เราเป็นแม่ม้ายลูกติดค่ะ ได้แต่งงานใหม่กับผู้ชายคนนึง เขาดีกับเราและลูกมากค่ะ แต่สาเหตุที่เราแต่งงานคือเราท้องค่ะ ท้องแบบไม่ได้ตั้งใจ คือเรายังไม่ได้รักเขาไปถึงขั้นจะอยู่กินด้วยกันอ่ะค่ะ เราแค่ชอบที่เขารักลูกเรา และคิดว่าอยู่ๆกันไปก็รักกันเอง แต่ตอนนี้อด้วยกันมาปีนึงละค่ะ เราจะเป็นไม่ค่อยอยากใกล้เขา เวลานอนตั้งแต่แต่งงานเลยนะคะ เราเอาลูกเรานอนกลางตลอด พอท้องใหญ่เราก็ให้เขาต่อที่นอนออกไปนอนอีก แล้วเรากับลูกก็นอนด้วยกันสองคน จนเราคลอดลูกคนที่สอง เราก็นอนบนเตียงกับสามคน ส่วนเขาก็นอนที่เดิม มันไม่มีความผูกพันธ์กับเขาเลยค่ะ เพราะในใจเราคิดถึงแต่สามีเก่า แต่ถ้าจะให้กลับไปคงไม่กลับไปหรอกค่ะ แต่มันรู้สึกผูกพันธ์กับคนนั้นมากกว่า แล้วอีกอย่างที่เรารู้สึกไม่รักเขาเลยคือเรารู้สึกว่าเขาจะรักลูกเขามากกว่าลูกเรา ซึ้งเราไม่โอเคเลยค่ะ เพราะเรารักลูกคนแรกมาก จนบางครั้งแอบคิดเล่นๆนะคะว่าหรือเราจะเอาลูกให้เขาแล้วแยกทางกัน เราจะได้อยู่กับลูกคนแรกอย่างมีความสุข เพีอนๆว่าเราจะสามารถรักเขาได้ไหมคะ แต่เราคงไม่เลิกกับเขาหรอกค่ะ เราสงสารลูก จะทนจนถึงที่สุดค่ะ