ผมไม่ชอบถ่าย street เพราะผมเป็นคนไม่ใจเย็น ผมชอบถ่ายอะไรที่ควบคุมองค์ประกอบได้
ผมไม่ค่อยถ่าย night ด้วยแสงธรรมชาติ เพราะผมชอบที่จะจัดทิศทาง ขนาด ชนิด แสงได้เอง
ผมไม่ชอบถ่ายสาวๆ เพราะผมไม่ถนัดการหามุมสวยงามตามแนวงานสายน้า ผมชอบถ่ายแอ็คชั่นจริง หรือสิ่งของ
ผมไม่ชอบไปยืนถ่ายตามจุดต่างๆ เพราะผมมักต้องถ่ายข่าว ถ่ายสัมภาษณ์บุคคล
 
แต่แล้ว เมื่อมีน้องสาวที่แสนดีชวนว่า "เฮีย..ไปถ่ายเยาวราชตอนกลางคืนกัน" ผมขอคิด 5 วินาทีก่อนจะตกลงไปลองทันที เพราะ มีส่วนนึงในใจบอกว่า ถ้ากลัวก็ต้องเผชิญกับมัน จะได้เรียนรู้ ทำในสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่คุ้นเคยดูบ้าง
มันจึงออกมาเป็นการไปเดินถือกล้องถ่ายรูปยามค่ำคืน บนถนน เยาวราช คนเยอะแยะ รถติดเต็มไปหมด แสงไฟหลากสี มากมาย  มันครบถ้วนทุกอย่างที่ผมไม่ชอบ ไม่คุ้นเคย ไม่ถนัดเลย
เริ่มต้นมานั้น นึกได้แค่อย่างเดียวว่า หากต้องการลดความรก วุ่นวายลง ก็ต้อง "ยิงเสย" ขึ้นไป แต่แล้วก็พบปัญหาว่า แสงไฟจากริมทางมันไม่อำนวยที่จะยิงเสยขึ้นไปจังๆนัก บางจุด ต่อให้เสยขึ้นไป ก็เจอสายไฟ หน้าต่างที่มรของระเกะระกะ  
จากนั้นก็พยายามมองหาแหล่งกำเนิดแสงจากร้านค้าริมทาง อันนี้ คิดมาก่อนแล้วว่า วันนี้จะไม่พึ่งแฟลช ไม่ยิงสะท้อน ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น หน้างาน ริมถนน มีไฟอะไร เอาตามนั้น หาตำแหน่งยืนให้รับแสงได้
ความยากของมันคือ การต้องได้รับแสงมาที่หน้า แล้วด้านหลังไม่รกรบกวนเละเทะ
ถ่ายไปถ่ายมา กลายเป็นว่า ถ่ายคร็อปเอา head shot กับ sholder shot ซูมสุด 105 แทบทั้งนั้น เพื่อลดฉากหลังที่วุ่นวายออกไป
แล้วผมก็มานึกว่า... จะมาถ่ายเยาวราชทำไม?? ถ้ามันจะมีแต่หน้า หัว ไหล่ นางแบบอย่างนี้ ถ่ายหน้าบ้านก็ได้
ว่าแล้วก็ค่อยๆลองบังคับตัวเองว่า เอาล่ะ จะไม่ใช้ซูม เปลี่ยนมาใส่ฟิกซ์ 50 ที่พกมา แล้วขยับไปมาเอา ก็สนุกสนานดีไปอีกแบบ
แล้วก็ลองเอาซูมกลับมาใส่ ถ่ายที่ช่วงไวด์ดูบ้าง พยายามคิดว่า องค์ประกอบคนเดิน ป้าย รถ บนถนน มันคือ"คาแร็คเตอร์"ของที่นี่ที่ต้องเก็บมาให้ได้ เพื่อเล่าว่าสิ่งที่เกิดนั้นอยู่ที่ไหนของโลกนี้ ช่วงเวลาไหน อย่างไร แล้วพยายามให้แสงและเงาแบ่งแยกแบบออกจากสิ่งต่างๆรอบตัว ใช้พื้นที่ว่าง เปิดให้กับแบบแทน
ดูคิดเยอะนะครับ แต่ก็ออกมาได้เท่าที่เห็นกันนี่แหละครับ งูๆ ปลาๆ ไปเรื่อยๆ คิดเสียว่า ลงมือทำ แล้วมาเรียนรู้ทีหลัง น่าจะดีกว่า
วันนี้จึงลองนำมารับเสียงติชมจากทุกๆท่านเป็นการเข้าห้องเรียนเสียหน่อย
ที่สำคัญ
หลังจากจบกระบวนการทั้งหมด ก็นั่งแต่งโทนต่อใน Lr ซึ่งทุกภาพแก้ไขเรือ่งเลนส์ ใส่ NR  ปรับ Sharpen เหมือนกัน
สิ่งที่ทำเพิ่มเติมคือ ใส่สีน้ำเงินลงไปในช่วงเงามืด
ใส่สีแดงอมส้มลงไปในช่วงโทนสว่าง
ปรับสีทั้งหมดของภาพไปทางอุ่นนิดหน่อย
นอกนั้นก็ปรับ shadows, hilights ตามแต่จะถูกจริต มันอาจจะออกมาไม่ไปทางไหนสักทาง 
เหตุผลหนึ่งที่ปรับออกมาแบบนี้เพราะช่วงนี้ผมหัดทำเกรดสี VDO ที่ลองทำตามสูตรมาตรฐาน เงาเย็น สว่างอุ่น เลยลองมาผสมๆในภาพนิ่งดูครับ
สิ่งที่เรียนรู้ได้จากการออกไปในครั้งนี้
เหมือนกลับไปคิดทุกอย่างย้อนสู่เรื่องเรียบง่าย มองหาแสง วางวัตถุให้ได้รับแสง มองหาฉากหลัง การบอกเล่าเรื่องราว บรรยากาศของสถานที่นั้น ความใจเย็นที่ต้องรอคอยคนเดินผ่านไปมาให้เว้นว่าง มีพื้นที่ว่าง และต้อง"เร็ว" ในการถ่าย ทุกอย่างต้องคิดไว้ก่อน กะคะเนการตั้งค่ายกขึ้นมาแล้วกดเลย ไม่ใช่เล็งแล้วคอยบอกแต่งหันซ้าย จับขวา ยกแขน งอขา เพราะ เสียงดังจากรอบตัว ระยะห่างที่ยืน มันไม่อำนวย เหมือนกับว่า ต้องรอจังหวะที่เหมาะแล้วจับเอาช่วงเวลาที่นางแบบเป็นในเวลานั้นออกมา

สิ่งที่ยังรู้สึกว่าต้องขยับปรับปรุง
โทนสีผิวยังไม่ถูกใจ อันนี้คงต้องไปนั่งถูไถให้ได้อีกเยอะเลย
ภาพมันแข็งไปหน่อย อาจเพราะยัด sharpen มากไปนิด
ที่สำคัญ ผมยังคาใจกับการจัดการ"พื้นหลัง" รกไปบ้าง เบลอเกินไปบ้าง
เฮ้อ.... ชีวิตยังต้องเรยนรู้ต่อไป
ขอบคุณทุกท่านและน้อมรับคำตำหนิขอรับ