคบกันมานาน มันตัดกันไม่ขาดค่ะ

แฟนเราไปคบกับแฟนใหม่ที่เค้านอกใจเราไป  เราก็ใช้ชีวิตเราต่อไปด้วยหัวใจที่บอบช้ำ ผ่านไปเกือบปี เค้ามาบอกเราว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนก็คิดถึงเรา เริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ เค้าอยากขอโอกาสเรา ตอนนั้นเราให้โอกาสค่ะ ครั้งแรก ก็กลับมาคบกันโดยมีเป้าหมายเดียวกันว่าจะช่วยกันทำธุกิจหาเงินมาใช้หนี้ ก็เริ่มทำธุรกิจกันใหม่ เวลาผ่านไปประมาณ 6 เดือน เราจับได้อีกว่าเค้านอกใจกลับไปหาคนเดิม ตอนนั้นเราขอเลิกค่ะ ธุรกิจเลยไม่ได้ทำต่อ

เลิกกันไปรอบนี้ แต่เค้าก็ยังมีทักทายมาคุยบ้างนะคะ เราสองคนก็ยังตัดกันไม่ขาด เค้าบอกเราว่าเค้ารู้สึกผิดกับเรา เค้าทำร้ายเรา ไม่ได้คิดจริงจังกับผู้หญิงคนนั้นเลย เพราะผู้หญิงมายุ่งกับเค้าเอง ก็คุยไปคุยมาทุกวันอีกหลายเดือนเห็นเราเริ่มใจอ่อนก็มาขอโอกาสอีก คราวนี้กลับมาคบเราโดยย้ายมาอยู่กับเราเลยค่ะ  บอกว่าครั้งนี้อยากทำให้เราสบายใจที่สุด คิดได้แล้ว ไม่มีทางทำอีก คิดอยากจะแต่งงานกับเรา และผู้หญิงคนนั้นก็ไปมีแฟนใหม่แล้วด้วย เค้าอยากสร้างอนาคตกับเราจริงๆ อยากหาเงินมาใช้หนี้ เค้าลำบากด้วย เลยตกลงกันว่าจะมาเริ่มต้นกันใหม่อีกคร้ง โดยมีจุดหมายเดียวกันคือหาเงินมาใช้หนี้ร่วมกัน และจพเก็บเงินแต่งงานกัน เรายอมรับว่าเรารักเค้ามาก แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกสนิทใจเหมือนดิม กลับมาครั้งนี้เราหวังในใจว่าเค้าจะคิดได้ แต่มันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ เค้าอยู่กับเราก็จริง แต่บางวันหายไปติดต่อไม่ได้ บางวันหายไปข้ามคืนไม่รู้ไปนอนที่ไหน พอถามก็บอกไปหาเพื่อน ไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง ซึ่งเราอดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นอีก เราพยายามไม่สนใจ พยายามทำหน้าที่ของเราไป แต่ลึกๆแล้วเราก็ยังมีคำถามและความไม่ไว้ใจ แต่เรารู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่เลิกกับเรา เพราะคงไม่มีใครยอมเค้าได้เท่าเราอีกแล้ว  ทุกวันนี้ที่เราไม่กล้าทิ้งเค้าเพราะเราสงสารเค้าที่ต้องมาใช้หนี้คนเดียว และเรายังรักเค้าอยู่มากค่ะ เราคิดว่าเค้าถ้าสุดท้ายแล้วเราทนไม่ไหว หรือถึงจุดที่เราไม่ทนแล้วเราจะเดินออกมาเอง เราผิดมั๊ยคะที่ยังให้โอกาสคนที่เรารักซ้ำๆ โดยที่เราก็ยังแอบหวังว่ามันจะดีขึ้น มีใครเคยให้โอกาสคนเดิมๆซ้ำๆมั๊ยคะ