เราอายุเลข1ปลายๆค่ะ คือเราเป็นคนที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยค่ะ สกิลเรางูๆปลาๆมาก ซึ่งเรามีโอกาสได้ไปทำงานพาสไทม์อะไรพวกนี้ ก็มีโอกาสได้พบปะพูดคุยกับฝรั่งหลายร้อยคน(เวอร์ไปไหม) เรามีสิ่งที่สงสัยเกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆของตัวเอง คือเราไม่เก่งแกรมม่าค่ะ เวลาสื่อสารกับฝรั่ง เราจะอาศัยเอาศัพท์หลายๆคำมารวมกัน เช่น

สมมติมีคนถามว่าทำไมเราถึงมาที่นี่คนเดียว เราก็จะตอบเขาว่า today i come alone because my friend come tomorrow


ถ้ามีคนถามว่าแม่เราทำงานอะไร ทำที่ไหน มีหน้าที่อะไร เราจะตอบประมาณว่า my mother is nurse she work at hospital she healing people broken

(ประโยคพวกนี้เราสมมติเอานะคะ ชีวิตจริงเราไม่เคยคุยกับฝรั่งแบบนี้ค่ะ ส่วนมากจะคุยสั้นๆ)

คือยอมรับว่าภาษาอังกฤษเราไม่ได้เลย แต่เราก็พยายามสื่อสารนะคะ ตอนเราเรียนกับอาจารย์ฝรั่งในห้อง เราก็อาศัยการเรียงประโยคแบบนี้ แล้วก็เอาคำศัพท์ที่รู้จักมาต่อๆกันอ่ะค่ะ แต่อาจารย์ฝรั่งเราเขาซีเรียสเรื่องสำเนียงกับแกรมม่ามาก เขาก็แก้ให้เราตลอดเลย เราพูดไปอาจารย์ก็แก้ไป เพื่อนๆเราก็หัวเราะกันทั้งห้อง บอกว่าตลกอะไรแบบนี้ เราเลยไม่ค่อยกล้าพูดในห้องเรียนอ่ะค่ะ เพราะเราทำได้ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ถ้าเราได้มีโอกาสคุยกับฝรั่งนอกห้องเรียนผ่านงานพา์ทไทม์ที่เราทำ เราอยากรู้ว่าถ้ามีโอกาสได้พูด แล้วพูดแบบนี้เขาจะเข้าใจไหม ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ

(ขอแท็กมนุษย์เงินเดือน เพราะคิดว่าน่าจะมีพี่ๆที่ทำงานแล้วเก่งภาษาเยอะค่ะ ถ้าไม่สมควรเดี๋ยวลบแท็กให้นะคะ)